Recenzje

• Pinko

  2018-03-21

  Irma jest nauczycielką języka polskiego, kochającą własnych uczniów niemal jak swoje dzieci. Jednak jej córka, Miranda, ma na ten temat inne zdanie- jej matka miłuje to, co obce, nie zwracając uwagi na swoje dziecko. Dziewczyna ani nie rozumie tego uczucia, ani nie wie, dlaczego dla niej matka od zawsze miała mniej rodzicielskich uczuć. Gdy jednak Miranda traci pracę jako dziennikarka, a Irma musi przejść poważną operację, na prośbę seniorki zajmuje jej miejsce za szkolnym biurkiem. Wolę brzydotę, jest bliżej krwiobiegu. Ta lektura niesie za sobą aromat kredy, szkolnych klas i tego, co akurat postanowiły na obiad zaserwować panie ze stołówki. To tak, jakbym niespodziewanie cofnęła się te kilka lat wstecz i znowu biegła na lekcję, ponieważ przecież dzwonek dał o sobie znać już niezłych kilka minut temu. To tak, jakbym znowu miała możliwość porozmawiać z ludźmi, których obecnie nie widuję i -prawdopodobnie- nie zobaczę już nigdy. Pomimo że książka ebook jest typową powieścią kobiecą, poruszającą zupełnie inne tematy, niż szkolne sprawy. Kobieca opowieść o kobietach; o losie, który zbyt nierzadko sypie nam pod stopy kwiaty, żeby potem rzucać nam w oczy piach. Złe scenariusze życiowe to przecież dla niego specjalność, prawda? Wszystko zaczyna się od pewnej polonistki, którą uwielbiały wszystkie dzieciaki. Nie dała sobie wejść na głowę, potrafiła trafnie odparować komentarze młodzieży, a przy tym każdy wiedział, że może zwrócić się do niej o radę. Od pani Irmy historia idzie dalej, zatacza kręgi i niespodziewanie drogi zamierzchłych klasowych kumpli, wrogów czy miłości znowu się krzyżują. Świat jest mały, ponoć. Mimo że Irma była tak wielbiona przez wielu, jej własna córka nie rozumiała tego fenomenu. Nie to, że matka była dla niej opryskliwa czy korzystała z rozwiązań siłowych, nie. Miranda była pewna, że matka ma w sobie za mało miłości, żeby obdarzyć nią całą klasę i do tego swoją córkę. Przyjęcie stanowiska Irmy na jakiś czas pomogło młodej dziewczynie poniekąd poznać matkę lepiej, niż miała możliwość do tej pory. Oaza spokoju to -jak wspominałam- opowieść od kobiety, o kobietach i dla kobiet. Autorka skupia się przede wszystkim na skomplikowanej relacji matka- córka, ale też porusza temat odnalezienia swojego miejsca w świecie, małżeństwie, niezrozumienia. Każdy z nas niemalże przez całe życie szuka odpowiedzi na pytanie, kim jest. I gdzie powinien należeć. A morał? Morału nie będzie. Żyjcie, czytajcie i nie analizujcie zbyt wiele. I kochajcie, przede wszystkim.