Twórca przeplata własne historyczne wywody fabularyzowanymi indiańskimi legendami, lecz też losami konkwisty tych ziem: pokazuje sytuację Hiszpanii w XVI wieku, dwuznaczną sylwetkę samego Hernana Corteza i przebieg jego wyprawy, która przemieniła dzieje świata. Właściwie twórca prowadzi dwie równoległe opowieści, które spotykają się w chwili, gdy hiszpańskie żaglowce przybijają w 1519 roku do Meksyku. Omawia pierwszy kontakt tubylców z konkwistadorami i wyjaśnia, jak doszło do tego, że sześciuset żołnierzy Cortesa w krótkim okresie opanowało imperium dysponujące kilkusettysięczną armią. Narrację wzbogacają elementy listów Cortesa do króla Karola I, świadectwa misjonarzy i inne przykłady tekstów źródłowych świadczące o rzetelnym przygotowaniu merytorycznym autora. Nie brak w niej także komentarzy i obserwacji Olszyckiego, które stają się bardziej osobiste, gdy zaczynają dotyczyć jego wyprawy, a także refleksji na temat współczesnych realiów życia w Meksyku. Nie są to jednak przypadkowe mig