Recenzje

• ema79

  2018-03-21

  super książka ebook bardzo dynamicznie sie czyta

• KobieceRecenzje365

  2018-03-21

  Zapraszam na recenzję drugiej element cyklu Miasteczko Palokaski autorstwa rożnych fińskich pisarzy, ukrywających się pod pseudonimem J.K. Johansson. Tytułowa Noora od samego początku wciągnęła mnie bardziej niż element pierwsza pt. Laura, a to nieźle zapowiada ostatni tom tego cyklu. Mam nadzieję, że się nie zawiodę, lecz czy na pewno?Śledztwo z poprzedniej części zostało zamknięte. Okazuje się jednak, że Laura wcale nie popełniła samobójstwa, a jej śmierć nie była nieszczęśliwym wypadkiem. Podejrzenia Mii podsyca Noora, która twierdzi, że była świadkiem, jak ktoś spycha Laurę ze skały łatwo do morza. Policja jednak nie wierzy nastolatce. Dodatkowo kobieta staje się posiadaczką srebrnego wisiorka z aniołkiem, który według Mii, łączy się także ze sprawą zaginięcia jej siostry Venly, a taki sam wisiorek miała także Laura. Całość zaczyna układać się w jakąś logiczną część, lecz niespodziewanie zabity zostaje wnuk Karhonena, który bardzo chciał rozwikłać zagadkę śmierci Laury, gdyż także nie wierzył w nieszczęśliwy wypadek na klifie. Mia i Karhonen są jeszcze bardziej zdeterminowani do tego, by dowieść prawdy... a czas ucieka. Zagadkowa firma, która rozsyła kobietom biżuterię z aniołkiem. Blog Noory, dzięki któremu kobieta dostaje wisiorek, a jej życiu grozi niebezpieczeństwo. Emocji w tej części nie zabraknie, a to dopiero początek.Noora to naprawdę idealny thriller. Jest wciągający, niepokojący, a specyficzny klimat nie pozwala oderwać się od lektury. Mi osobiście ta element podobała się bardziej od pierwszej. Jest wiele lepiej dopracowana, bardziej mroczna i intrygująca. Mia cały czas drąży temat, powoli stara się rozgryźć tę zaplątaną zagadkę, lecz co i rusz trafia na świeży top i ponownie staje w punkcie wyjścia. Tutaj też pokazany jest wpływ internetu i mediów społecznościowych na nasze życie. Noora zakłada blog na którym lansuje się, lecz kobieta nie wie, że to jej zguba. Można prosto zatracić się w wirtualnym świecie, udawać się kogoś kim naprawdę się nie jest, szukać poklasku, lecz w ten sposób prosto paść ofiarą swojej próżności, samotności, lub znaleźć się na celowniku naprawdę niebezpiecznych osób. Ta seria daje do myślenia, a mnie skłoniła do naprawdę wielu refleksji.Powieść tę czyta się naprawdę dynamicznie i z przyjemnością zabiorę się za element trzecią. Venla już czeka na półce, a ja jestem ogromnie interesująca finału cyklu Miasteczko Palokaski. Mam nadzieję, że wszystko się wyjaśni, a moja ciekawość zostanie zaspokojona, bym mogła kiedyś na spokojnie kiedyś wrócić do lektury. Polecam!Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

• indefinite

  2018-03-21

  Przede wszystkim należy wspomnieć, że drugi tom jest bezpośrednią kontynuacją zdarzeń opisanych w Laurze - do miasteczka Palokaski trafiamy niemalże dokładnie w momencie, w którym je opuściliśmy, a na samym początku książki mamy mnóstwo scen wiążących obie książki w całość. Może to zdanie jest wynikiem tego, że czytałam teksty jeden po drugim, lecz jak na mój gust owych scen było za wiele - zdążyłam się porządnie znudzić, zanim właściwa akcja nabrała tempa; z drugiej strony pewne jest jedno - jeśli czytaliście książki w wielkim odstępie czasu, z pewnością będzie Wam dane przypomnieć sobie wszystkie ważniejsze fakty.Przy lekturze Noory zmienia się nasze podejście do pokazywanej treści. Po pierwszym tomie nie byłam już w stanie spodziewać się wyjątkowych rozwiązań i zwrotów akcji, za to zaczęłam postrzegać opowiadanie całościowo, nie zaś jak odrębne historie. Spodziewałam się, że nie wszystko znajdzie własne objaśnienie w drugiej części i miałam rację - choć pojawia się kilka odpowiedzi, na czytelnika czekają też nowe niewiadome. Widać wyraźnie, że trylogia jest dokładnie zaplanowana, a autorzy mają na nią pomysł i od samego początku świadomie dawkują nam informacje.Drugi tom niesie też więcej bezpośredniej refleksji ponad sytuacją bohaterów - zarówno ogólnie pojętej młodzieży, jak i konkretnych osób w różnorakich przedziałach wiekowych. Mamy okazję lepiej poznać postaci, które pojawiły się w pierwszej części - stale obracamy się w tym samym gronie, a wątki poboczne zyskują wiele większe znaczenie. W tym względzie też coraz wyraźniejszy staje się ogólny zamysł, dzięki któremu to, co do tej pory niepowiązane, okazuje się mieć spore, wspólne znaczenie.Podsumowując całość mogę powiedzieć tylko jedno - z olbrzymią niecierpliwością czekam na trzeci tom, który (jak sugeruje sam tytuł) ma wyjaśnić wszelkie niedomówienia związane nie tylko ze współczesnymi sprawami, lecz i zagadką sprzed lat. Gdy już udało mi się dostrzec w ebookach całościowy zamysł, stałam się niesamowicie interesująca rozwiązań i ostatecznego pomysłu, który zrodził się w głowach autorów. Mam nadzieję, że już niebawem będzie mi dane przekonać się, do czego to wszystko zmierzało.

• Zielono Mi

  2018-03-21

  Osobiście nie lubię serii – filmowych czy książkowych. Nie lubię, jak jeden motyw ciągnie się (czasem na siłę nadmiernie rozbudowywany) a pojawiające się kolejno wątki niczego nie wyjaśniają, nie przybliżają do rozwikłania zagadki, a tylko jeszcze bardziej ją gmatwają. Poza tym, z książkowymi cyklami jest niejednokrotnie tak, że kolejne części ukazują się w pewnych odstępstwach czasowych i zanim sięgnę po kolejny tom – zapominam o poprzednim (lub tracę min zainteresowanie), a i nie ma się pewności, że wydawca zechce kontynuować publikowanie. Takie same obawy miałam, gdy nad rok temu sięgałam po pierwszy tom cyklu o fińskim miasteczku Palokaski. Jednak dość zagadkowa historia śmierci nastoletniej Laury, niejednoznaczne rysy charakterologiczne postaci (i to nieważne czy mówimy o policjantach, nauczycielach, branży biznesowej, czy o pozornie przeciętnym obywatelu) a także pogłębiające się wrażenie, że wszyscy o tej sprawie wiedzą znacznie więcej niż mówią sprawiły, że z olbrzymią przyjemnością sięgnęłam po element 2. – „Noorę”. I nie była to błędna decyzja. Choć główną bohaterką jest tutaj tytułowa Noora: zamknięta w sobie, niemo prosząca o uwagę i zainteresowanie, samotna, o skomplikowanej osobowości, lecz bystra, mądra i pomysłowa dziewczyna, to stale jest obecna niedawna historia śmierci Laury. Ponieważ nikt tak naprawdę nie wierzy w nieszczęśliwy wypadek. Lecz nikt również nie ma choćby poszlak mogących wznowić śledztwo. Ponieważ Noorę i Laurę pozornie wszystko dzieli - i status majątkowy, i sława wśród rówieśników, i tzw. pomysł na siebie, a nawet stan emocjonalny. Lecz w ostatecznym rozrachunku okazuje się, że ich dzieje i wybory życiowe są do siebie bardzo podobne – i to nie tylko jeśli chodzi o zdolność popadania w kłopoty. A to wszystko jakoś dziwnie prowadzi do świata dużych pieniędzy, biznesowej piramidy i banalnych pragnień bycia pięknym, zdrowym i na czasie. „Noora” nie jest tylko kryminałem z pozornie niezwiązanymi ze sobą zagadkami i trupami, w sąsiedztwie których raz za razem pojawia się lokalna krezuska ze własnymi tajemniczo zarobionymi pieniędzmi. To również książką o tym, jak współczesna młodzież szuka akceptacji, jak hobby- czy to komputerowe, czy detektywistyczne – może doprowadzić do nieszczęść i tragedii, jak cienka jest granica pomiędzy prawem i bezprawiem, jak silne i niszczące może być pragnienie dzidziusia a także od dawna wytęsknione spokój i harmonia. Jak motywów i wątków w „Noorze” jest niemało, tak i sami bohaterowie są rozbudowani i nie jednowymiarowi. Ponieważ z jednej strony mamy świat perfidnych, przebiegłych i podejrzliwych dorosłych, którzy niejednokrotnie posiadają skomplikowaną osobowość, poplątaną przeszłość i takież same relacje z bliskimi. W tym gronie nikt nie jest krystaliczny czy jednowymiarowy, każdy coś ukrywa – nawet szkolny psycholog, miejska bizneswoman, prywatny psychoterapeuta, cierpiąca na bezpłodność gospodyni domowa, czy była policjantka. Z drugiej strony mamy sporą grupę nastolatków, z których każdy zdaje się mieć a to nieciekawą sytuację finansową, a to ciężkie relacje z rodzicami (lub ich brak), a to kłopoty z samoakceptacją, a to odczuwają potrzebę życia życiem innych… Wydaje się, że w Palokaski nie ma przeciętniaków. Im dłużej się tam przebywa, tym silniejsze jest przekonanie, że każdy mieszkaniec coś ukrywa. I jak „Laura” była wstępem do tematu głównego, który daleki jest od codziennych dylematów nastolatek, lecz chętnie do nich sięga, tak „Noora” jest klasycznym rozwinięciem zasadniczej kwestii – ponieważ niespodziewanie dowiadujemy się, co wspólnego z kobiecymi hormonami ma wisiorek z aniołkiem, co mogło być źródłem problemów Laury, w jakie kłopoty popadła Noora i że znikniecie Venli wcale nie było przypadkowe. Lecz stale nie wiemy kto i dlaczego pociąga za mordercze sznurki. O tym, mam nadzieję, będzie w części 3. Na którą - szczerze - mam olbrzymią ochotę.

• markietanka

  2018-03-21

  "Noora" to intrygujący thriller, niepokojący i bardzo klimatyczny. Unosi się ponad nim nuta niedopowiedzenia i strachu. Noora obawia się o własne bezpieczeństo, lecz na przekór temu, sama pcha się w kłopoty. Czym jest zagadkowa firma brendingowa? Czy jest powiązana z handlem jajeczkami dla niepłodnych kobiet? Kim w tym całym zamieszaniu jest Tiina Ojantaus? Bardzo zagadkowa i zła kobieta, która wydaje się być mocno zaangażowana w nielegalne interesy, które skrywa pod płaszczykiem swej piramidy finansowej. Miia drąży temat, jednak jej nie może rozgryźć. Czy można kazać pobić swe swoje dziecko? Niewyobrażalne!Noora to nie tylko historia głównej bohaterki, lecz też opowiadanie o nałogach i ich skutkach, chęci dowartościowania i docenienienia. Autorzy pokazują zgubny wpływ internetu, blogów i portali społecznościowych na młodych ludzi. Chęć pokazania się jako prekursor, osoba słynna i lubiana, nierzadko ściąga uwagę naprawdę niebezpiecznych osób, a skutki takiej zabawy mogą być opłakane. Mnie, jako rodzicowi, po lekturze tej książki, zapaliła się w głowie żółta lampka i dało mi to do myślenia.Powieść czyta się błyskawicznie i z zaintrygowaniem. Kolejne młode osoby giną, a rozwiązania nie widać....Bardzo jestem ciekawa, co będzie na finale.... Lecz na trzeci tom przyjdzie nam trochę poczekać....http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2015/07/noora-cz2-jkjohansson.html

• shczooreczek

  2018-03-21

  Po zaginięciu Lary Noora bardzo chciałaby zająć w towarzystwie jej miejsce – miejsce kobiety podziwianej i przede wszystkim – zauważanej. Boi się ona o swoje życie – jest nie tylko przekonana, że zginie tak jak poszukiwana dziewczyna, lecz sądzi także że przeznaczona jest jej śmierć towarzyska. Bohaterka tak silnie potrzebuje poświęconej jej uwagi, że jest skłonna składać fałszywe zeznania w gabinecie szkolnej pedagog, Mii, a także na komisariacie.Gdy potwierdzają się doniesienia o odnalezieniu zwłok Laury, Noora zeznaje, że widziała jak ktoś zrzucał dziewczynę z klifu i teraz boi się, że zostanie przez sprawcę znaleziona i bestialsko zamordowana. Wybiera także piosenkę, którą chce, by uczczono jej pamięć po śmierci. Zarówno policja, jak i pedagog zauważają, że kobieta ma skłonności do dramaturgii i zmyślania, jednak odesłany na urlop Korhonen postanawia, na przekór oficjalnym oświadczeniom, nie ustawać w badaniu sprawy Laury. Wraz z Miią zauważają, że sprawy zaginionych dziewcząt łączy srebrny wisiorek w kształcie aniołka, noszony wcześniej przez Velnę i Laurę, a teraz zauważony na szyi autorki tajemniczego blogu cieszącego się w ostatnim okresie olbrzymią popularnością. Bohaterowie są przekonani, że kobiecie grozi niebezpieczeństwo.Śledzenie losów miasteczka Palokaski bez zbędnej przerwy pomiędzy kolejnymi tomami było idealnym pomysłem – dzięki temu miałam poczucie ciągłości, wspierane przez brak odautorskiej dążności do kompulsywnej potrzeby przypominania zdarzeń poprzednich części, dość częstej przy realizacjach serii.W mojej opinii to idealna seria, która w miejsce ciągłego poczucia i zagrożenia obiecywanego przez opinię zamieszczoną na pierwszej stronie okładki proponuje coś znacznie lepszego – szansę na obserwację dość specyficznego środowiska nastolatek pochodzących z fińskiego miasteczka skrywającego więcej sekretów, niż jego mieszkańcy skłonni byliby przypuszczać. Odnoszę też wrażenie, że obok jasnej potrzeby stworzenia serii kryminałów przyciągających uwagę, autorzy zapragnęli stworzyć swoistą alegorię ukrytą pomiędzy kolejnymi stronicami – alegorię współczesności zdominowanej przez Internet i ewokowanym przez niego pragnieniem bycia zauważonym, chcianym, lubianym i podziwianym, gdzie miarą znaczenia jest ilość polubień pod zdjęciem. Komplementy darowane przez osoby kryjące się pod pseudonimami, półnagie fotki umieszczane na wielorakich portalach - to fragmenty budujące poczucie swojej wartości współczesnych nastolatków. Noora dobre studium współczesnych ludzi więzionych przez nałóg natrętnej potrzeby sprawdzania powiadomień i komentarzy, ludzi uzależnionych od Internetu, dla których czymś niewyobrażalnym i budzącym realny strach jest całkowite odcięcie od sieci. Zgrabne połączenie tych rozważań z fabułą całkowicie zogniskowaną wokół zaginięć Laury i wcześniejszego – Velny – tworzy spójną opowieść, którą czyta się z nieskrywaną przyjemnością.http://shczooreczek.blogspot.com/2015/07/noora-j-k-johansson.html

• sarenka23

  2018-03-21

  Kim jest Noora? Jest kolezanka Laury. Łatwe pytanie, łatwa odpowiedź. Przynajmniej tak bym odpowiedziala po lekturze pierwszego tomu trylogii. Jednak teraz nie jestem tego aż tak pewna. Poszukiwania Laury, jej ciała i zabójcy a także odpowiedzi na zapytanie czemu zginęła powodują że śledztwo zatacza coraz większe kręgi. W tym tomie główną bohaterką jest Noora, młoda nastolatka która marzy o tym by być popularną.Autorzy mądrze pokazali fakt, że w internecie na różnorakich forach możemy być kim chcemy.Książka wciąga i mam nadzieję, że na rozwiązanie zagadki nie będzie trzeba czekać ponownie cały rok.Polecam

• Maadziuulekx3

  2018-03-21

  Noora jak i Laura uczęszczały do szkoły w Palokaski. Każda z nich różniła się od siebie Laura była popularną piękną dziewczyną, a Noora niewierzącą w własne sukcesy, skrytą, zakompleksioną nastolatką. Obie w jakimś topniu się kumplowały jednak Noora oczekiwała czegoś więcej. Od zawsze pragnęła być taka jak Laura, lubiana, popularna, dlatego godziła się na różnorakie rzeczy, których sama nigdy by nie zrobiła. Tak jej sława przy boku Laury gwałtownie wzrosła.Któregoś dnia miała się z nią wybrać na imprezę jednak nie została zaproszona. Laura nic sobie z tego nie robiąc wychodzi i już nie wraca. Po paru tygodniach zostaje odnalezione jej ciało w wodzie niedaleko pomostu. Po przeprowadzeniu autopsji stwierdzono, że to był nieszczęśliwy wypadek, z czego świeży szef wydziału przerwał dochodzenie zaraz następnego dnia po odnalezieniu ciała. Natomiast media i fora dyskusyjne w internecie, nie chciały przełknąć teorii mówiącej o nieszczęśliwym wypadku. Od paru tygodni prześcigali się w wymyślaniu coraz to świeżych niewiarygodnych powodów zaginięcia i śmierci Laury. Komisarz Kani Korhonen również uważa, że to nie był nieszczęśliwy wypadek. Wraz z Miią dawną kompanką z pracy próbują rozwikłać zagadkę. Niestety ich akcja zamiast przesuwać się do przodu stoi w miejscu. Zagadki, tajemnice, śmierć. To wszystko losy się w historii ,,Noora". Jeszcze aby było tego mało Noora czuje na sobie wzrok mordercy. Jest pewna, że przyszła kolej na nią. Czy zabójca dopadnie i ją? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.Na okładce byłam poinformowana, że ta konkretna powieść, co chwilę zaskakuje czymś innym, wywołuje ciągłe poczucie zagrożenia i strachu, jednak nic takiego w tej historii nie odnalazłam. Otrzymałam zwykłą opowiastkę, która niczym nie zaskakuje, jednak pozwoliła mi choć na chwilę oderwać się od zwykłej codzienności i w jakimś stopniu zaciekawiła, z czego z przyjemnością zagłębiałam się w kolejne kartki powieści, poznawałam nowe historie, a także ciekawych bohaterów, którzy pojawiali się w książce. Tekst jet banalny, prosto i dynamicznie się go czyta, dlatego nie odłożyłam jej ani na chwilę. Chciałam się dowiedzieć kto był mordercą Laury, kto czyhał na Noorę, a także poznać wszystkie sekrety miasteczka.Daje jednego minusa tej pozycji za brak ciągłej akcji, braku poczucia zagrożenia i strachu. Pragnęłam dostać na skórze gęsią skórkę, jednak otrzymałam jedynie miło spędzone chwile wśród bohaterów i ich historii. Twórca nie wątpię miał interesujący pomysł stworzenia doskonałej książki, ale uważam, że poległ w budowaniu grozy, adrenaliny. Dla mnie historia Noory nieustanna się zwykłym opowiadaniem, obyczajówką, która przyjemnie umiliła mi czas. Podsumowując książka ebook jest warta uwagi. Oderwie na chwilę od zapracowanej codzienności. Historia omówiona jest przez wielu bohaterów z czego nie jesteśmy wstanie się nudzić, możemy poznać ich przemyślenia, emocje, ich dotychczasowe życie, a także wraz z nimi odkrywać różnorakie tajemnice. Jeżeli jesteście wielbicielami grozy i interesujących zwrotów akcji książka ebook wam się nie spodoba, lecz jeżeli oczekujecie odskoczni od obowiązków ta książka ebook jest dla was. Gorąco polecam.