Recenzje

• joanna kuczynska

  2018-03-21

  Wciągająca od samego początku opowieść....i nie dosyt co było dalej....czekam na ciąg dalszy

• Arturion

  2018-03-21

  Nietypowa opowieść drogi, która wiedzie do Santiago de Compostella. Nietypowość wyraża się tym, iż twórca wybrał prawdopodobnie najstarszą trasę pielgrzymkową świata, prowadzącą do sanktuarium świętego Jakuba (Santiago). Wraz z pokonywaniem kilometrów bohater powoli odnajduje siebie. Nieźle wykorzystuje "chwile, kiedy zostaje sam", mimo, iż rzadko kiedy naprawdę jest sam. Co ciekawe, właściwie nie ma w tej podróży niczego odkrywczego, jest za to układanie klocków świata, w którym uczestniczymy, na właściwe miejsca.To prawda, że droga nas zmienia, zwłaszcza taka droga - spotykani ludzie, mijane krajobrazy, wszystko to pozostaje wpisane w kontekst nieśpiesznej refleksji. Facet zabrał w drogę bagaż doświadczeń, nie zawsze dobrych. Ten bagaż dźwiga ze sobą i czasami nie jest mu lekko. A z każdym kilometrem bagaż się powiększa... Tyle, że jego uporządkowana element coraz mniej uwiera.Mądra, nieśpieszna książka ebook godna polecenia nie tylko mężczyznom. I kluczowe jest to także, iż nie musimy sami zakładać butów, aby odbyć istotną podróż.Książka nieźle napisana, wciągająca, do tego pełna zdań mogących służyć jako aforyzmy.

• Magdalena Matraszek

  2018-03-21

  Coraz częściej sięgam po powieści drogi, otwieram książkę i wyruszam z autorem w jego podróż, zwiedzam miejsca, poznaje ludzi, a wszystko bez wychodzenia z domu. Magiczne. Lubię spoglądać na świat oczami autora, dostrzegać drobiazgi wzdłuż drogi, na które sama nie zwróciłabym uwagi. Lubię obserwować wewnętrzny proces przemiany głównego bohatera, jego zmagania ze słabościami, mierzenie się z wyzwaniami, jakie stawia droga i jakie on sobie wyznacza. "Droga nas zmienia, kształtuje. Wydobywa z nas to, czego szukamy. Nieważne, jeżeli nie wiesz jeszcze, czego szukasz. To przyjdzie samo". s.37W październiku nakładem Wydawnictwa Muza ukazała się debiutancka opowieść Dominika Fórmanowicza "Mężczyzna w chwili, gdy zostaje sam", która jest zapisem wspomnień z pieszej wędrówki autora słynną trasą pielgrzymkową Drogi Św. Jakuba (hisz. Camino de Santiago). Droga, którą przemierza bohater książki ma 800km i prowadzi do katedry w Santiago de Compostela. Równocześnie z podróżą geograficzną odbywa się wyjątkowa droga poszukiwania siebie."Niewiele da się ukryć przed światem, chcąc go poznać. To transakcja wymienna. Im bardziej pragniemy coś odkryć, tym bardziej musimy odkryć się sami". s.22Świadome poszukiwanie swojej tożsamości wymaga odwagi i konsekwencji. Będąc już w drodze, tej dosłownej i tej wewnętrznej, nie można zawrócić. Kolejne kroki zbliżają bohatera do prawdy, choć on sam jeszcze tego nie widzi. Czytelnik dostrzega ją szybciej. Bohater musi przejść wszystkie warstwy siebie, pomimo wspomnień, które uwierają dotkliwiej niż kamyki w butach. Konfrontacja z przeszłością jest jednak warunkiem koniecznym do zaakceptowania siebie i odkrycia własnego miejsca. "Siebie samego odkładasz na bok, jakbyś nie wierzył, że będąc sobą poradzisz sobie ze światem. Bierzesz to, czego chcesz, ponieważ umiesz to robić, lecz nierzadko nie wiesz po co ci to, co bierzesz. Możesz wiele i wiesz o tym, a jednocześnie nie ufasz sobie i to odbiera ci siły. Jesteś gotowy walczyć ze światem, lecz zamiast tego walczysz ze sobą". s.170Powieść wciąga, czytasz szybko, zachłannie odkrywając kolejne strony. Błyskotliwe pointy wielu akapitów wywołują uśmiech i poczucie, że w swoim spojrzeniu na świat nie jesteś sam. Czytasz przecież po to, by nie czuć się samotny. Proza Fórmanowicza jest subtelna, umożliwia wgląd w bardzo intymne przeżycia bohatera bez poczucia bycia intruzem. Jest również szczera, co uważny czytelnik doceni. Twórca nic nie udaje, nie koloryzuje wydarzeń zbędnymi kwiatkami, czy nużącymi opisami. Bez ceregieli łapię cię za rękę i wprowadza w świat własnego bohatera. Bardzo nieźle zbudowane dialogi nadają rytm powieści, nie hamują akcji. Trzecioosobowa narracja pozwala na szerszą perspektywę, zostawia pole do swojej interpretacji wydarzeń i emocji, jakie wyzwala droga. Bohater robi ci miejsce obok siebie, możesz śmiało stawiać kroki i wspólnie przejść Camino de Santiago. Tylko czy się odważysz? Niezła proza zmusza do refleksji, przeglądasz się w niej i odnajduje siebie. Wiarygodni bohaterowie budzą sympatię, utożsamiasz się z nimi i im kibicujesz. Siłą przekazu jest prawda i odwaga pisarza w dążeniu do jej odkrycia. I taka właśnie jest opowieść Dominika Fórmanowicza "Mężczyzna w chwili, gdy zostaje sam". Gorąco polecam, bardzo niezły debiut, który rozbudza apetyt na więcej. ArtMagda.