Początek przypomina zwykły koszmar, Józef K. budzi się w swoim łóżku i dowiaduje się, że jest aresztowany. Nie wie czemu, nie przypomina sobie żadnego przewinienia, cały proces jest tajny, więc nigdy nie dowiaduje się o co został oskarżony. Jego adwokat wie niewiele więcej. “Sądownictwo” w którym sprawę ma bohater jest raczej podejrzaną speluną, niż sądem z prawdziwego zdarzenia, mieści się na poddaszu w najtańszej dzielnicy miasta, a przesłuchania odbywają się w prywatnym mieszkaniu. K. styka się z mnóstwem ludzi pragnących mu pomóc w procesie, każdy z nich sprawia wrażenie jakby wiedział wszystko o sądownictwie, gdy jednak przychodzi co do czego okazuje się, że ich wiedza jest mierna, ostatecznie bohater odrzuca całą pomoc i odbiera pełnomocnictwo adwokatowi, być może to właśnie doprowadza do jego klęski. Całe dnie spędza na rozmyślaniu o swoim procesie, w wyniku czego zaniedbuje pracę. Dla mnie jest przegranym. Pozwolił zawładnąć całym swoim życiem, pomimo początkowej obojętności.