Recenzje

• Dominika Jachimowska

  2018-03-21

  Głównym bohaterem książki jest siedemnastoletni Aaron, który ma olbrzymi talent muzyczny. Fantastycznie śpiewa, gra na gitarze i komponuje swoje piosenki, jednak do tej pory nikt nie zauważał jego uzdolnień. Chłopak jest skryty i wrażliwy, nie lubi zwracać na siebie uwagi, więc nie pozwala żadnej ze własnych piosenek ujrzeć światła dziennego. Zdecydowanie nie ma charakteru gwiazdy, a nagrywanie utworów dla swojej satysfakcji w zupełności mu wystarcza. Aaron jest całkowitym przeciwieństwem własnego starszego brata.Leo marzy o sławie i wielkiej, spektakularnej karierze. Wielbi być w centrum zainteresowania, a jego wygląd przyciąga uwagę wielu dziewczyn. Jest nieco arogancki i zbyt pewny siebie. Nie przyjmuje żadnej krytyki i wciąż szuka sposobu, żeby zaistnieć w świecie.Bracia są ze sobą skłóceni. Aaron stale chowa urazę do brata, który zostawił rodzinę i pojechał w świat szukać rozgłosu i popularności. Jednak kiedy Leo niespodziewanie wraca, wszystko się zmienia. Chłopak znajduje w komputerze brata pliki z nagraniami rewelacyjnych piosenek, o których istnieniu nie miał pojęcia. Te niesamowite kompozycje są dla niego otwarciem bram do niezapomnianej sławy. Leo wie jednak, że Aaron za nic nie da się namówić na opublikowanie własnych utworów, więc za jego plecami umieszcza w sieci teledysk, na którym udaje, że śpiewa piosenki młodszego brata.Wielka kariera staje otworem przed braćmi, jednak żaden z nich do końca nie wie w co się pakuje. Nie znają zasad, jakimi rządzi się showbiznes, i nie wiedzą, jak ciężka jest praca piosenkarza i kompozytora. W brutalnym świecie mediów nie wszystko jest tak piękne, jak się wydaje. Na dodatek wyjście na jaw tajemnicy o prawdziwym autorze muzyki może zniszczyć ich dopiero rozpoczętą karierę.Muszę przyznać, że Play jest pierwszą ciekawą i wartą przeczytania książką, spośród tych, po które sięgałam w ostatnim czasie. Bardzo spodobała mi się pomysłowa i ciekawa fabuła, która przypadnie do gustu wielu wielbicielom muzyki i nie tylko.Kolejnym plusem są bardzo nieźle wykreowani bohaterowie. Aaron i Leo są całkowicie różni i właśnie to nadaje smaku tej powieści. Każdy z nich ma swój pogląd na sprawę, który można poznać dzięki temu, że epizody pisane są naprzemiennie z perspektywy obydwu braci. Dodatkowo każdy epizod poprzedzony jest cytatem z jakiejś piosenki, więc można też słuchać muzyki podczas czytania i jeszcze lepiej wczuć się w historię.Niezwykle przyjemny był dla mnie styl pisania Javiera Ruescasa, bo był młodzieżowy, zabawny i lekki. Czytało się go dynamicznie i z zaciekawieniem. Twórca wydawał się idealnie wiedzieć, jak przemówić do nastoletnich czytelników i sprawić, żeby pokochali Play.Właściwie nie mogę powiedzieć żadnego złego słowa o tej książce. Nie mogę się doczekać, kiedy przeczytam następny tom tej historii i poznam dalsze dzieje kariery Aarona i Leo.Gorąco zalecam tę książkę! :)booksofsouls.blogspot.com

• Tosja

  2018-03-21

  Lekka i przyjemna lektura, nie tylko dla młodzieży ponieważ i ja się wciągnęłam, a czasy młodości mam już dawno za sobą. Podobał mi się pomysł na tą powieść, a najbardziej wplecienie akcji w teraźniejsze czasy. Bardzo chciałam, aby Aron się otworzył i pokazał własny talent światu, żeby odzyskał ukochaną Dalili lecz czy tak się stanie? Trzeba się samemu przekonać. Zalecam