Recenzje

• monika

  2018-03-23

  Zaczęłam czytać tę książkę ze zwykłej sympatii do Małeckiego i jego twórczości. Cóż, początek niezbyt udany, nieco chaotyczny jak dla mnie i nie zapowiadający fabuły która może mnie „porwać” lub przynajmniej wzniecić jakieś uczucia i poruszyć zmysły. Myliłam się. :0 Twórca jakby słysząc moje skargi, nie pozostawił mnie zbyt długo w takim oto odrętwieniu. To była chwila, uczucie jakby mi ktoś wylał kubeł lodowatej wody na głowę. Szok. Chwila konsternacji i decyzja – „Teraz już tego tak nie zostawię” - pomyślałam i czytałam dalej. Niemalże chłonęłam stronę po stronie czekając na kolejne zwroty akcji o ile oczywiście akcję z lupą można nazwać „akcją”. W tym cały fenomenem tego autora. Z niczego zrobi duże COŚ. A akcji w wydaniu Małeckiego coraz więcej i ostrzej. Czytając te opowieść miałam wrażenie jakby wszystko zwolniło, ponieważ tu nie ma miejsca na pośpiech, wszystko jest jakby na swoim miejscu i w odpowiednim okresie – a jednak nieprzewidywalne. Do tego lapidarne dialogi, które tylko nadają smaku i wyjątkowości. Tradycyjnie również zostawił mi dużo pytań bez odpowiedzi. Dziękuję za emocje towarzyszące lekturze.