Średnia Ocena:
Orły imperium. Tom 3. Polowanie
Jest zima roku 44 naszej ery. Po serii krwawych potyczek celtycki gród Camulodunum poddaje się rzymskim najeźdźcom. W okresie gdy Aulus Plaucjusz, naczelny wódz armii, planuje nową kampanię, jego małżonka i dzieci wpadają w ręce klanu druidów, żądających w zamian za ich życie uwolnienia własnych pobratymców. Dwaj ochotnicy z legionów rzymskich muszą udać się w głąb wrogiego terytorium, żeby ocalić zakładników, zanim zostaną złożeni w ofierze okrutnym bogom. Czy Macro i Katon odnajdą uwięzioną rodzinę Plaucjusza? I czy zdołają ją uratować, nim będzie za późno?
| Szczegóły | |
|---|---|
| Tytuł | Orły imperium. Tom 3. Polowanie |
| Autor: | Scarrow Simon |
| Rozszerzenie: | brak |
| Język wydania: | polski |
| Ilość stron: | |
| Wydawnictwo: | Książnica |
| Rok wydania: | 2012 |
| Tytuł | Data Dodania | Rozmiar |
|---|
Orły imperium. Tom 3. Polowanie PDF - podgląd:
Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.
To twoja książka?
Wgraj kilka pierwszych stron swojego dzieła!Zachęcisz w ten sposób czytelników do zakupu.
WGRAJ PDF
Ostatnio dodane
Losowy ebook
Nadchodzę
My fajnopolacy
Fast Languages. Szybka nauka języków obcych
Dzień po...
Egzotyka. Quebonafide. Wywiad-rzeka o podróży przez 70 krajów w rozmowie z Kubą Stemplowskim
Odkupienie
Dlaczego motywowanie ludzi nie działa... i co działa. Najnowsze metody przywództwa, dodawania ludziom energii i ich angażowania
Przyjaciel z dzieciństwa
Wszystkiego najlepszego, kochanie
Mrok i mgła nad Auschwitz. Wspomnienia więźnia nr 20017
Recenzje
Po śmierci ukochanej głównego bohatera nastąpiła w nim pewna zmiana, mianowicie Katon z każdym dniem tęskni za Flawinią. Do tego dochodzi konflikt z groźnym klanem - druidami. Porwanie rodziny naczelnego wodza z katastrofy statku, zaskakujące zwroty akcji i kolejne dawki brutalności, samobójcza misja, która wywołuje u czytelnika skrajne emocje. Z każdym tomem coraz bardziej fascynuje mnie historia dwóch można by rzec przyjaciół Macro i Katona.
Przyzwoita przygoda umieszczona w realiach epoki.
Trzecia już element cyklu i stale zachowany zaskakująco niezły poziom. Podboje dokonywane przez rzymskich legionistów same w sobie są tematem fascynującym i barwnym, ale Simon Scarrow dodatkowo potrafił nadać im intrygujący wymiar. Nie brak oczywiście trzymającej w napięciu akcji, dynamizmu i plastyczności scen i opisów. Jestem na tak.
Polowanie to bardzo nieźle napisana powieść. Scarrow pokazał już w poprzednich tomach, że do pracy przygotował się bardzo solidnie. Lecz niepokoi mnie mimo wszystko zbyt znaczna ilość wtrąceń do treści, która przypomina bardziej mowa współczesny niż starożytny. Ciężko jest mi stwierdzić, na ile jest to sprawka autora, a na ile tłumacza. Mamy też więcej wulgaryzmów, które... prawdopodobnie, były charakterystyczne dla rzymskiego pospólstwa, zwłaszcza tego odbywającego służbę w legionach. W powieści, a w sumie i całym cyklu, zanotujemy brak dodatków budujących klimat ówczesnego świata i mistycznego Rzymu. Gdybyśmy zatem z powieści usunęli wszystko co dotyczy Orła, opisów sprzętu, hierarchii, to ciężko byłoby jednoznacznie stwierdzić jaką epokę twórca opisuje. Na pewno byłoby bliżej współczesności niż starożytności. Lecz i nawet wówczas zauważymy, że jest to bardzo niezła powieść.
To naprawdę wciągający cykl. Serdecznie zalecam wszystkim wielbicielom starożytności.
Polowanie to bardzo nieźle napisana powieść. Scarrow pokazał już w poprzednich tomach, że do pracy przygotował się bardzo solidnie. Lecz niepokoi mnie mimo wszystko zbyt znaczna ilość wtrąceń do treści, która przypomina bardziej mowa współczesny niż starożytny. Ciężko jest mi stwierdzić, na ile jest to sprawka autora, a na ile tłumacza. Bardziej wiarygodne były powieści z trylogii Władcy mórz, gdzie twórca starał się oddać w języku dosłowne zachowania ówczesnych Rzymian - np. “przeklął Fortunę”. U Scarrowa nie doświadczymy takich smaczków. Mamy za to zdecydowanie więcej wulgaryzmów, które... prawdopodobnie, były charakterystyczne dla rzymskiego pospólstwa, zwłaszcza tego odbywającego służbę w legionach. W powieści, a w sumie i całym cyklu, zanotujemy brak dodatków budujących klimat ówczesnego świata i mistycznego Rzymu. Gdybyśmy zatem z powieści usunęli wszystko co dotyczy Orła, opisów sprzętu, hierarchii, to ciężko byłoby jednoznacznie stwierdzić jaką epokę twórca opisuje.