Recenzje

• Jarr74

  2018-03-21

  „Teraz już tylko Bogowie decydują o naszym losie. Oby Fortuna nie uznała, że wyczerpałem wszystkie zapasy należnego mi szczęścia” Tym wszystkim czytelnikom, którym wydawało się że bohaterom znakomitego historycznego cyklu Simmona Scarrowa „Orły imperium”, legionistom Katonowi i Marko, (teraz już w stopniach Centuriona i Prefekta) po powrocie do Brytanii (tej Brytanii w której, lata temu, zaczęła się ich wspólna droga) dane będzie w końcu odpocząć, po trudach licznych wojennych kampanii, trzeba jasno powiedzieć że się mylili. Szumnie ogłoszone przyłączenie nowej prowincji do rzymskiego imperium, zakończone triumfalnym wjazdem do Rzymu, okazało się w praktyce (jak to nierzadko bywa) zdecydowanie przedwczesne. .. Duża cześć zamieszkujących wyspę, bitnych plemion, skupiona wokół opromienionego wojenną sławą wodza Karatakusa stale toczy z Rzymem okrutną i bezpardonową, podjazdowa wojnę. Wojnę brutalną i niesłychanie krwawą, w której nie ma miejsca na miłosierdzie czy okazywanie litości -wyrzynane są całe wioski a budynki palone do gołej ziemi. Co gorsza, ich twardy opór, militarne sukcesy a także rozgłos, który temu towarzyszy powoduje iż pozostali, rdzenni mieszkańcy tych ziem, coraz śmielej wyrażają im własne poparcie a także gotowi są pójść, w odpowiednim momencie, w ich ślady. Niebezpieczeństwo jest więc całkiem realne i zduszenie rebelii a także schwytanie jej przywódców staje się sprawą naprawdę palącą, choć jak możemy się domyśleć, bardzo skomplikowaną i skrajnie niebezpieczną.Oczywiście, rola w tym zadaniu naszej dwójki, doświadczonych i zaprawionych w bojach weteranów rożnych wojen, będzie decydująca… I nie jest to, jak się już wkrótce okaże, największy z ich problemów. Złowieszcze cienie przeszłości i ciągnące się za nimi niedokończone sprawy dościgną ich nawet w tej odległej, skąpanej we mgle, krainie a zakulisowe, toczone w kuluarach cesarskiego pałacu potyczki o władze po starzejącym się cesarzu przeniosą się też do Brytanii, wpływając w sposób bezpośredni czy pośredni na rozgrywające się tu wydarzenia i dzieje poszczególnych osób. Następna wersja cyklu poza oczywistą, charakterystyczną dla tego miejsca scenerią i klimatem, a także lekką przewaga wątków politycznych ponad militarnymi, posiada to wszystko co tak bardzo lubimy w twórczości Simmona Scarowa: szczek mieczy, kwik koni, huk zderzających się tarcz, ucieczki, zasadzki, oblężenia, duże i krwawe sceny batalistyczne, mniejsze potyczki, szaleńczą odwagę, brawurę i wszędobylską, zbierającą swe żniwo śmierć. Nie zabraknie dużych namiętności, tajemnic, dworskich intryg, zdrad, knowań, skrytobójczych mordów, czyli tego wszystkiego czego historia starożytności nam nie skąpiła. Całość utrzymana w wyjątkowo ciekawej, wielobarwnej stylistyce tamtych czasów, pełnej historycznych odniesień do różnych, nie tylko wojskowych, aspektów cesarstwa rzymskiego. Stale trzyma solidny poziom własnych poprzedniczek (a pamiętajmy, jest to już trzynasta część) i nie dostrzega się w tekście (przynajmniej ja nie dostrzegłem) śladów znużenia opowieścią.

• Elisiv

  2018-03-21

  Ta seria prawdopodobnie nie ma końca. I dobrze, ponieważ jest rewelacyjna! :) Katon i Macro stale są w Brytanii goniąc za nieuchwytnym Karatakusem i próbując uniknąć zdradzieckiego sztyletu szpiega przysłanego, żeby bombardować wysiłki legionistów podbijających prowincję. Oczywiste, że nie obejdzie się bez wielkiej bitwy, spisków, heroicznej potyczki o przetrwanie, zawsze niezawodnej przyjaźni Katona i Macro i oczywiście totalnego zaskoczenia na koniec :) Pan Scarrow jest w tym mistrzem. Zalecam :)