Recenzje

• trzykropki

  2018-03-23

  Pełną recenzję książki można przeczytać na http://trzykropkinienawisci.blogspot.com"... Muszę przyznać, że zabierałam się za czytanie dosyć długo. Szukałam wymówek, znajdowałam inne zajęcia, aż w końcu jadąc do pracy coś mnie tknęło i otworzyłam książkę w telefonie. Po przeczytaniu fragmentu, miałam ochotę uderzyć dłonią w czoło dopytując się „Po jaką cholerę tyle zwlekałaś?!”. Już dawno nie fascynowałam się żadną książką, jak właśnie tym dziełem. Matko, jakie to było dobre… Zaczyna się niby niewinnie, niby typowo.. bo kilkakrotnie czytałam o tym, jak ludzie składają prośby o pomoc w sprawie najbliższych u adwokatów. Jednak mężczyzna, który przychodzi do głównego bohatera zaczyna budzić moje zainteresowanie, kiedy prosi o pomoc w ułaskawieniu jego siostry. Martwej siostry. Jego zdeterminowanie i wola potyczki o dobre imię Sary już daje nam pewność, że szykują się interesujące przygody.Bohater, czyli nasz adwokat Martin, nie zalicza się do osób sympatycznych, o miękkim sercu i ciepłej duszy . Zdarzają się przejawy empatii, lecz zdecydowanie góruje zarozumialstwo, oschłość i w pewnym sensie egoizm. Nie od razu postanawia zabrać się za sprawę Sary Teksas. Właściwie, gdyby nie upartość brata zmarłej, kompletnie olałby temat. Chociaż spotyka się ze własną wspólniczką i niańczy córkę własnej nieżyjącej siostry, jego uczucia zdają się być wyłączone albo wyciszone. Nie potrzebuje związku, ponieważ tak naprawdę Lucy jest tylko jego partnerką od potrzeb fizycznych. Powiedzmy, że żywi do niej uczucia, lecz ich relacja jest na tyle skomplikowana, że prawdopodobnie pasuje mu jedynie seks. Natomiast dzidziuś zostawia opiekunce, przez co kontakt z dziewczynką jest nikły. Tak naprawdę nie poznajemy dokładnie jego partnerki czy siostrzenicy. Możemy prześledzić kilka rozmów między nimi, lecz nic poza tym. Martin wprowadza nas w własne życie, lecz bohaterowie drugoplanowi zostają drugoplanowymi. A skoro już przy opowieściach jesteśmy.. Martin zdradza o sobie bardzo wiele, co niekoniecznie ma sens przy historii Sary Tell, przynajmniej na początku, bo potem akcja nabiera tempa, następuje zwrot i sprawa nie skupia się już na Sarze, a na samym Martinie. To on znajduje się pośrodku potyczki o życie swoje, a także bliskich. Autorka w niesamowity sposób ustawiła bohatera w takim miejscu. Niespodziewanie nie tylko Sara stanowi olbrzymią niewiadomą. Jak mówi sam bohater „Sara Teksas to pierwszy akt sztuki”, natomiast on sam gra główną rolę w akcie drugim...."Pełną recenzję książki można przeczytać na http://trzykropkinienawisci.blogspot.com

• Eliza Maliszewska

  2018-03-23

  Miałam dobre przeczucia co do tej książki i nie rozczarowałam się. Idealny kryminalny klimat, nie brakuje wartkiej akcji, zaskakujących zdarzeń, niełatwo było się oderwać, ponieważ Zagadka Sary Tell zawładnęła moim umysłem i wyobraźnią do reszty. Ogólnie rzecz biorąc warto przeczytać, wrażenia murowane.

• knigoholiczka

  2018-03-23

  Do tej pory powieści Kristiny Ohlsson były dla mnie perełkami szwedzkich kryminałów. Czy i tę książkę zakwalifikuję do tego grona? Zapraszam do przeczytania recenzji."Zagadka Sary Tell" to pierwszy tom opowieści o dążeniu jednego ze szwedzkich prawników do prawdy i do oczyszczenia z zarzutów dziewczyny, którą oskarżono o pięć morderstw. Ma to być, niestety, pośmiertne odzyskanie dobrego imienia. Jakie sekrety skrywała Sara Tell, nazywana też Sarą Teksas?Zacznijmy od początku. Do Martina Bennetta, adwokata przychodzi mężczyzna, który prosi o pomoc w ustaleniu przebiegu wypadków. Nie wierzy, że jego siostra, Sara była morderczynią, jak twierdzi policja i chłopczykowi publiczna. Początkowo adwokat nie ma ochoty zajmować się tą sprawą, nie widzi sensu we wznawianiu śledztwa i wchodzeniu w drogę policji, skoro wszystkie czynności zostały już zakończone.Jednak, w miarę upływu czasu zmienia zdanie, a sprawa Sary Tell staje się jego sprawą, jego potyczką na śmierć i życie.I mimo, że podobało mi się, to jednak nie sądzę tej powieści Kristiny Ohlsson za najlepszą. Tęsknię do moich początków z jej twórczością, do Alexa Rechta i Frederiki Bergman i Eden Lundell. Tam od samego początku czułam przyjemny dreszczyk niecierpliwości, chęci rozwiązania zagadki i poruszenie, tu- dopiero od połowy.Nie rozumiem tylko jednego- jaki cel, co chciał osiągnąć nasz bohater udzielając wywiadu o własnych przeżyciach. Być może zostanie wyjaśnione to w kolejnej części.Mimo wszystko jestem interesująca innych ebooków tej autorki i z przyjemnością po nie sięgnę. Będę czekać też na drugi tom, zakończenie cyklu o Martinie.

• amjg

  2018-03-23

  Seria z Martinem Bennerem to zupełnie inna bajka niż poprzednie książki z Frederiką Bergman. Inna, jak dla mnie wiele słabsza. Inna, z dziwną narracją i stylem. Tak inna, że czytając stale zastanawiałam się czy to naprawdę opowieść Kristiny Ohlsson???

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-23

  Już sam początek książki zapowiada jazdę bez trzymanki. Mocne wejście, które niezmiernie zaciekawia i powoduje szybkie przerzucanie stron, żeby natychmiastowo dowiedzieć się co nas czeka dalej. Sara Tell, opiekunka do dzieci zabiła pięć osób, tuż przed procesem popełniła samobójstwo, a w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął jej syn. Bobby, jest przekonany o niewinności siostry i za wszelką cenę usiłuje oczyścić kobietę z postawionych jej zarzutów. W tym celu wynajmuje młodego i ambitnego adwokata Martina Bennera, który wprost marzy o obronie kogoś takiego jak Sara. I w tym momencie rozpoczyna się niesamowicie intrygujący i trzymający w napięciu kryminał, w którym motywy psychologiczne nadają rytm, prawda gra melodię fałszu, a fałsz staje się prawdą.Benner natychmiastowo przekonuje się, że sprawa seryjnej morderczyni nie będzie nawet w najmniejszym stopniu prosta do rozwiązania, lecz za wszelką cenę pragnie pomóc Sarze w pośmiertnym uniewinnieniu i odzyskaniu dobrego imienia. Sprawa Sary staje się jego priorytetem, pochłania go całkowicie, jednak nie wie jeszcze jakie pociągnie ona za sobą konsekwencje i jak bardzo zmieni się jego dotychczasowe życie. Z jednej strony objaśnienie morderstw przyciąga go jakąś magnetyczną siłą, a z drugiej ukazuje niezwykle mroczne sekrety i zagadki. Przygotujcie się na bardzo dynamiczne tempo, a jeśli myślicie, że będziecie robić przerwy w okresie jej czytania, od razu wyprowadzam Was z tego mylnego wyobrażenia.Pojawia się mnóstwo pytań i niewiadomych, intryga intensywnie zagęszcza się, następują niespodziewane zwroty akcji, uczucie niebezpieczeństwa silnie daje o sobie znać. Sprzeczne info nierzadko wprowadzają w błąd i bardzo ciężko jest je zweryfikować. Nic już nie wydaje się prawdziwe, w zasadzie nikomu nie można zaufać. Muszę przyznać, że z olbrzymią niecierpliwością wyczekiwać będę drugiego tomu tego cyklu. Fantastycznie spędziłam czas z tą książką, dużo razy zostałam zaskoczona obrotem spraw. Koniecznie sięgnijcie po "Zagadkę Sary Tell", wyjątkowo ciężko ją rozwiązać, to prawdziwe kryminalne wyzwanie, wzbogacone fragmentami thrillera i sensacji. bookendorfina.blogspot.com

• jusijuni

  2018-03-23

  Następny raz skandynawskie serie nie zawiodły! Polecam!

• Okiem Wielkiej Siostry

  2018-03-23

  Martin idealnie pamięta, że gdy w jego kancelarii pojawił się Bobby, za oknami padał deszcz. Czy gdyby wówczas wyrzucił tego mężczyznę za drzwi, wszystko potoczyłoby się inaczej? Na pewno. Jednak Martin tego nie zrobił, postanowił wejść w historię, która każdego interesującego i pewnego siebie adwokata przyciągnęłaby niczym magnes. Zaczął wyważać drzwi, które policja dawno już zamknęła. Każdemu jednak należy się sprawiedliwość, każdemu należy się porządne śledztwo – nawet kobiecie, która przyznała się do popełnienia pięciu morderstw, kobiecie, która odebrała sobie życie i nie może prosić o oczyszczenie imienia.Już od pierwszych stron wiemy, że coś poszło nie tak. Martin Benner spotyka się z reporterem w hotelowym pokoju. Opowiada mu o wydarzeniach, które wciągnęły go bez reszty, jednocześnie mieszając go w sprawy, o których nie ma pojęcia. Mówi, że jego historia będzie stereotypowa niczym hollywoodzki film i jest w tym trochę prawdy – wpadł w kłopoty, które mogłyby spotkać go tylko w powieści kryminalnej, lub filmie o mafii. My, Czytelnicy, idealnie wiemy, że jest to kryminał i ciągłe przypominanie autorki o tym, że uczestniczymy w prawdziwym życiu, a nie filmie, może niektórych wyprowadzić z równowagi. Nie zmienia to jednak faktu, że pierwszoosobowa narracja jest bardzo dobrym chwytem – sugestywnym i pomagającym opornemu czytelnikowi wejść w historię. A gdy już w nią wejdziemy, cóż... ja przeczytałam opowieść w jeden dzień, niech więc to będzie dla Was wystarczający dowód na to, że od "Zagadki Sary Tell" ciężko będzie się oderwać. Główny bohater, a jednocześnie narrator, nie należy do najprzyjemniejszych, choć nie jest to również klasyczny detektyw gbur i alkoholik. Wręcz przeciwnie – Martin pogardza ludźmi uzależnionymi od alkoholu czy nawet papierosów, choć sam zdaje sobie sprawę z tego, że też nie jest wolny od nałogów. Jego trucizną jest seks, daje mu potrzebnego kopa do pracy i normalnego funkcjonowania. Pozostaje w wolnym związku z Lucy, wspólniczką i byłą dziewczyną, a także opiekuje się czteroletnią córeczką zmarłej siostry, która więcej czasu spędza z opiekunką niż z nim. Chociaż Martin nie wzbudził mojej sympatii (właściwie mam go za zarozumiałego, bogatego bubka) jest on jedyną wyrazistą postacią w powieści. Lucy zdaje się być raczej dodatkiem do niego, pewnym wypełniaczem, który pozwala autorce na wstawienie dialogów zamiast monologu. I całe szczęście, ponieważ gdy nic nie zakłóca wynurzeń Martina, dynamicznie stają się one nieznośnie patetyczne i tandetne. Zdecydowanym plusem jest sama intryga. Rozwija się ona raczej niespiesznie, mamy dzięki temu czas, by na spokojnie poukładać sobie w głowie wszystkie info dotyczące sprawy. Też te najbardziej ważne puzzle pojawiają się dość powoli w toku śledztwa, a my możemy dołożyć je do układanki, która – co kluczowe – nie staje się przez to bardziej przejrzysta. Owszem, pewnych rzeczy prosto można się domyślić (smutne jest, gdy Martin za nami nie nadąża), ale opowieść przemyślana jest w ten sposób, by bohater długo się męczył zanim dowie się czegokolwiek."Zagadka Sary Tell" jest pierwszą częścią dwutomowego cyklu. Jeśli jednak spodziewacie się, że kolejna opowieść mówić będzie o zupełnie innej sprawie, którą zajmuje się Martin, grubo się mylicie. Autorka wymyśliła całkiem zgrabną, a przede wszystkim nieźle utkaną historię, która rozciąga się na dwa tomy. Bohaterowi udaje się rozwiązać jedną zagadkę, by dowiedzieć się, że jednak nie wie zupełnie nic, jest tylko pionkiem w grze, a na szali leży życie jego i najbliższych mu osób. Jednak jak rzeczywiście kończy się ta historia dowiecie się dopiero po przeczytaniu drugiej części. "Zagadka Sary Tell" zostawia nas z otwartym zakończeniem i całą masą pytań bez odpowiedzi.Muszę przyznać, że nie zawiodłam się na "Zagadce Sary Tell". To porządnie napisana i nieźle przemyślana powieść, w której króluje przede wszystkim intryga. Choć główny bohater nie jest postacią zapadającą w pamięć, a raczej niezbyt przyjemnym narratorem prowadzącym nas przez historię, nie było to w stanie zepsuć mi przyjemności z czytania tego kryminału. Nieźle się bawiłam i z pewnością sięgnę po kolejną element cyklu, by dowiedzieć się, jak również zakończyła się historia Martina Bennera.