Recenzje

• bulebulerka

  2018-03-22

  Wojna to nigdy nie jest prosty temat do omawiania. O wojnie pisze się trudno i czyta się ciężko.Wojna zmienia wszystko. Zmienia perspektywę. Zamienia beztroskę w walkę o przetrwanie. Sprawia, że dzieci zamieniają się w dorosłych w ciągu paru chwil. Wojna zmienia na zawsze - fizycznie i psychicznie. Wojna to życie, którego nigdy nie miałeś. Życie, którego nigdy już nie będziesz mieć. Życie, które za wszelką cenę będziesz chciał odzyskać mimo, iż wiesz, że jest to niemożliwe. Wojna była. Wojna jest. Wojna będzie. Będzie w Tobie, będzie z Tobą, będzie obok Ciebie. Nie opuści Cię aż po kres Twoich dni. Wojna to jak zły sen, z którego nie można się wybudzić. Koszmar, którego nie życzy się nawet najgorszemu wrogowi.Co odróżnia "Inny front" od podobnych publikacji? Miłada Jędrysik podjęła się opisania wojny oczami tych, którzy w tej stałej walce cierpią najbardziej - oczami cywili zamieszkujących tereny objęte wojną. Tu nie chodzi o duże pieniądze, o olbrzymią politykę. Tu chodzi o ludzkie życie i obrazy, które utkwią w ich pamięci na zawsze o ile będą mieli tyle szczęścia by przeżyć ten koszmar.Nie ma co marnować czasu i słów by omówić "Inny front" - tą książkę po prostu trzeba przeczytać by świadectwo bohaterów tych historii przetrwało dłużej niż dany konflikt.

• indefinite

  2018-03-22

  Inny front nie jest jednolitą opowieścią – to dużo scen, historii, bohaterów, z którymi w ten czy inny sposób autorka się zetknęła. Lektura przypomina nieco oglądanie albumu z reporterskimi fotografiami wraz z ich autorem; czytelnik zostaje uraczony krótkimi opowieściami, jednak bez ciągu przyczynowo-skutkowego czy jakiegokolwiek odgórnego schematu. Ma to własne wady i plusy – ciężko jest zaangażować się w dzieje bohaterów, a jednak dzięki migawkowej formie emocje wywołane przez obrazy są spotęgowane.W książce pdf mamy dwie kluczowe płaszczyzny – wojnę okiem dziewczyny a także dziewczyny na wojnie. Obie ujęte z tą samą wrażliwością i celnością. Kobiecość tekstów Miłady Jędrysik polega na wyszczególnieniu pewnych fragmentów rzeczywistości – tych społecznych i związanych z relacjami międzyludzkimi. Autorka nie omawia brutalnych działań wojennych, nie popisuje się doświadczeniem, nie stara się nam udowodnić, jak dużo widziała, zrozumiała, jakie niebezpieczeństwa jej groziły podczas zbierania materiałów do reportażu. Jest w jej opisie pewna wrażliwość i pokora, pewna zdolność do odstąpienia pola bohaterom – w końcu to oni są tutaj najważniejsi. Dziennikarka zauważa ukradkowe łzy, małe radości i duże tragedie, a ujmując je uwydatnia perfekcyjnie najistotniejsze elementy.Ciekawym doświadczeniem było poznanie tego tekstu, świadectw zebranych przez autorkę. Nie ma tu ciągłości, lecz dzięki temu można śmiało powiedzieć, że jest to przede wszystkim kobiece spojrzenie na wojnę, na naturę ludzką, a nie na konkretny konflikt. Nie ma tu ocen, a jednak same się nasuwają; opowieści skłaniają do refleksji i rzeczywiście niejednokrotnie są przejmujące, niezwykłe. Nie żałuję spotkania z owym tekstem i zalecam – bardzo wartościowa książka.