To twoja książka?

Recenzje

• Emilia Patralska

  2024-11-05

  Są wśród Was wielbiciele twórczości Janusza A. Zajdla lub serii Uczta wyobraźni? Jeśli tak, to mam coś w sam raz dla Was 🔥 "- Spadłeś z nieba. Jak bóg. Za niego cię teraz mają. Będą układać o tobie pieśni i przekazywać sobie z ust do ust w nieskończoność pokoleń, które nastaną. Lecz tylko wtedy, jeśli zostaniesz." Dzisiaj przychodzę do Was, żeby przedpremierowo opowiedzieć Wam o zbiorze opowiadań pt. "Jesteśmy sami" Agaty Kulbickiej. Zbiorek zawiera cztery opowiadania różnorakiej długości. Odnoszą się one do różnorakich zjawisk i sytuacji, które mogą zaistnieć w przyszłości. Pierwsze opowieść pt. "Wszechświat Siódmego" to studium poczucia samotności, osamotnienia i potrzeby dzielenia losu z drugim człowiekiem. Drugie opowieść pt. "Nowy Pigmalion" to rozważania próbujące odpowiedź na pytanie: Co nas czyni ludźmi? Czym jest osobowość? Jaka jest granica między być a nie być? Trzecie, najdłuższe opowieść pt. "Planeta" jest formą relacji, w której narratorem jest rozbitek statku kosmicznego. Wraz z rozwojem fabuły otrzymujemy szereg przemyśleń człowieka, który będąc przyzwyczajonym do wszelkich zdobyczy techniki trafia do miejsca niemal całkiem ich pozbawionych. Staje w obliczu wyzwania i musi podjąć decyzję czy się jego podejmie. Czwarte i ostatnie opowieść jest dość krótkie. Nie mniej pomimo swej krótkiej formy w "Robota jak zwykle" otrzymujemy kluczowy przekaz dotyczący granic jakich nie powinniśmy przekraczać. Wyruszając w podróż wraz z Agatą Kulbicką przemierzymy czas, przestrzeń i gwiazdy. Gatunek Sci-fi najczęściej kojarzy się nam z ciężkim w odbiorze tekstem, jednak autorce udało się go nieco oswoić i sprawić, że czytanie jest bardziej przystępne i przyjemne. Opowiadania są ściśle powiązane z podłożem psychicznym dzięki czemu uzyskujemy bardziej pełny obraz przemyśleń bohaterów w nich występujących. Podsumowując zbiorek opowiadań bardzo mi się spodobał i zachęcam Was do zapoznania się z nim.

• Wojtek Wiewióra

  2024-10-32

  Zestaw opowiadań „Jesteśmy sami” Agaty Kulbickiej zrobił na mnie ogromne wra��enie. 👩‍🚀 To książka, która nie tylko przedstawia wizje przyszłości, lecz również zmusza do głębokiej refleksji ponad tym, dokąd zmierzamy jako ludzkość. We wszystkich opowiadaniach można poczuć, jak w desperacji, żeby zaprzeczyć samotności, tworzymy technologię, która ma zastąpić więzi i imitować życie - lecz czy rzeczywiście zmierza to w dobrą stronę? Każde opowieść przypomina, że mimo całego naszego postępu, pozostajemy tylko ludźmi, a więc stale targają nami instynkty, lęki i błędy, które w nieunikniony sposób przenosimy na to, co sami tworzymy. W pewnym sensie sami kręcimy na siebie bat - technologia, zamiast zbliżać nas do ukojenia, coraz bardziej wyzwala w nas prymitywne impulsy, tworząc coś wręcz niebezpiecznego. 🚧 Kruchość i słabość, są zaletą, lecz również i klątwą człowieka. Targani emocjami i potrzebami, tworzymy, by zapomnieć o tym, co nieuniknione. „Jesteśmy sami” jest dla mnie nie tylko przestrogą, lecz również głębokim zapytaniem o przyszłość: czy kierunek, który obraliśmy, nie zaprowadzi nas na skraj samotności i upadku? Z drugiej strony, jak długo można odwlekać koniec? Jak daleko nas ta ucieczka zaprowadzi? Do gwiazd? Do innych galaktyk? A może do piachu? Jakiś koniec jest zawsze, pozostaje więc tylko zapytanie - jaki czeka nas? Mnie dopóki co doczekał koniec przygody ze zestawem opowiadań „Jesteśmy sami”. To była poruszająca, niepokojąca lektura, którą bardzo zalecam każdemu, kto chce spojrzeć głębiej na nasz świat i zastanowić się ponad konsekwencjami technologii i ścieżki, którą sami sobie tworzymy. 🤔

• Piotr Bednarski

  2024-10-30

  Zestaw opowiadań zarówno pełen interesujących zwrotów akcji jak i niepokojących wizji przyszłości. Można zgubić się w tym Kosmosiebwraz z bohaterami i odkryć niw tylko ich motywy lecz przy okazji swoje...