Recenzje

• Mała Pisareczka

  2018-03-20

  Imperium miłości nie jest romansem. Oczywiście można by podciągnąć ten tytuł do tego gatunku, bo już przy pierwszym rozdziale Kurt i Szura zakochują się w sobie, jednakże ich romans trwa dość krótko i kolejne większe wspomnienie ich wspólnej nocy pojawia się właściwie pod koniec pierwszego tomu. Wydaje mi się to dość istotnym szczegółem, dlatego lepiej mieć świadomość tego, co czeka czytelnika między 50 a 250 stroną. A czeka podróż w przeszłość, by poznać lepiej dziadka autorki, to jest Seyita Eminowa. Zatem historia cofa się w okresie do dwunastego roku życia głównego bohatera, gdzie chłopak dopiero zaczyna "raczkować" w wojskowym trybie życia. Niestety wypada to dość... banalnie. Jak się okazuje, Seyit jest wybitną jednostką do tego stopnia, że nawet gdy język o prawdziwych postaciach, nie wspominano o jakiejkolwiek wadzie. Do tego jego historię przedstawiono dość naiwnie i bez polotu. Liczyłam na więcej szczegółów dotyczących prawdziwego życia Turków, lecz niestety prócz dość szczegółowo omówionego procesu obrzezania, niczego więcej się nie dowiedziałam. I tutaj również wychodzi największa wada Imperium miłości, przez co po kilkunastu stronach musiałam przypisać tę opowieść do kategorii: "typowy harlequin" - język o języku. Niestety czuć, że autorka debiutuje tą powieścią. Dialogi momentami brzmią karkołomnie i sztucznie, a opisy postaci bolą mało interesującym metodą przedstawiania świata. Naturalnie książkę czyta się szybko, ponieważ to dość łatwa opowieść, lecz raczej nie należy to do zasług autorki. Dopiero końcówka (swoistego rodzaju cliffhanger) zachęca do pozostania w tej opowieści. Trudno mi podsumować tę opowieść w kategorii: czytać/nie czytać. Przede mną drugi tom (ogólnie mam wrażenie, że Imperium miłości pierwotnie było całością), więc niebawem następna recenzja. I może po niej powiem coś bardziej sensownego na temat postaci, fabuły i tego sławnego "czegoś", co ta historia - mam nadzieję - posiada.

• barwinka

  2018-03-20

  Ta książka ebook zawiera w sobie to wszystko, co lubię w powieści historycznej. Obok bohatera pierwszoplanowego pojawia się dużo postaci, które w różnorakich momentach jego życia go uzupełniają. Będzie rodzina, znajomi, służący, bliżsi i dalecy. Miejsca, w których przyszło żyć bohaterowi też zmieniają się z biegiem czasu, od bogatych domów, czasem wręcz pałaców, po pola wojny.