Recenzje

• agata2879

  2018-03-21

  Od niedawna jestem wielbicielką Joanny Jodełki, zarówno Grzechotka jak i Kryminalista bardzo mi pasują, dodatkowy atut to znajome poznańskie klimaty

• Joanna Szarańska

  2018-03-21

  Wyobraźcie sobie, że w parku natykacie się na kobietę noszącą na twarzy i ciele ślady pobicia. Jej ubranie wisi w strzępach, włosy zlepiły się w paskudne strąki od brudu i krwi. Na jej widok odczuwacie głęboki niepokój, lecz zarazem i ciekawość. Nie macie pojęcia, co przytrafiło się tej osobie i jaką dramatyczną tajemnicę skrywa, lecz jesteście pewni, że nie było to nic przyjemnego. Tak właśnie poczujecie się rozpoczynając lekturę najwieższej powieści Joanny Jodełki. Staniecie przed obliczem nieszczęścia, które już się dokonało, lecz z niepokojem stwierdzicie, że nie macie pojęcia, co się wydarzyło. Spokojnie. Autorka powieści i jej tytułowa bohaterka, Joanna, wszystko Wam opowiedzą... Na początek musicie tylko wiedzieć, że dziewczyna siedząca na ławce jest autorką poczytnych kryminałów i że zabiła ona dwie osoby...Prawda, że brzmi intrygująco i wróży emocjonującą lekturę? Na szczęście autorce udało się nie tylko rozbudzać ciekawość czytelnika, lecz też podtrzymywać ją do samego końca. Kryminalistka jest idealnie skonstruowaną i wciągającą powieścią, której nie sposób się oprzeć. Połknęłam tę książkę w dwa wieczory, a pewnie połknęłabym szybciej, gdyby nie zobowiązania czytelnicze wobec córki. Akcja Kryminalistki wciąga, jak grząskie dno omawianej w niej rzeki, nie sposób się oderwać. Z pewnością sporą zasługą jest tutaj talent autorki, której do tej pory - przyznaję - nie znałam. Jednak mam wrażenie, że największa zasługa tkwi tutaj w trudnej formie i intrygującym zarysie fabuły. Kryminalistka jest według mnie powieścią, która wymyka się ustalonym schematom. To nie jest tylko typowy kryminał, w którym należy odnaleźć i ukarać winnego zbrodni. To idealnie skomponowany mix powieści kryminalnej i psychologicznej, z bardzo mocno zarysowanymi fragmentami tej drugiej. Kreacja głównej bohaterki zaskakuje, czytelnik poznaje ją na dwóch płaszczyznach czasowych, mogąc dokonywać porównań i szukając wspólnych mianowników. Mimo to autorce udaje się do samego końca zatrzymać własne sekrety dla siebie i zaskoczyć. W pełni zgadzam się z opinią Gai Grzegorzewskiej, że po zakończeniu lektury, ma się ochotę otworzyć książkę i wrócić do najistotniejszych momentów. Z trudem się powstrzymałam, lecz kiedyś Kryminalistkę przeczytam raz jeszcze...Powieść została podana w prosto przyswajalnej, prostej formie. Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych, Elementy przytaczane są w pierwszej osobie przez tytułową bohaterkę, inne opowiedziane w trzeciej osobie, jakby z perspektywy pobocznego obserwatora. Całość skąpana niepokojącym, momentami wręcz wzbudzającym grozę klimatem, a w dodatku od początku czytelnik przedziera się przez gąszcz tajemnic, nie wiedząc, co przyniosą kolejne strony. Z radością przeczytałam, że autorka planuje kontynuację Kryminalistki. Jestem bardzo ciekawa, jak Joanna Jodełka "wybrnie" z sytuacji, do której doprowadziła własną bohaterkę. Pewne jest, że Kryminalistką postawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko...

• Julia Woźniak

  2018-03-21

  Naprawdę wciągnęła mnie ta smutna historia Joanny. Autorce udało się stworzyć ciekawego, realnego bohatera, który nieraz wzbudza w czytelniku skrajne emocje… "Kryminalistka" to nieźle napisany kryminał z mocno zaznaczonym fragmentem psychologicznym - więc fanom takiej literatury gorąco tę opowieść polecam!

• markietanka

  2018-03-21

  Joannie Jodełce udało się stworzyć oryginalną i nieszablonową opowieść kryminalną, która wymyka się wszelkim konwenasom i daje niesamowite pole do popisu naszej wyobraźni. "Kryminalistka" jest idealnie napisana, zwięźle, lecz lekko - czyta się ją doskonale. Autorka intryguje i zwodzi czytelnika, żeby za chwilę zaskakiwać. Nic tutaj nie jest łatwe i oczywiste, chwilami gubiłam się w domysłach. Na uwagę zasługuję mądra kreacja bohaterów, szczególnie samej Joanny. Opowieść stanowi doskonałe połączenie wątku kryminalnego z powieścią psychologiczną. Nie brakuje tutaj bardzo oryginalnych postaci, które wyróżniają się i dodają całości barw, jak np. Adalbert. Niby postać drugoplanowa, a jednak idealnie wykreowana.Jestem pod wrażeniem "Kryminalistki", czuję niedosyt...... I czekam na kolejne powieści pani Joanny Jodełki :)

• RECENZJE AMI.

  2018-03-21

  Rzadko trafiam na książkę, która natychmiastowo mnie do siebie przekonuje, zwłaszcza jeżeli chodzi o kryminał, bądź thriller psychologiczny. Z natury jestem nieufna, lecz muszę przyznać, że tutaj przepadłam i to na samym wstępie. W "Kryminalistce" wydarzenia są przedstawiane z dwóch perspektyw - głównej bohaterki a także narratora opisującego życie głównej bohaterki - znacząco różnią się jednak stylem i metodą narracji. Te pierwsze, są potokiem myśli, opowieścią snutą w pierwszej osobie przez ogarniętą obsesją, zdezorientowaną i przerażoną Joannę. Te drugie zaś prowadzone są jako spokojna trzecioosobowa retrospekcja, przedstawiająca życie Joanny jako ofiary i nieszczęśliwej dziewczyny zamkniętej w złotej klatce. Ich połączenie początkowo wydawało mi się szalenie nietrafionym pomysłem, lecz w momencie gdy doszłam do zakończenia - uznałam ten zabieg za totalne mistrzostwo!Pomimo, że mordercę poznajemy dość szybko, podobnie jak ofiary, to ta maksymalnie zagmatwana intryga zmuszająca do ciągłego analizowania szczegółów i wątków podrzucanych przez Joannę powodowała, że co chwilę tworzyłam nowe teorie - co więcej - stale nie mogłam znaleźć odpowiedzi na zapytanie "Dlaczego?". Im dłużej jej szukałam, tym mniej byłam pewna. Jodełka skutecznie mąciła mi w głowie, zwodziła, podsuwała fałszywe tropy i prawdopodobnie idealnie się przy tym bawiła. Do samego końca starałam się rozwiązać zagadkę, lecz zawsze gdy myślałam, że już wiem, na następnej stronie pojawiał się świeży wątek, który zaburzał moją teorię na całej linii... "Kryminalistka" jest daleka od wszelkich schematów, nie tylko dzięki temu, że jej styl jest bardzo barwny - ona po prostu ma w sobie "to coś". Poza tym, jeżeli chodzi o bohaterów to ich wielowymiarowość i wyrazistość funkcjonuje zdecydowanie na korzyść fabuły i przebieg akcji. Każdy z nich w pewnym momencie ewoluuje - lecz paradoksalnie żadnego z nich nie można do końca rozgryźć, co jest niesamowicie pasjonujące. Szalenie intrygował mnie romans głównej bohaterki, wątek szeptuchy, mafii, szpitala psychiatrycznego i upośledzonego Adalberta. To co jest jednak najistotniejsze i co najbardziej mnie tutaj przekonało to fakt, że autorka w własnej prozie spogląda na zdarzenia od strony pokrzywdzonych - idealnie przy tym kreśląc oblicze strachu, rozpaczy, pustki i wyparcia a także dosadnie pokazując, jak prosto nałożyć na siebie łańcuchy, które spętają i nieodwracalnie wpłyną na nasze życie. "Kryminalistka" jest pierwszą książką Joanny Jodełki po którą sięgnęłam - lecz zrobiła na mnie ogromne wrażenie! To idealnie skonstruowany i do ostatniej strony trzymający w napięciu kryminał psychologiczny, którego zakończenie wybucha jak wulkan wywołujący falę emocji. Nie mogę się doczekać kontynuacji!