Prześmiewczy pamflet na epokę stanisławowską Karola Zbyszewskiego to w rzeczywistości jego wybitne dzieło, ostatecznie nie przyjęte do dysertacji doktorskiej. Z wrodzonym sobie wdziękiem twórca portretuje zarówno "króla Kluchosława", jak i całą ówczesną elitę: Księcia Adama Czartoryskiego, Szczęsnego Potockiego, Karola Radziwiłła i innych "magnatołków". Nie oszczędza przy tym duchownych, poetów i innych oświeceniowych autorytetów. Opierając się na listach, pamiętnikach i diariuszach, stworzył Zbyszewski portret epoki, w której za lizusostwo - można było dostać medal; za tęgą głowę - uznanie i rozgłos; a za zręczne miętoszenie łona Katarzyny - stolec królewski w Warszawie.