To już siódmy tom przygód Ginko i jego perypetii związanych z mushi. Mushi to zagadkowe byty na granicy widzenia. W gruncie rzeczy nieszkodliwe, jednak pod wpływem kontaktu z człowiekiem, ich działania nie zawsze są pozytywne. Historii opowiedzianych w tych mangach jest już dosyć sporo, a przynajmniej w tych które ja poznałem do tej pory. Tym razem opowiadanie zaczyna się od symbolu Japonii, czyli kwitnącej wiśni. Pełna melancholii, z pewną dawką grozy historia, którą warto poznać samemu. Następna wersja przygód Ginko, podzielona jest na dwie części, a jest to zabieg wcześniej nie występujący w tej mandze. Słowem podsumowania. Nie ma tu jakichś spektakularnych zwrotów akcji. Wszystko toczy się spokojnie i z umiarem, aż do satysfakcjonującego końca. Jednak to nie zmienia faktu, że jest to jedna z najciekawszych serii mangowych, po które sięgnąłem, a nie czytam ich zbyt wiele. Tym bardziej się warto cieszyć, że trafiłem od razu na coś równie interesującego. A cała seria o Ginko, to nie tylko opowiadanie o zagadkowych stworzeniach, lecz i opowiadanie o ludzkich dramatach, ich radościach i smutkach. Dlatego zalecam zaznajomić się z całością.