Recenzje

• wadera

  2018-03-20

  Idealnie wydany, olbrzymi zestaw tekstów A.Osieckiej. Książka ebook liczy sobie niespełna 700 stron. Podzielona na zbiory: - Kolory- Listy śpiewające- Sztuczny miód - Imionnik z kwiatem- Wada serca- Żywa reklama- Haftowane gałgany- Śpiewające piaski- Za chwilę- Nie narzekajmy na klimat- Tańce nie tylko polskie- Melodia złudzeń- Pieśni "Sztukmistrza z Lublina"- Nowe, niedrukowane, rozproszone

• Marek Jóźwiak

  2018-03-20

  Zalecam dla tych co jeszcze nie znają dokładnie twórczości pani Agnieszki Osieckiej , mnie zaskoczyły niektóre piosenki których słów nie kojarzyłem z panią Agnieszką

• Zdzisława Maleńczak

  2018-03-20

  Osiecka to moja młodość, wśród wierszy czy piosenek zawsze znajdę cos co poprawi mi nastrój

• Ekspert Empiku

  2018-03-20

  Nie ma dzisiaj prawdopodobnie osoby, która nie znałaby twórczości Agnieszki Osieckiej - poetki, która wywarła znaczący wpływ na polską scenę muzyczną. Jej wiersze i piosenki po dzisiaj dzień wykonują Nosowska, Rodowicz, Soyka i inni. Wydanie, które masz przed sobą, to opasły zestaw utworów, a wszystkie one są wyrażeniem marzeń o miłości, wolności i odrobinie szaleństwa. Ukażą Ci tę poetkę jako znakomitą obserwatorkę życia, kobietę wrażliwą na urok i ludzkie historie. Uroczo wydany tomik sam zachęca, by przeczytać go od deski do deski, a później jeszcze sięgać wybiórczo. Kupując go sprawiłam sobie najlepszy prezent!Maria Magdalena Duszyńska, Empik Białystok

• anonymous

  2018-03-20

  jak wyżej - teksty Pani Osieckiej prawdopodobnie większosć zna i lubi..............

• Joanna Podsadecka

  2018-03-20

  „Ja nie odchodzę i noc nie śpi / Choć szum nadziei dawno zasnął /I pociemniałe z niekochania / Przecudne oczy moje gasną / Gdy w twoim chłodzie się wygrzewam, / to jedno myślę coraz częściej / Że nie odchodzę kiedy trzeba, / na twoje szczęście”... Agnieszka Osiecka miłowała nonszalancko. Zostawiała. Była zostawiana. Czasy kochań i odkochań przetrwały w jej tekstach. Wydawnictwo Prószyński i S-ka na niemalże siedmiuset stronach zebrało te najpiękniejsze. To wielka radość dla tych, których kusi wrażliwość poetki. Kto dzisiaj tak pisze o miłości? Nieprzewidywalnie, niebanalnie, bez przegadania, z takim wyczuciem i świadomością słowa? Niejednokrotnie słono płaciła za chwile zapomnienia. Ryzykowała jednak następny raz. „Wiecznie trzeba uciekać. Chcę uciekać na morze... I tylko błagać Boga, by choć raz, choć jeszcze jeden raz umrzeć z miłości...”. Nie pozostała po Osieckiej jedynie barwna legenda. Zostały teksty, które bronią się mimo upływu czasu. Jak dobrze, że są.