To twoja książka?

Recenzje

• Lila Iskra

  2018-03-21

  W tych opowiadaniach zawiera się samo życie, czasem aż do bólu prawdziwe, pełne goryczy, lecz chwilami również poruszające. Nie ma tu sztuczności, ani naginania rzeczywistości, może dlatego tak nieźle mi się to czytało. Podoba mi się też sposób pisania Marcina Radwańskiego, normalny, choć i z emocjami.

• cinek

  2018-03-21

  Przyzwyczajeni do przesłodzonych opowieści, w których życie toczy się sielskim rytem, zapominamy o szarych realiach codzienności. W debiutanckim zbiorze opowiadań Skok w przepaść, zielonogórski pisarz, Marcin Radwański, pokazuje, że fikcja literacka może mieć coś wspólnego z naszą restrykcyjną powszedniością.Wyraziste i przesycone trwogą własnych bohaterów. W taki sposób można by określić historie zamieszczone w tym zbiorze opowiadań. Wszystkie, a jest ich dwadzieścia trzy, odsłaniają przed czytelnikiem posępną stronę rzeczywistości. Groźną i pozbawioną skrupułów. Obfitą w niespodziewane zwroty akcji i życiowe zakręty. Sięgając po tę pozycję, wyruszamy do miejsca, w którym trwa stała potyczka ludzi z ich nałogami, słabościami i swoimi ułomnościami. Gdzie na każdej stronie opowieści toczą się walki o poczucie swojej godności, prawo do lepszego życia czy realizacji pielęgnowanych od lat marzeń.Jest coś intrygującego w tym, jak Marcin Radwański buduje słowem świat własnych postaci. Postaci, które wydają się być z krwi i kości – tak jak my. Postaci, z którymi możemy się identyfikować. Artyści, studenci, bezrobotni, samotne matki – wszystkich ich znamy. Znamy i rozumiemy, jak najlepszych przyjaciół. Czytając Skok w przepaść, czasami może się wydawać, że są oni naszym lustrzanym odbiciem. Lecz to trochę przeglądanie się w krzywym zwierciadle, ponieważ prawda o nich jest tu bardzo gorzka. Boimy się jej, a jednocześnie uwodzi nas ten dreszczyk emocji, który wyłania się z opowiadań Radwańskiego.Nie ma tu co liczyć na mdłą subtelność, ale na kawałek dobrej literatury. Zaserwowanej w formie krótkich, niemniej wartościowych opowiadań. Błyskotliwych i ekscytujących. Gęsto usianych wciągającą i zadziwiającą fabułą. Pochłaniającą czytelnika bez reszty. Często utrzymaną w klimacie najlepszych skandynawskich kryminałów. Lecz każda historia jest tu inna. Każda podąża własną swoją drogą, na końcu której możemy się zatrzymać i skłonić do głębszej refleksji ponad naszą rzeczywistością.Skok w przepaść czyta się jednym tchem. Każde z opowiadań połyka się szybko, jak najlepszy kąsek. Przewracając kartkę za kartką, pragniemy coraz bardziej zanurzyć się w tych wyjątkowych opowieściach. Szybkich i urzekających. Pisanych bezpretensjonalnie. Prawdziwie i z pasją. Nabieramy ochoty na poznawanie kolejnych nietuzinkowych bohaterów, którzy zaskakują za każdym razem. Twórca kreśląc im bolesny los, prowokuje nas, abyśmy sami zagłębili się we swoich lękach. Zrobili rachunek sumienia i zastanowili się, czy w przyszłości nie znajdziemy się na tych samych zakrętach, co oni.Skacząc w tę przepaść nie czeka nas miękkie lądowanie. Nie spadniemy na puchowe opisy wystawnych rezydencji czy osób perfekcyjnych w każdym najmniejszym calu. Jednym słowem – nikt nie będzie mamił nas wizją świata rodem z kolorowych pism. Skacząc z Radwańskim, roztrzaskamy się na twardych realiach. Na szorstkich opisach prawdziwego życia. Życia bez cenzury. Czasem w zapuszczonych kawalerkach, a czasem na polach golfowych. Lecz zawsze z autentycznymi rozterkami bohaterów. Każdy, kto chciałbym zderzyć się z mocną, dojrzałą literaturą, powinien sięgnąć po Skok w przepaść. I dać się wciągnąć autorowi w ten wir ekstremalnych emocji, lawirować wraz z nim między fantazją a realizmem. A wszystko to w jednym zbiorze opowiadań. Patryk Napiórkowski