Recenzje

• Barbara Hudomięt

  2018-03-21

  ,,Muzyka żab" to fabularyzowana opowiadanie o niewyjaśnionym zabójstwie Jenny Bonnet. Ta młoda dziewczyna została zastrzelona pewnego upalnego dnia w małym pensjonacie niedaleko San Francisco. Jej przyjaciółka i towarzyszka Blanche podejmie trudną drogę żeby ujawnić sprawców. W ten sposób chce odwdzięczyć się Jenny, która wyrwała ją z ram życia burleskowej tancerki i luksusowej prostytutki.Pierwsze co zwraca uwagę to specyficzny sposób prowadzenia narracji. Jesteśmy w dwóch miejscach na raz. Raz obserwujemy Blanche, tuż po zabójstwie gdy usiłuje dociec prawdy, po to by zaraz przenieść się miesiąc wcześniej do początku znajomości obydwu kobiet. Zabieg ten nasuwa skojarzenia z montażem filmowym a plastycznie i wyraziście zaprezentowane kolejne sceny sprawiają, że z łatwością można sobie wyobrazić tę fabułę na dużym ekranie. Niestety, równocześnie spłyca to trochę odbiór literacki tekstu. Skupiamy się na obrazkach pomijając i odsuwając na dalszy plan samą akcję, która wypada bardzo blado. Jak na thriller za mało jest tutaj napięcia i bodźców, które byłyby jego siłą napędową. Postacie są monotonne i szare, tylko Jenny jawi się jako kolorowy ptak wybijający się z nudnego tłumu.Całość ratuje idealnie nakreślone tło społeczno-historyczne. Ciekawie opisywane jest XIX-wieczne San Francisco. Wielkim plusem jest także umiejętne przetykanie tekstu autentycznymi piosenkami i przyśpiewkami. Ubogacają one opowieść i nadają jej niezwykły klimat.,,Muzyka żab" to pod wobec historycznym kawał dobrej roboty. Wyraźnie widać wkład autorki w odtworzeniu wydarzeń i jak najbardziej autentycznym zaprezentowaniu postaci. Niestety nie jest to taki thriller na jaki liczyłam lecz nie czuję się rozczarowana.

• myrtij

  2018-03-21

  Jedyną winą Jenny Bonnet był fakt, że nosiła spodnie i zaprzyjaźniła się z Blanche. Blanche, z kolei, miała więcej na sumieniu: zarabiała na życie ciałem i tańcem, oddała własne nowo narodzone dzidziuś pod opiekę na nieznaną farmę, aż wreszcie zauważyła wady własnego kochanka i odważyła się mu przeciwstawić. Czy tym ostatnim mogła sprowadzić śmierć na ekscentryczną przyjaciółkę? Może to ona była celem, a Jenny zginęła przez przypadek? Blanche postanowiła zaryzykować i wyjaśnić sprawę zabójstwa przyjaciółki, narażając się na spotkanie z osobami, które podejrzewała o morderstwo. A przede wszystkim – odzyskać dziecko!San Francisco, druga połowa dziewiętnastego wieku. W mieście i okolicach powoli wygasała gorączka złota, zastępowana przez gorączkę powodowaną zarazą ospy. Trójka Francuzów, która półtora roku temu zawitała do miasta, mimo wszystko nie mogła narzekać na własną sytuację. Blanche zarabiała wystarczająco dużo, by kupić kamienicę i komfortowo żyć, choć jej partner Arthur i jego przyjaciel Ernest przez większość czasu byli na jej utrzymaniu. Trwali w tym pozornie doskonałym układzie, póki w życiu Blanche przypadkiem (a właściwie wypadkiem) pojawiła się Jenny. Ta pewna siebie kobieta nosząca męskie ubrania i trudniąca się dostawą żab do restauracji, przebojem zdobyła zainteresowanie i sympatię burleskowej tancerki. Wydawałoby się niewinne zapytania Jenny sprawiły, że Blanche zaczęła spoglądać inaczej na własne życie, wprowadzać zmiany. Krok pierwszy: zająć się synkiem!Już na początku czytelnik jest świadkiem zabicia Jenny. Później z jednej strony dowiaduje się, co wydarzyło się później, co jakiś czas ma również szansę poznać wspomnienia Blanche, dowiedzieć się, co działo się miesiąc wcześniej, od momentu, gdy kobiety się poznały. Emma Donoghue postawiła na oryginalne bohaterki. Blanche jest tancerką i prostytutką, i jest dumna z tego, ile może zarobić na własnej umiejętności tańca i częstej ochocie na seks. Zatracona w egoizmie, pozwalała sobie tylko na miłość do Arthura, póki Jenny nie przyciągnęła jej uwagi. Tak zaczęła się jej wewnętrzna metamorfoza. Za to o Jenny zbyt dużo Wam nie opowiem, dam Wam szansę, byście poznawali ją razem z Blanche.Praca Blanche prócz tańca i obnażania własnych wdzięków, polegała również na śpiewaniu. Jenny umilała sobie większość chwil też śpiewając. Nic więc dziwnego, że w powieści znalazło się mnóstwo tekstów piosenek modnych w tamtym okresie. Na końcu książki autorka przytoczyła historię powstania paru z nich. „Muzyka żab” okazała się zresztą źródłem wielu informacji na temat historii społeczeństwa zamieszkującego wówczas San Francisco. Omawiała zarazę ospy, działanie sądów, rosnącą niechęć do Chińczyków, czy istnienie dziecięcych farm, co zbulwersowało mnie najbardziej. Takie miejsca były komfortowym rozwiązaniem dla zapracowanych rodziców, zniechęconych do rodzicielstwa, dla dzieci z niechcianych ciąż.Wiecie, jaki element tej poruszającej powieści zrobił na mnie największe wrażenie? Posłowie. Może zabrzmi to dziwnie, lecz gdy autorka wyjaśniła, że cała historia opiera się na faktach, zostałam kompletnie zaskoczona. Sprawa Jenny Bonnet była opisana w wielu ówczesnych gazetach i kronikach. Emma Donoghue przeprowadziła kompetentne rozeznanie, ubrała je w słowa, dodała trochę fikcji i stworzyła fascynującą opowieść.Dwie nieszablonowe bohaterki, trochę erotyzmu, śmieszne sceny, zagrożenie i zagadka kryminalna – to wszystko sprawiło, że „Muzyka żab” wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Autorce fenomenalnego „Pokoju” po raz następny udało się napisać świetną książkę, która porywa od pierwszych stron.http://ensorcelee.pl/2016/09/emma-donoghue-muzyka-zab/