Stalin chcąc być pewnym swej nieograniczonej władzy, nie mógł zapomnieć o wojsku. Zaczęło się od dużego procesu marszałka Tuchaczewskiego (którego oskarżono o działanie przeciwko Rosji Sowieckiej m. in. podczas wojny z Polską). Pominąwszy osobistą niechęć Stalina do tego dowódcy, chodziło o usunięcie dowódców popularnych, ale z punktu widzenia Stalina niepewnych. Budionny z kolei, niestety, ocalał. Oczywiście nie poprzestano na dowódcach najwyższego szczebla, ślepy terror przetoczył się przez cały korpus oficerski, aresztowano albo usunięto z wojska nad trzydzieści pięć tysięcy oficerów! Niektórzy w związku z tym mogli próbować tym tłumaczyć własną późniejszą nieudolność (Woroszyłow), lecz plan Stalina to była nie tylko przypadkowa czystka, lecz i odmłodzenie kadry, nie mającej w zasadzie pojęcia o nowoczesnej wojnie. Choć kto wtedy, oprócz Niemców, to pojęcie miał?Zaletą książki profesora Wieczorkiewicza jest - oprócz rzetelności naukowej - charakterystyczna dla tego autora pasja wypowiedzi. Jak się zacznie czytać, nie można zostać obojętnym.