Recenzje

• erka

  2018-03-21

  Michał Cetnarowski, to pisarz który jest mi w zasadzie nie znany. Dopiero niedawno sięgnąłem po zestaw opowiadań jego autorstwa i uznałem, że warto zapoznać się z twórczością tego autora. Na szczęście co rusz odkrywam jakiegoś nowego twórcę i zazwyczaj, jest to podróż udana."I dusza moja" rozpoczyna się całkiem normalnie i przez pierwsze kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt stron, nie mamy wrażenia uczestniczenia w czymś niezwykłym. Ot zwykłe życie, normalnych ludzi, którzy zdążają do kolejnego dnia utartymi ścieżkami. Nic nie zapowiada tragedii, która, zdaje się czyha tuż za progiem ...Wstrząsająca w własnej wymowie książka. Twórca oszczędnymi słowami prowadzi nas do kolejnych zdarzeń które narastają wokół nas. Jesteśmy świadkami porażających wydarzeń, które nas tak samo zaskakują jak bohaterów biorących w nich udział. Wciągająca i warta naszej uwagi. Co może się stać, gdy zatracimy możliwość określania co jest dobre, a co złe. Gdy nasza frustracja osiągnie apogeum. Polecam.

• Marzena P.

  2018-03-21

  Ta książka ebook nie jest o ludziach, którzy strzelają. To książka ebook o tych, którzy stoją po drugiej stronie lufy. O ofiarach i świadkach. To historia ich strachu, poświęcenia, a także ich błędów. To o nich jest ta książka. O tym, jak zmieniają się pod wpływem zagrożenia. Ile razy słyszeliśmy o strzelaninach w szkole, kiedy to prześladowani uczniowie w ramach zemsty zabierają broń do szkoły, po czym sami kończą ze swoim życiem? Ile było na świecie już takich przypadków? Przynajmniej kilka, może kilkanaście. Tym razem jednak rzecz losy się w Polsce, w okolicach Wrocławia. Nie za oceanem, gdzieś w Stanach, lecz u nas. Tak blisko.Strzelanina w strzeszowickim liceum zaskakuje wszystkich. Wioletę, która wyszła do szkolnej łazienki, żeby zapalić. Jej ojca, Jerzego Horowitza, który nie wie, co robić. Policjantów patrolujących teren. Dwójkę reporterów jadących zrobić materiał o jakiejś fabryce. Nauczycielkę zamkniętą w klasie wraz z uczniami. Te kilka godzin nieodwracalnie zmieni ich życie. "Niech wreszcie to się skończy."Książka Cetnarowskiego zainteresowała mnie tematem i minimalistyczną okładką. Oglądaliście może kiedyś Naszą klasę? Ja oglądałam. I byłam zszokowana jeszcze przez długi czas. Jest to film o dwóch chłopakach, skrzywdzonych, prześladowanych, wyśmiewanych i o ich zemście. Oni, podobnie jak to miało miejsce w powieści I dusza moja, postanowili sami wymierzyć sprawiedliwość, odbierając życie nawet niewinnym. Jaki musiał być w nich ból, jaka nienawiść. Cetnarowski prezentuje jednak sprawę strzelanin w szkole z innej perspektywy. Nie kluczowe jest kto strzela (zresztą, pozostaje to do końca niewiadomą), dlaczego strzela, nawet nie to, do kogo strzela. Głównymi bohaterami zostają głównie osoby, które tak naprawdę przez większość czasu nawet nie wiedzą, co losy się za murami szkoły, kto "poluje" na korytarzach. Dziennikarze. Policjanci. Rodzice. Kobieta zamknięta w łazience i nauczycielka w klasie. Pośredni świadkowie. To jest ich historia.Od początku opowieść ta wydawała mi się do bólu codzienna. Twórca powołuje do życia zwykłych ludzi, takich jak my, nie zawsze świętych, nierzadko obojętnych, szarych obywateli, którzy sobie nie radzą, mają własne problemy. Nie brakuje tu przekleństw i prymitywnych pogaduszek. Do połowy opowieść ta jest opisem życia normalnych śmiertelników, co może nieco nużyć, lecz starczy trochę odczekać. Potem I dusza moja przechodzi istną metamorfozę. Do głosu zostają dopuszczone moralność i sumienie, bohaterowie stają naprzeciw niecodziennego wydarzenia, coraz mniej jest przekleństw, a więcej pytań: co należy zrobić? Co będzie właściwe? Następuje stopniowe nagromadzenie emocji i uczuć. Coraz więcej tu dramatyzmu. Akcja również nabiera tempa, przyciągając nas jak magnes. Przyciągając do ludzkiego nieszczęścia, lecz także bohaterstwa i poświecenia."I myślę o wszystkich, którzy będą żyć tą hekatombą przez tydzień, przerażeni makabrą, zafascynowani śmiercią, a później zapomną, zostaną tylko rodzice i opuszczeni kochankowie"Bohaterowie na początku nie zdobyli mojej sympatii. Jedynie obojętność lub zrezygnowane westchnięcia. Lecz potem? Moje serce rwało się do nich, kibicowało im, zatrzymywało się, bądź biło szybciej, gdy coś się z nimi działo. Podobało mi się to, że w powieści nie mamy jednego głównego bohatera - jest ich kilkoro, a my przeskakujemy pomiędzy jednym a drugim. Poznajemy więc sytuację z paru całkowicie różnorakich perspektyw, co zdecydowanie dodaje tej historii smaczku.Długo nie mogłam przekonać się do specyficznego stylu pisania Cetnarowskiego, pełnego zdań wielokrotnie złożonych i przecinków. Jednak pozwólcie, że znów się powtórzę - tak było tylko na początku. Z czasem zaczęłam coraz bardziej doceniać nie tylko sposób pisania autora, lecz ogólnie całą tę historię. Pod koniec nawet łzy stanęły mi w oczach, ponieważ to wszystko jest tak realne, tak prawdziwe. Bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, ich życie tak podobne do naszego. To nie hollywoodzka produkcja, w której jest więcej inwencji twórczej reżyserów niż prawdy.I dusza moja to książka, w której znajdziemy dużo prawd o życiu, wskazówek, która pokaże nam, że nawet w dzisiejszym świecie można być odważnym, a wartości takie jak poświęcenie dalej istnieją. To także doskonały przykład powieści, której nie powinno oceniać się po pierwszych rozdziałach, którą trzeba przeczytać do końca, żeby móc ją docenić i polubić. To pozycja poruszająca ciekawą i intrygującą tematykę szkolnych strzelanin, w których nie ma zwycięzców, a jedynie same ofiary. To kawał idealnej polskiej literatury, która poruszy i skłoni do refleksji.http://zaczarrowana.blogspot.com/2016/04/rozlegy-sie-strzay-pod-oknami-szkoy.html