"Leokadia w krainie czarów" to książka, o której trudno jest powiedzieć coś konkretnego i sensownego zarazem. Ciężko ją jednoznacznie zdefiniować i opisać, ponieważ właściwie przyglądając się opiniom innych czytelników zauważyłam, że każdy ma inne zdanie na jej temat i inaczej zrozumiał treść. Z jednej strony to dobrze, ponieważ oznacza to umiejętność autorki do kreowania innych wymiarów w książkach, do wciągania czytelników w dyskusję i zadumę, a z drugiej ta opowieść wydaje mi się po prostu dziwna. Zdecydowanie nazwałabym ją trudną, nie ze względu na mowa czy tematykę, tylko to jak pokręcona, zagmatwana i skomplikowana jest jej fabuła. To połączenie paru gatunków, przynajmniej w moim odczuciu. Z jednej strony jest to fantastyczna opowieść obyczajowa, z drugiej jeśli spojrzymy jedynie na postać głównej bohaterki, to można by nawet nazwać "Leokadię" dramatem. Objętość książki jest naprawdę skromna, a treść to jedna wielka układanka podzielona na pojedyncze części-rozdziały, które jedynie złożone w całość dają pełny obraz. Ciężko cokolwiek przytoczyć, albo zacytować i jakikolwiek element z książki, jaki chciałabym omówić, wydaje mi się zdradzeniem połowy fabuły, dlatego mogę jedynie wyrazić swoją opinię. Leokadia jest dziewczynką o ciężkim dzieciństwie. Spoczywa ponad nią ogromna odpowiedzialność, a co za tym idzie ciągła presja. W jej rodzinie dziewczyny od pokoleń posiadają pewną moc, która jednak nie ujawniła się w przypadku jej matki i babki. Dlatego również dziewczyny oczekują po Leokadii, że ona będzie kolejną, która przywróci ich nazwisku zamierzchły blask. Jednak pech sprawia, że dziewczynka stale nie wyjawia specjalnych umiejętności, w przeciwieństwie do własnej kuzynki, Danieli. Jednak los sprzyja głównej bohaterce i jej również, choć znacznie później, dane jest uzyskać moc. Jej przyszłość nie jawi się jednak tak kolorowo i optymistycznie jakby chciała. Musi nie tylko uporać się z kuzynką nadużywającą władzy, lecz i zyskać pewność siebie utraconą przez rodzinę i ułożyć własne swoje życie. "Leokadia w krainie czarów" jest dosyć nieźle skonstruowana jeśli chodzi o potęgowanie napięcia, akcję, której jest bardzo wiele od samego początku, a także charaktery postaci. Jednak dla mnie ten nieźle zapowiadający się debiut został całkowicie stracony w potyczce ze stylem i mową autorki. Agata Agnieszka Włodarczyk używa tak wulgarnego i w moim odczuciu prostackiego języka, że nawet idealna historia nie była w stanie się obronić. Kompletnie nie mogłam skupić się na fabule spotykając "krzaczki" w każdym zdaniu. Dla mnie jest to doskonały przykład tego, że nawet tak idealny i niesamowity, a przy tym interesujący pomysł może utracić cały własny blask, jeśli nie zostanie równie idealnie zapisany. Gdyby autorka nie starała się tak bardzo unowocześnić i zrezygnowała z brawury i tego niepotrzebnego popisywania się poprzez język, które wcale nie pomaga treści, to książka ebook obroniłaby się sama, ponieważ jest po prostu nieźle wymyślona.