Recenzje

• nicki

  2019-09-19

  Już sam opis wydawcy brzmi zachęcająco Gdy jesteś w ŁAŃCUCHU, stajesz się każdym z nich. Dzwoni twój telefon. Ktoś porwał ci dziecko. Żeby je uwolnić, musisz porwać kolejne dziecko. Tak funkcjonuje ŁAŃCUCH, przerażająca organizacja, która ofiary zmienia w przestępców. Jeśli go przerwiesz, twoje dzidziuś zginie. Łańcuch bezwzględna organizacja ,która zajmuje się porywaniem dzieci. Polega ona na tym,że osoba,która porywa dzidziuś musi porwać kolejne żeby uratować swoje. Kiedy rodzina zapłaci określony okup,wówczas jest szansa na odzyskanie dziecka. Pod warunkiem,że wszystko pójdzie zgodnie z planem. Dla organizacji najistotniejsze są trzy zasady: 1.Pieniądze 2.Ofiara 3.Porwanie ego doświadczyła Rachel. Któregoś dnia zostawia córkę na przystanku i jedzie załatwiać własne sprawy. W pewnym momencie dzwoni zastrzeżony numer z informacją o porwaniu. W słuchawce dziewczyna słyszy kobiecy głos,który informuje ją,że jej kochana i jedyna córka została porwana. I teraz ona musi zrobić to co ona jej karze. To jest warunek,dzięki któremu odzyska córkę. Więcej nie zdradzę

• jutka

  2019-09-19

  Kiedy w Meksyku dochodzi do porwania i ofiara źle znosi własną sytuację, jej miejsce może zastąpić ktoś z rodziny. Wówczas nie kluczowa jest konkretna osoba, a sam fakt porwania. I najczęściej rodzina robi wszystko, aby spełnić żądania porywaczy. Dołóżcie do tego złowróżbne listy łańcuszkowe, których treść każe zrobić to czy tamto, ponieważ inaczej stanie się katastrofa, ziści klątwa czy trafi zwykły pech. I macie gotowy przepis na sukces książki. Tak właśnie zrobił McKinty. Świeżość od Wydawnictwa Agora „Łańcuch” Adriana McKinty’ego sprawia, że czytelnik za sprawą lektury staje się ogniwem nietypowego łańcucha. Zwykły czwartek, godzina7:55. To wówczas zaczyna się koszmar Kylie i jej matki Rachel. Trzynastolatka zostaje porwana z przystanku, gdzie czeka na autobus do szkoły. Nieznany facet celuje do niej z pistoletu, zasłania oczy i karze wsiąść do samochodu. Kilka minut potem Rachel przeprowadza najgorszą rozmowę telefoniczną w życiu, kiedy to dowiaduje się, że jej córka została porwana, obie nieustanny się częścią Łańcucha, a aby ją uwolnić musi wpłacić okup i …porwać inne dziecko. „Musisz zapamiętać dwie rzeczy. (…) Punkt numer jeden: nie jesteś pierwsza i na pewno nie będziesz ostatnia. Punkt numer dwa: tu nie chodzi o pieniądze. Chodzi o Łańcuch.” Trzeba przyznać, ze rzadko opowieść rozpoczyna się z wysokiego C. jeśli twórca decyduje się na taki zabieg, dalej musi być jeszcze mocniej, jeszcze lepiej. Przez kolejne epizody towarzyszymy na zmianę porwanej Kylie i zrozpaczonej Rachel. O ile dziewczynka martwi się o własny byt, o tyle Rachel walczy z poczuciem obowiązku, matczyną miłością i rozsądkiem. Rozważa czy funkcjonować na swoją rękę, spełniać stopniowo żądania porywaczy czy jednak zawiadomić odpowiednie służby. "Mam ci powiedzieć, że nie jesteś ani pierwsza, ani ostatnia. Trafiłaś do Łańcucha, a Łańcuch ma długą historię. Porwałam twoją córkę, aby uwolnili mojego syna. Zrobili to facet i kobieta, których nie znam. A ty musisz wybrać cel i porwać kogoś, kogo ta osoba kocha, aby Łańcuch mógł funkcjonować dalej." Sam pomysł na fabułę jest genialny. I o ile w innych powieściach wątki związane z porwaniem przewijały się cyklicznie, o tyle nikt prawdopodobnie nie wpadł na dodanie do tego wątku zaczerpniętego z dziecięcych zabaw. Mnie samej łańcuszki kojarzą się z akcją typu „wyślij pocztówkę do jednej osoby, a otrzymasz dziesiątki widokówek z całego świata” albo „jeśli nie podasz mi własnego adresu twój pies zginie”. Tu jest bardziej dramatycznie, ponieważ słowa porywcza brzmią mocno wiarygodnie, oni wiedzą co robisz i gdzie jesteś, do kogo dzwonisz i jakie strony przeglądasz, są zawsze krok prze tobą. A na szali leży życie Twojego dziecka. O ile należą się brawa za pomysł, to gorzej jest z jego wykonaniem. Sam warsztat McKinty’ego ma pewne wady. Potrafią zirytować niektóre dialogi, czy niektóre sceny są mocno przesadzone. Do tego robi się trochę moralizatorsko kiedy okazuje się, że to co udostępniamy w mediach społecznościowych, czy to jakie dane są widoczne dla innych, nie wpływa na naszą korzyść, a nawet może być wykorzystane przeciwko nam. Pierwsza element powieści to potyczka z czasem i dążenie do uwolnienia Kylie. Element druga to wnętrze Łańcucha, trochę jego historii. Czy da o sobie zapomnieć? „Łańcuch” to klasyczna powieść, która ma na celu dostarczyć rozrywki, więc nie szukajcie w niej głębokich przemyśleń czy wzniosłych cytatów. Tu liczy się akcja i doprowadzenie spraw do końca. Epizody są krótkie i treściwe, bez zbędnych opisów i rozwlekania scen. Każdy z nich opatrzony jest dniem i godzina, co tylko dodaje smaczku i wzmaga napięcie ponieważ uzmysławia że zegar tyka. Opowieść obowiązkowa dla fanów thrillerów i wszelkiej sensacji, szczególnie że pomysł na fabułę to powiew świeżości. Opowieść doskonała na długie jesienne wieczory, które niestety nieubłagalnie się zbliżają. „Łańcuch” zapewni Wam dobrą rozrywkę na kilka godzin. Będzie z tego dobry film, prawa do ekranizacji już zostały sprzedane, podobne kontrakt opiewa na grube miliony dolarów. Przeczytajcie historię, zanim trafi na ekran.