Recenzje

• Katarzyna Kulawik

  2018-03-22

  Mam nadzieję, że pamiętacie Lenę – małą, rozbrykaną i bardzo (BARDZO) rozgadaną dziewczynkę ;-) Pisałam już o jej zabawie w nauczycielkę i o przyjęciu urodzinowym. Z chęcią przedstawiam kolejną przygodę Leny i jej małego braciszka Kubusia.Braciszek Leny – Kuba – już nie jest małym dzidziusiem, tylko temperamentnym berbeciem, dzięki temu może bawić się z nią w najróżniejsze zabawy. Tym razem Lena wymyśliła zabawę w miłą panią lekar i pomimo tego, że nie posiadała do tego niezbędnych akcesoriów, nie było to dla niej żadną przeszkodą. Biały fartuszek do malowania, kuchenne, gumowe rękawice, słuchawki z zestawu muzycznego, kapelusz mamy, teczka taty, łyżka do butów a także garść fantazji i Lena jest najprawdziwszą lekarką! ;-) Oczywiście, żeby być lekarzem, trzeba także mieć lekarstwo, lecz i to dla Leny nie jest żadnym kłopotem – przecież łazienka jest bogata w różnego rodzaju płyny, pasty i inne substancje, które można dowolnie mieszać i eksperymentować. Wszystko byłoby dobrze, lecz Lenka zapomniała … o swoim braciszku! Wówczas zaczęły się prawdziwe kłopoty, których finałem była bardzo nieprzyjemna wizyta PRAWDZIWEGO pana doktora! Koniecznie zaopatrzcie się w książkę Lena. Mała pani doktor, a dowiecie się, dlaczego niewinna zabawa zakończyła się niezbyt miłym realnym szczepieniem :-)Książki o rezolutnej Lenie, autorstwa Fanny Joly z ilustracjami Roser Capdevila, są bardzo zabawne, sympatyczne i interesujące. Przedszkolaki, którym czytałam opowieść o "Lenie. Małej pani doktor", były zasłuchane, zaciekawione i z dużym zainteresowaniem śledziły przebieg akcji. Dzieci bardzo lubią historyjki, które one same mogłyby inicjować i naśladować w zabawie, a świadomość, że Lena jest dziewczynką podobną do nich, niezbyt grzeczną, z bogatą wyobraźnią i trochę przemądrzałą, tylko nadaje tej postaci realizmu.Ilustracje do opowiadań o Lenie są dowcipne, urokliwe, kolorowe i niebanalne. Idealnie oddają opisaną przygodę i wyjątkowo trafnie pokazują wszystkie emocje, które Lena przeżywa. Wielkość a także format czcionki, a także podkreślenie niektórych wyrazów czy wyrażeń na inny kolor umożliwia dzieciakom podjęcie prób samodzielnego czytania. Wśród własnych przedszkolaków zaobserwowałam chęć do poznania obrazu graficznego niektórych wyrazów, dzieci chcą, żeby im pokazać, gdzie jest spisane wybrane przez nich słowo, a to jest niezły punkt wyjścia do wczesnej nauki czytania (np. sposobem globalną). Bardzo serdecznie zalecam książkę "Lena. Mała pani doktor" :-) Gwarantuję dobrą zabawę przy tej lekturze ;-) www.ksiazkowelove.wordpress.com