Recenzje

• Zielono Mi

  2018-03-22

  Konstanty Ildefons Gałczyński. Ten zakorzeniony w tradycji typowej kreator nieprzystosowanego indywidualisty, lirycznego cygana i wyrafinowanego estety ma w swoim dorobku nie tylko karty zapisane sukcesami zawodowymi i artystycznymi, lecz i momentami trudnymi, by nie rzecz dramatycznymi. Tragiczną kartę biografii Gałczyńskeigo–poety wyrafinowanego erudyty – jest opublikowana niedawno przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka książka ebook „Notatnik z Altengrabow”. Jak sam tytuł wskazuje, pozycja jest zestawem zapisków, jakie twórca prowadził w okresie pobytu w niemieckim obozie jenieckim. Zapiski, w tym podarowanych przez współwięźnia zeszycie, obejmują okres od 18.08.41 do 18.11.41. I nie jest to taki zapis obozowego życia, form represji i prześladowań, do jakiego przyzwyczaiły nas inne teksty-relacje. Ponieważ za tymi przekazami surowego i nieludzkiego życia kryje się autor-humanista, odwołujący się do etyki ukrytej w kartach Goethego, moralności i uniwersalności Biblii a także typowego cudowna antyku. Świadczą o tym choćby słowa: „(…) wartość ludzką mierzy niebezpieczeństwo, a tonącego w rzece wroga należy bezwzględnie wyciągnąć na brzeg” (s. 18). Zapiski te są dowodem na próbę ocalania/znalezienia nadrzędnych cech ludzkości w tych jakże nieludzkich, niełatwych do przetrwania warunkach. Widać, że twórca usiłował nie tylko „przetrwać”, lecz usiłował też znaleźć „głębię” w tym, co przede wszystkim miało poniżyć, upodlić i już w ziarenku zgnieść ocalałe poczucie człowieczeństwa. Wszystko to sprawia, że „Notatnika…” – w jego intymności, głębi, tęsknocie za rodziną, dowodach na miłość do niej, trudzie obozowego życia – nie można oceniać kategoriami piękna, odpowiednio obranego warsztatu, dopracowania i przemyślenia kompozycji. Ponieważ w regularnie pisanym „Notatniku…” chodzi o wiarygodność i autentyzm przeżyć, emocji, stanów i uczuć, a nie kunszt literacki czy pisarski. A to wszystko czyni z tej książki pozycję WAŻNĄ.

• erka

  2018-03-22

  Konstanty Ildefons Gałczyński, słynny przede wszystkim jako autor podszytych absurdem humoresek, a także jako idealny poeta. Teatrzyk Zielona Gęś-nie trzeba tego nikomu przedstawiać.Podczas wojny poeta trafił do obozu pod Magdeburgiem, gdzie jako numer 5700, odnalazł się w wyjątkowo niełatwej sytuacji.Otrzymany zeszyt, stał się dla niego odskocznią, a raczej to co w nim zapisywał.Przez parę miesięcy 1941 roku, spisywał w nim własne przeżycia, w większości wyjątkowo traumatyczne.Z tych zapisków, wyłania się przede wszystkim portret człowieka, który nie traci nadziei, mimo wszystkiego, stara się jakoś odnaleźć w sytuacjach, które niejednego człowieka pogrążyłyby w czarnej depresji.To historia niezwykłego człowieka, genialnego poety i nietuzinkowego artysty.Pełno tu smutku, nostalgii, lecz i nadziei.To trzeba znać.

• Kasia Kulik

  2018-03-22

  „Notatnik z Altengrabow” to historia niezwykłego, dużego poety, człowieka genialnego, nietuzinkowego, z głową i duszą pełną pomysłów, wypełnionymi po brzegi sztuką i kulturą, bez tych dwóch nie potrafiącego żyć. To bezkresne opisy nostalgii i smutku, melancholii i tęsknoty, lecz i wzruszenia, przygotowania, potrzeby przyjaźni, czujności i gotowości. To uczta doskonała, chociaż dość obfita – Gałczyński serwuje nam porcję doskonałego literackiego języka, najznamienitszej polszczyzny, lecz ozdobionej srebrnymi nitkami łaciny i złotymi haftami angielskiego, francuskiego, niemieckiego, jednocześnie będąca losem robotnika…Śmiało mogę rzecz, że „Notatnik” Gałczyńskiego, to jedna wielka modlitwa, to wyznanie człowieka wierzącego, ufającego i oczekującego. To bezkresne zaufanie i powierzenie własnego losu woli Najwyższego, a jednocześnie swoiste oczekiwanie i pewnego rodzaju strach…To lektura niesamowicie wymagająca, lecz zdecydowanie warta zachodu, dostarcza trudnych uczuć, pozwala obcować z najznamienitszą literaturą.