Recenzje

• monweg

  2018-03-20

  Mroczny zaułek to thriller psychologiczny, z naciskiem na psychologiczny, który zasłużył sobie na miano megabestsellera. Na pewno element z was się ze mną nie zgodzi, lecz tak właśnie uważam. Rzadko mi się zdarza czytać książkę, której akcja snuje się bardzo wolno, wręcz leniwie, a wywołuje takie emocje, że nie można wysiedzieć spokojnie w miejscu. Niepokojąca – to jest słowo, które jako pierwsze przychodzi mi do głowy. Główną bohaterką i narratorką jest Yvonne Carmichael, pięćdziesięciodwuletnia kobieta, żona, matka, lekar genetyki. Yvonne ma szczęśliwe życie, udane małżeństwo, dwójkę dorosłych dzieci, cudowny dom i jest uznanym naukowcem, odcinającym kupony od wcześniejszych osiągnięć. Wszystko znacząco się zmienia, gdy dziewczyna poznaje fascynującego mężczyznę w Pałacu Westminsterskim. Chociaż zmienia, to mało powiedziane. Jej życie od tego momentu staje na głowie. Yvonne po wielu latach małżeństwa, zapomniała już jak to jest być hołubioną przez mężczyznę. Dynamicznie ulega niewątpliwemu urokowi nowo poznanego nieznajomego i wdaje się w namiętny i bardzo gwałtowny romans, który nie omija mrocznych zaułków Londynu. Czy to „szczęście” może bezkarnie trwać? Co się stało, że bohaterów tej książki "oglądamy" przez szybę pancerną na sali rozpraw? Louise Doughty nie postawiła w swej opowieści na cudownych i młodych. Bohaterowie jej książki są sile wieku [jak przyjemnie to napisać, gdy wiem, że jestem niemal w tym samym wieku co Yvonne] i mają już kawał życia za sobą. Jednak w każdym wieku jesteśmy zdolni do miłości i do tego by się móc na chwilę zapomnieć. Bardzo prosto przyszło mi „wejście w skórę” głównej bohaterki. Nie, nie jestem rozwiązła i nie zdradzam własnego męża, lecz nigdy nie mówię nigdy. Kto wie, co może się zdarzyć. Yvonne na pewno również nie rozpatrywała takiego scenariusza. Stało się. Po prostu. Brytyjska pisarka napisała opowieść dla dorosłych czytelników. Muszę jednak stwierdzić, że nie każdemu ten senny styl pisania przypadnie do gustu. Niektórych może uśpić. Mnie się ta historia spodobała, a opisy z procesu sądowego to majstersztyk. Czytając przenosiłam się na salę rozpraw i uczestniczyłam w rozprawie. I o to chodziło. Dzięki temu, że Yvonne jest narratorką tej historii mamy możliwość naprawdę dogłębnego poznania jej pragnień, myśli, wątpliwości. Każde wydarzenie przeżywamy z olbrzymią intensywnością. Louise Doughty powołała do życia interesujących bohaterów [z Yvonne zdecydowanie mogłabym się zaprzyjaźnić], prawdziwych, nie kryształowych i na pewno nie doskonałych. Miałam wrażenie, że postaci z Mrocznego zaułka są zarazem silne i kruche, mają własne sekrety i wyobrażenia na temat życia. Mroczny zaułek to naprawdę niezły thriller psychologiczny, lecz także tragedia sądowy. Według mnie wprowadza pewien niepokój i trzyma w napięciu do ostatniej strony. To nie jest powieść, którą przeczytacie w jeden dzień. To historia do powolnego poznawania, choć chwilami trudno mi było się z nią rozstać. Ksiązka dla fanów gatunku. Gorąco zalecam . Bardzo jestem interesująca miniserialu [Apple Tree Yard], który powstał w ubiegłym roku, na podstawie tej powieści z Emily Watson i Benem Chaplinem w rolach głównych. Nie mogę się doczekać.