Recenzje

• mary sawo

  2018-03-21

  Jestem jednym z pierwszych czytelników tej książki w jej odsłony dźwiękowej. Opowiadanie jest wartka, ciekawa, czytana idealnym głosem. Rodzaj udokumentowanego vie-romancee. W morzu literatury chopinowskiej dzieło jest oryginalne. Ukazuje Paryż z Chopinem w tle nie umniejszając głównego bohatera. Paryż mniej znany, lub nie znany. Idealna wiedza historyczna służy znajomości czasów, których słodkawe życiorysy nie omawiały. Znamy koncerty, salony, lecz miasto pokazane od strony zarazy, rewolucji, tragicznej sytuacji sanitarnej nigdy nie było kojarzone z Chopinem. Jest tutaj wiele wiadomości o okresie Chopina, w które jest wplecione życie kompozytora inne, niż to, co przedstawiano; biografia została skorygowana według odkrytych dokumentów, a nie według chciejstwa. Z przyjemnością dowiadujemy się rzeczy, o których czytelnicy biografii szopenowskich nie wiedzą. Znam je trochę lepiej od innych, jako profesor uniwersytecki nauczający historii romantyzmu. Kiedy u nas mówi się ludziom o rewolucji we Francji, mają na myśli rewolucję 1789 roku, Bastylię, gilotynę. Mało kto zna te rewolucje środkowe, dziewiętnastowieczne, krwawe i potężne. Natchnienie Daumiera i Delacroix. Zaletę książki, stanowi inne tło epoki, nie tylko salony i koncerty. Inny świat faktów, które miały miejsce, działy się w Paryżu, kiedy Chopin debiutował, jako nieznany student z Warszawy. Prof.dr. Andrzej K. Olszewski Historyk sztuki. Wybitny znawca sztuki francuskiej XIX i XX wieku.