Recenzje

• Meggie

  2018-03-21

  W pewnym zakątku Paryża Pan Dominique ma własne miejsce, czyli kwiaciarnię. Stanowi ona dla niego dom i przypomina o przeszłości. Staje się również miejscem spotkań okolicznych mieszkańców, wśród których jest Mercedes i Tilde. Niemalże codziennie odwiedzają kwiaciarnię, która jest niczym przytulna kawiarnia, gdzie można porozmawiać i poczuć towarzystwo innych osób. To swoisty sposób na samotność. Rutynę każdego dnia przerywa pojawienie się Violety, młodej dziewczyny nieszczęśliwie zakochanej i zagubionej. Wszystko zaczyna nabierać innego znaczenia. Màxim Huerta Hernández – pracował w stacjach informacyjnych Telecinco i RTVV pomiędzy innymi współprowadząc program „El Programa de AR”. Jego teksty można odnaleźć w takich czasopismach jak „Vanidad”, „Divinity” a także „National Geographic”. Jedna z jego powieści „Sklep w Paryżu” zdobyła pozytywne recenzje i uznanie wielu czytelników. Początkowo miałam problem, by zaangażować się w lekturę. Jednym z powodów był nietypowy sposób narracji. Z każdą kolejną stroną było już coraz lepiej i sama opowiadanie przyciągała w taki sposób, że początkowe trudności przestawały mieć znaczenie. Książka ebook nie jest dla tych, którzy szukają wartkiej akcji, a raczej dla tych, którzy oczekują tematów do przemyśleń, życiowych perypetii, kłopotów codzienności. Jedno słowo, które nasuwa się po ukończeniu powieści to dobroć. Czuć ją niemalże z każdego rozdziału. Dodaje otuchy, ogrzewa serce i pozwala pozytywniej spojrzeć w przyszłość. W obecnych, zabieganych czasach nierzadko zapominamy o tym, jak wielkie znaczenie może odgrywać. Nie zawsze wszystko idzie dobrze. Nic nie zastąpi zaufania i bliskości drugiej osoby. Takiej, która dzieli chwile radości, lecz również wspiera, gdy jest źle. Z pewnością lektura skłania do refleksji i w miarę czytania, po pokonaniu początkowych trudności przyciąga coraz mocniej. Pan Dominique to taki, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, dżentelmen. Mężczyzna, który poznał, co oznacza ból, samotność, brak wiary. Jedno z pozoru przypadkowe zdarzenie zmieniło jego nastawienie, wzbudziło nadzieję, dodało sił i nadało sens temu, co robi. Tak powstała kwiaciarnia, w której angażuje się całkowicie. Kolejne postacie, z ciekawą, choć naznaczoną bagażem doświadczeń historią to Mercedes i Tilde. Starsze panie, dla których kwiaciarnia stanowi miejsce do codziennych spotkań. Pojawienie się Violety jest jak zastrzyk nowej energii. Uświadamia też, co w życiu jest kluczowe i co każda z nich utraciła. Nie można tu jednoznacznie wskazać, kto jest główną postacią, gdyż historia każdej z nich dużo wnosi dla opowieści. Pewnego mistycyzmu dodaje również pojawienie się zagadkowej postaci o imieniu Paulina. Tak jak wspomniałam wcześniej z książki bije ciepło, bezinteresowność i zwykłe ludzkie dobro. Nie jest to przesłodzona opowieść, dużo w niej życiowych zawirowań, kłopotów i chwil zwątpienia, ale dodaje otuchy i pokazuje, że nawet te negatywne wydarzenia mogą stać się początkiem czegoś pozytywnego. Nie sposób przewidzieć, jak dużo kłód los każdemu rzuci pod nogi, warto jednak wierzyć, że jakoś sobie z nimi poradzimy, lepiej albo gorzej i być może znajdzie się ktoś, kto wyciągnie pomocną dłoń. Konstrukcja książki jest przemyślana a wydarzenia w interesujący sposób, wielowątkowo się splatają. Bohaterowie i ich dzieje nie są obojętne czytelnikowi. Można poczuć ich emocje, rozterki i zrozumieć postępowanie. Lektura daje do myślenia i wprowadza w nostalgiczny nastrój. „Nie opuszczaj mnie” to dojrzała opowieść o poszukiwaniu bliskości i nadziei, o radzeniu sobie z codziennymi kłopotami i zawirowaniach losu. O przypadku, który może stać się początkiem czegoś dobrego. To opowieść o pozytywnym wydźwięku, nieszablonowa, dodająca otuchy, chociaż pewnie nie dla każdego. http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2017/10/03/nie-opuszczaj-mnie-maxim-huerta/

• Maadziuulekx3

  2018-03-21

  Paryż- miasto, które zapiera dech w piersiach, miasto świateł. Miasto miłości, cudownych zabytków, interesujących okolic, skrywające historie różnorakich mieszkańców, mających własne tajemnice, przyzwyczajenia. Miejsce, które przenosi do zupełnie innego świata, bogatego w ciekawe zapachy, głośnego gwaru na ulicach, przepysznych potraw a także zaskakujących budowli. Paryż to miejsce do którego moje serce chciałoby ponownie powrócić, ujrzeć te okolice, które nieźle zapamiętało. Widoki, które stale widzę przed oczami. Jednak wolałabym tam powrócić na dłużej, napawać się krajobrazem, niż na trzy dni poganiania przez wycieczkę. Na spokojnie zobaczyć wszystkie miejsca bez nacisków, bez hałaśliwych znajomych. Kwiaciarnia ma własny niesamowity piękno i posiada bardzo sympatycznego właściciela o imieniu Dominique. Swoim podejściem do kwiatów i niezwykłą aurą, mądrością przybliża ludzi do siebie. Jego nieustannymi klientkami są Mercedes i Tilde, które też wprowadzają do kwiaciarni dużo ciepła i pozytywnej energii. Każda z tych postaci ma własne skrywane sekrety, które niebawem przy udziale młodej i nieokrzesanej Violetty wyjdą na światło dzienne. Dzięki ,,Nie opuszczaj mnie'' mogłam na nowo powrócić do tego niesamowitego świata. Zobaczyć miejsca do których wcześniej nie miałam okazji zajrzeć. Przesiąknął mnie jej pięknie lekki, przyjemny i spokojny klimat. Opowiadanie otuliła mnie niczym ciepła kołderka, pozwoliła się odprężyć, wyciszyć, nabrać dystansu do tego co losy się wokół. Dużo mnie nauczyła, skłoniła do refleksji, a do tego pozwoliła inaczej spojrzeć na otaczający świat. Zaczęłam dostrzegać jej piękno, to, że nie należy się spieszyć do przyszłości, ponieważ teraźniejszość może nam uciec przez palce nim się obejrzymy i dużo innych. Może na początku lektura mnie do siebie nie przekonała. Trochę sceptycznie na nią spoglądałam, nie potrafiłam wgryźć się w opowieść, momentami narracja mnie irytowała. W pewnym momencie chciałam z niej zrezygnować i z powrotem odstawić ją na półkę, jednak (nie wiem kiedy to się stało) coś mnie do niej przekonało i nie potrafiłam już z historii zrezygnować do momentu aż jej nie przeczytam. Zaczęła mi się podobać, dostrzegłam jej potencjał, przesłanie jakie w sobie skrywa, głębię i piękno. Książka ebook jest lekka, przyjemna, dynamicznie się ją czyta. Można się przy niej odprężyć, umilić sobie czas, zapomnieć o otaczającej rzeczywistości. Jest życiowa, posiada dużo interesujących cytatów, które nauczają, otwierają oczy na dużo spraw. Historia dodała mi dużo energii i radości, które czuję aż do dzisiaj. Gorąco polecam!