Niby wszystko, czego na dobrą fantasy trzeba, w tej powieści jest: zagadkowy obcy, uwikłany nieoczekiwanie (dla niego) w spór, który doprowadzi koniec końców do dramatycznego finału. Jest również i magia, pozostająca tym razem raczej na drugim planie, co nie musi być jakimś minusem. Są zgrabnie opisane, klimatyczne scenki rodzajowe (w karczmie czy w karcerze chociażby). Sceny potyczki również da się czytać, mimo że nie jest to jakaś walka na polach Pellenoru. Niby wszystko jest - lecz ta opowieść nie funkcjonuje. Zabrakło tego trudno uchwytnego klimatu, tego "sense of wonder", jaki powinien towarzyszyć dobrej fantastyce. Poszczególne fragmenty nie łączą się w harmonijną całość. Czasami (n.p. scena dialogu w książęcej komnacie) tchną jakaś sztucznością, która bardzo komplikuje zawieszenie niewiary. Mój główny zarzut to jednak jeszcze coś innego: z tej książki po prostu nic nie wynika. Jej finał, jeśli sformułowane przez autora zakończenie można w ogóle tak nazwać, ani ziębi, ani grzeje.