Średnia Ocena:
Rodzinne więzy
Po dramatycznej śmierci męża Char Hawthorn nagle musi przewartościować całe własne życie. W sennym miasteczku właściwie nic już jej nie trzyma poza pasierbicą, która niespodziewanie nieustanna się jej obca.Char Hawthorn mieszka wraz mężem i pasierbicą, energiczną piętnastolatką, w niewielkim miasteczku w Michigan, szczęśliwa, że odnalazła równowagę pomiędzy pracą i życiem rodzinnym. Kiedy jednak jej mąż nieoczekiwanie ginie w wypadku samochodowym, Char niespodziewanie odkrywa, że jako macocha ma niewiele do powiedzenia – w świetle prawa bowiem tylko Lindy, pochłonięta własnymi sprawami biologiczna matka Allie, może decydować o jej losie. A Lindy chce, by córka zamieszkała razem z nią w Kalifornii.Tymczasem Allie opuszcza się w nauce i coraz częściej kłóci się z macochą. Jedynym nieustannym punktem w jej życiu pozostaje przyjaźń z Morgan, dziesięciolatką, której Allie udziela korepetycji. Pewnego dnia Morgan, która od urodzenia tułała się po rodzinach zastępczych i dopiero dwa lata temu wreszcie została adoptowana, znika. Char musi odpowiedzieć sobie na pytanie, jak będzie wyglądać jej przyszłość bez Allie i co powinna zrobić w sprawie Morgan, dziewczynki wciągniętej w tryby okrutnego systemu. Julie Lawson Timmer usiłuje odpowiedzieć na zapytanie o istotę prawdziwej rodziny i o miłość, która czasem nie zna granic."Złożona opowiadanie o nietypowej, a jednak jakże prawdziwej rodzinie. (…) Timmer traktuje trudny, wywołujący ogromne emocje temat z szacunkiem i otwartością, unikając ostrych sądów. »Rodzinne więzy« to prześliczna mozaika złożona z wielu aspektów miłości, choćby najbardziej potrzaskanej." "Shelf Awareness""Przedstawia ludzkie relacje a także ideę rodziny w bardzo współczesnej, najbliższej czytelnikowi scenerii." "Redbook""Wciągająca, przemyślana powieść." Emily Giffin"Cudowne postacie i fabuła sprawią, że będziecie niecierpliwie przewracać kolejne kartki aż do klimatycznego zakończenia." "RT Book Reviews""Przepięknie napisana, podnosząca na duchu pochwała rodzin złączonych nie więzami krwi czy zasadami prawa, lecz miłością." "Kirkus Reviews""Harper Lee napisała kiedyś, że wybiera się przyjaciół, lecz nie rodzinę. W powieści "Rodzinne więzy" Julie Lawson Timmer obala to anegdotyczne stwierdzenie i udowadnia, że współczesna rodzina w istocie składa się z nierzadko obcych sobie ludzi, którzy jakimś cudem odnaleźli się w tym dużym świecie, choćby najbardziej okrężnymi drogami. Sedno tej opowieści to wyjątkowa podróż, której celu nikt z nas do końca nie zna. Jeśli chcecie polecić znajomym z klubu książki jakąś nietypową historię, wzruszająca opowieść Timmer z pewnością okaże się idealnym wyborem." Elisabeth Egan
| Szczegóły | |
|---|---|
| Tytuł | Rodzinne więzy |
| Autor: | Julie Lawson Timmer |
| Rozszerzenie: | brak |
| Język wydania: | polski |
| Ilość stron: | |
| Wydawnictwo: | Prószyński Media |
| Rok wydania: | 2017 |
| Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
|---|
Rodzinne więzy PDF - podgląd:
Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.
To twoja książka?
Wgraj kilka pierwszych stron swojego dzieła!Zachęcisz w ten sposób czytelników do zakupu.
WGRAJ PDF
Ostatnio dodane
Losowy ebook
Tajemnica wypchanego kota
Kobiety
Wycinanki dla dziewczynki
Klub jeździecki. Obrazki dla najmłodszych. Naklejanki
Język włoski na co dzień + CD
Świat w obrazkach. Sztuka
Barcelona. Plan miasta 1:12 000
Władczyni rzek
Komplikacje. Zapiski chirurga o niedoskonałej nauce
Tworzywa sztuczne. Tom 1
Recenzje
Czytając „Więzy rodzinne” poczułam smutek, niezrozumienie dla pewnych zachowań a nawet złość. Poruszyła mnie historia Megan i jej niełatwego życia. Podziwiałam postawę Allie, która nie wahała się pomóc małej przyjaciółce. Dojrzewałam wraz z Char do podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie postępowania z Allie. I poczułam się zaskoczona a zarazem rozczarowana zakończeniem książki. A zdarza się to bardzo rzadko, żeby zakończenie mnie zaskoczyło.