Recenzje

• Ania AP

  2018-03-22

  doskonała, jak wszystkie książki tego autora.

• anonymous

  2018-03-22

  Uwielbiam Schmitta - w tej książce pdf po raz następny dowodzi własnej świetności

• g_osia

  2018-03-22

  Nie ma złej książki Schmitta, każda jest inna i w każdej znajdziecie cząstkę siebie, lecz uwaga twórca pisze w oryginalny, nietuzinkowy sposób. Jedni go za to kochają inni..po pierwszej książce pdf zapominają, Ja jednak uważam, że warto. Zacznijcie może od "Oskara i Pani Róży", jeśli zrozumiecie jego mowa w tej, krótkiej książce, to zakochacie się w jego przemyśleniach i w tym jak cudownie odkrywa świat na nowo.

• anonymous

  2018-03-22

  Schmitt nigdy nie zawodzi :))) przynajmniej mnie !

• mandagora

  2018-03-22

  Eric-Emmanuel Schmitt jak zwykle zaskakuje. Jedyne co się nie zmienia - zaskoczenie jest zawsze pozytywne.

• 1506mgconde

  2018-03-22

  Przeczytałam z dużym trudem. Zwykle pochlaniam książki Schmitta, z tą się meczylam.

• Absurdalna

  2018-03-22

  (...) Podstawowe złudzenie, któremu ulega czytelnik biorąc do rąk tę książkę polega na tym, że „Intrygantki” są odbierane jako następna książka ebook należąca do kategorii: literatura kobieca. Nic bardziej mylnego. Okładka piękna, cudowna, zmysłowa, lecz nie dla tej książki. Chyba, że chcielibyśmy ją skrócić i wydać wyłącznie pierwszy tragedia - „Noc w Valognes”. Co ma Freud, odrzucony przez rodzinę chłopak, czy sam szatan do tak urokliwej kobiety? Każdy z utworów toczy się w innym miejscu i czasie, co daje nam olbrzymi obraz miłości, wiary i różnorakich światopoglądów. Zdecydowanie w tym zestawieniu wygrywa drugi tragedia - „Gość”, który jest potyczką rozumu z duchem a także mózgu i serca, do tego osadzonej w realiach II wojny światowej. Najbardziej spośród wszystkich bohaterów, chciałabym zobaczyć Freuda i Nieznajomego na scenie w blasku reflektorów i ich utarczki a także dyskusje o Bogu. Bardzo trudno ocenić „Intrygantki” jako całość, ponieważ dramaty, które składają się na tę książkę, różnią się od siebie jak ogień i woda. Z tego pewnie również wynika fakt, że „Intrygantki” choć są dziełem oryginalnym, to wiele im brakuje do „Tektoniki uczuć”, czy „Małych zbrodni małżeńskich”.„Intrygantki” polecę Wam dopiero wtedy, gdy zapoznacie się z innymi dramatami Schmitta. I pamiętajcie, w tym przypadku nie warto łączyć okładki z treścią, ponieważ w najlepszym przypadku się zdziwicie, lecz moglibyście się również rozczarować.

• Piotr Kapusta

  2018-03-22

  Na książkę składają się 4 utwory dramatyczne: "Noc w Valognes" z wątkiem Don Juana i o miłosnej tematyce; "Gość" dzieło, które podobało mi się najbardziej, dotykające dziedziny Boga, religijności; "Knebel" i najkrótsze z wszystkich będące trochę krytyką racjonalizmu ? (tak mi się wydaje) "Szatańska filozofia"

• opalka

  2018-03-22

  „Intrygantki” to cztery niewielkie, rozpisane na akty dramaty, traktujące o kluczowych aspektach ludzkiego życia - zarówno tych wzniosłych, jak i tych prozaicznych. E.E. Schmidt stworzył malowniczy teatr z korowodem barwnych postaci, uwikłanych, jak każdy człowiek, w dobro i zło. Spotkamy tu i Don Juana i Freuda, będziemy obcować z ludźmi, z Bogiem i z szatanem, doświadczać zarówno miłości, jak i nienawiści. Jak zwykle u tego autora mamy do czynienia z doświadczalnym podejściem do teorii życia. Schmidt z uwielbieniem dotyka kluczowych tematów, takich jak przemijanie, wiara, miłość, nadając im prosty, lecz jednocześnie szczególny wymiar: rozmowy, monologu czy rozważania. Gdy czytam Schmidta zawsze dobitnie dociera do mnie, że on bardzo nierzadko myśl filozoficzną, urok czy również tragizm życia, zamyka właśnie w dialogu, który jest w zasadzie niedocenianym i traktowanym raczej drugorzędnie środkiem wyrazu. Lecz nie u Schmidta – on z całą pewnością tę właśnie formę przekazywania myśli dopracował do perfekcji, nadając jej błyskotliwy, momentami ironiczny szlif. Zalecam zatem „Intrygantki” zarówno wielbicielom autora, jak i tym, którzy się z jego twórczością jeszcze nigdy nie zetknęli.

• Tita

  2018-03-22

  Byłam zafascynowana okładką, tytułem i wstępnym opisem. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać, powieści klasycznej dla kobiet? I tutaj bardzo przyjemne zaskoczenie: ponieważ opowiadania Schmitta zauroczyły mnie i urzekły, choć nie emanują wcale lekkością czy beztroską. Są zdecydowanie głębokie i skłaniają do przemyśleń. O Schittcie jako o pisarzu słyszałam dużo pozytywów i "Intrygantki" idealnie to potwierdzają.

• Scooby

  2018-03-22

  Podeszłem do tej książki ze znacznym dystansem. Mimo że nie rozdzielam za bardzo literatury pomiędzy płcie to uważam, że więcej radości przysporzy ta lektura paniom. Książka ebook napisana jest lekkim i przyjemnym językiem. Twórca pisząc robił wszystko, aby czytelnikowi się nie nudziło. Udało mu się to z nawiązką. Opowieść jest nieźle napisana i da dużo radości tym, którzy lubią takie klimaty. Pozdrawiam.

• An Cka

  2018-03-22

  Schmitt jak zawsze zachwyca, skłania do autorefleksji, rozśmiesza, intryguje. "Gość" to dla mnie arcydzieło. A E E Schmitt jest geniuszem.

• Małgorzata G.

  2018-03-22

  „Intrygantki” mnie zaintrygowały! Już po otwarciu książki uderza nas wielka zmiana, nie ma ciągłego tekstu, nie jest to opowieść jak zazwyczaj bywało, Schmitt tym razem spisał dramat! I to tragedia nie byle jaki. Po raz następny twórca podkreśla duże uczucia, zabiera czytelnika w świat miłości, nienawiści, namiętności, wszystko to oczywiście przekazane jest w sposób pozbawiony banału, złożony i głęboki. W treść wplata liczne dygresje filozoficzne, odwołuje się do Biblii, do nauk Freuda, filozofii oświecenia. Konstruuje historie na zasadzie odwiecznego konfliktu serca i rozumu. Oczywiście wiadomo, po której ze stron się opowiada. Być może sama forma dramatu jest ukłonem w stronę przeszłości, Schmitt usiłuje zachęcić czytelnika do spojrzenia wstecz, do czasów, kiedy w miejscu dzisiejszego racjonalizmu i pościgu za bogactwem występowały uczucia, wartości moralne, uczciwość. Książka ebook niewątpliwie skłania do dyskusji. Zachęcam bardzo do jej przeczytania.

• LeoniMa

  2018-03-22

  Eric-Emmanuel Schmitt przyzwyczaił na w własnych ostatnich książkach, że w mniej albo bardziej jawny sposób będzie pisał o miłości – miłości niebanalnej, skomplikowanej i gorzkiej, lecz jednak miłości, która ma największe znaczenie w naszym życiu. „Intrygantki” przynoszą pewną odmianę. Wychodząc od zniewalającego uroku Don Juana, przechodząc przez trudną do zaakceptowania przemianę bohatera, twórca wprowadza nowe wątki zaczerpnięte z filozofii. Freud rozmawia z Bogiem, diabeł planuje pogrom na ziemi, a wszystko dlatego, że człowiek w epoce oświecenia zaczął uwielbiać rozum i odrzucił to, co nieracjonalne i niemożliwe do wytłumaczenia. Wiara, uczucia i namiętności z dnia na dzień traciły własne znaczenie, zostawiając człowieka przepysznego i przeczuwającego ogromne nieszczęście. Czas na powrót do przeszłości?