Recenzje

• Katarzyna

  2018-03-20

  Grace i Grace to opowiadanie oparta na prawdziwej historii biednej dziewczyny, historia, która bardzo mnie poruszyła. Grace Marks (bo tak się nazywała) w 1. połowie XIX wieku kilka lat po emigracji wraz z rodziną do Kanady, została oskarżona o współudział w podwójnym morderstwie. Lecz nie tylko od tego momentu życie Grace zaczęło się źle układać. Wcześniej była maltretowana fizycznie i psychicznie przez ojca alkoholika, a przez bogatszych od siebie (o co nie było trudno) była lekceważona, obrażana, poniżana, traktowana w najlepszym przypadku jak przedmiot. Po aresztowaniu i kuriozalnym skądinąd procesie, wcale nie jest lepiej. Można śmiało powiedzieć, iż z każdym dniem, tygodniem jest coraz gorzej. Zmienia się tylko sposób dręczenia (fizycznego i psychicznego) Grace, a także zmieniają się dręczyciele i dorabiana do ich czynów ideologia. Czy to jednak wina innych, innych ludzi, czy w jakimś stopniu samej Grace? Czy bohaterka to ofiara, czy może jednak przebiegła na własny sposób sprawczyni, kat? A może jedno i drugie? Książka ebook porusza i to bardzo. Atwood pisze wyjątkowo sugestywnie, obrazowo. A Grace wzbudziła we mnie sympatię, litość, chęć niesienia jej pomocy, lecz także czasami obrzydzenie. Atwood udało się mistrzowsko skonstruować tę postać. To co ją na przestrzeni lat spotkało jest po prostu przerażające, szokujące zwykłego człowieka i wprost niewyobrażalne. Lecz następstwa.... Autorka nie tylko idealnie nakreśliła postać głównej bohaterki, ukazała jej umysł, zaprezentowała to, co Grace wypiera, czego podobno nie pamięta, lecz także mistrzowsko nakreśliła zachowania ludzi, ich ułomność, kuriozalny sposób pojmowania prawdy, roli dziewczyny i jeszcze bardziej zadziwiające rozumienie pojęcia - sprawiedliwość. Gdy czytałam tę książkę automatycznie nasuwało mi się porównanie do Opowieści podręcznej. Ciężko od takich porównań uciec. Obie książki są poruszające, obie traktują o kobietach, ich życiu, traktowaniu ich przez innych, pojmowaniu tego co ważne. Opowiadanie podręcznej to jakby bezpośrednie oskarżenie,w skazanie tego co co zawiniło, ukazanie sprawcy. Grace i Grace w tym zakresie jest bardziej powściągliwa, chociaż nie ukrywam, zmusza do pomyślenia, dużo ukazuje, tak samo wstrząsa. W recenzowanej książce pdf jest jednak więcej niedomówień, wskazań jakby mimochodem. Nie znaczy to, iż Grace i Grace robi mniejsze wrażenie. Nic z tych rzeczy. Jest po prostu odrobinę inaczej ukierunkowana. Jednak podobnie wali czytelnika łatwo w serce i zmusza do niecierpliwego odwracania kolejnych kartek. Czyta się doskonale. Polecam.

• Anna Drewniak

  2018-03-20

  Twórczość Margaret Atwood przez wielu zaliczana jest do klasyki. Dla mnie "Grace i Grace" to jedne z pierwszych kroków na tej literackiej ziemi. Opowiadanie oparta jest na prawdziwej historii. W XIX wieku miało miejsce morderstwo właściciela posiadłości Thomasa Kinneara a także jego gospodyni i jednocześnie kochanki Nancy Montgomery. Za sprawców uznano Jamesa McDermott i pokojówkę – 16-letnia Grace Marks. Margaret Atwood przedstawia nam te wydarzenia, opisując historię życia Grace, poprzez rozmowy bohaterki z lekarzem Jordanem. Te wspólne konwersacje mają wyjaśnić czy Grace rzeczywiście dopuściła się morderstwa czy luka w jej pamięci, jest może drogą do jej uniewinnienia. Książkę czyta się bardzo dobrze. Im dalej Grace snuje własną opowieść, tym czytelnik jest bardziej zainteresowany. Już sam do końca nie wie, czy ma do czynienia z morderczynią, czy również całkiem niewinną młodą dziewczyną. Nie trzeba spodziewać się wartkiej akcji. Opowieść prowadzona jest powoli z dużą dokładnością. Lecz czytelnik nie traci przy tym zainteresowania. Przyznaję,że sięgnęłam po tę powieść, pod wpływem wielkiej fali "Margaret Atwood" jaka teraz zalewa rynek książkowy a także serialowy . I choć jest to zupełnie inna niż "Opowieść podręcznej", to jednak moje zainteresowanie prozą autorki wcale nie zmalało. Może jest tutaj mniejsze napięcie, lecz na pewno nie mniejsze pole do przemyśleń i zaintrygowania. Zalecam wszystkim, którzy chcą poznać ciekawą historię osadzoną w czasach wiktoriańskich. Opowieść, która prezentuje różną rolę dziewczyn w tamtych czasach, zależną od statusu społecznego. Zalecam ! Zapraszam na bloga fifraku.blogspot.com

• czarnatulipanna

  2018-03-20

  "Grace i Grace" to jedna z najbardziej wciągających i angażujących powieści jakie przeczytałam. Chciałam poznać prawdę i nie chciałam, ponieważ zdradzę Wam w sekrecie – najbardziej chciałam być zwodzona tą opowieścią, jednocześnie nie czując, że to jedna wielka mistyfikacja. Czy zalecam przeczytać historię Grace Marks? Nie zalecam – gorąco i żarliwie nakłaniam do przeczytania. Dajcie się uwieść tej opowieści.

• natasza

  2018-03-20

  To absolutnie zimowa książka. Uwielbiam taki klimat, gdy za oknem prószy śnieg, wyjście z domu jest niezrozumiałym przedsięwzięciem, lecz na kanapie, w powodzi kocyków i herbaty z cytryną, fantazja płata figle, a w głowie toczą się zamglone, dziewiętnastowieczne, wywołujące dreszczyk, opowieści. Opowiadanie Grace wciąga - pozwala delektować się niewiadomą i odpłynąć ze słowami fascynującej historii. Czy Grace mówi prawdę? Czy nie pamięta zdarzeń? Może je wyparła? A może manipuluje słuchaczem? Jej relacja z młodym doktorem fascynuje, pozwala śledzić kolejne etapy odkrywania mroków umysłu obu rozmówców. I daje do myślenia o nas, kobietach, które chciałyby wędrować nieoczywistymi ścieżkami, lecz świat tego nie rozumie. Polecam! - “Rok 1843 – Grace Marks zostaje skazana za współudział w brutalnym morderstwie własnego pracodawcy i jego gospodyni. Odsiadując wyrok dożywocia, twierdzi, iż całkowicie straciła pamięć. Niektórzy uważają, że Grace jest niewinna angażują do pomocy nieźle się zapowiadającego specjalistę od chorób umysłowych. Facet wysłuchuje historii Grace, zbliżając ją coraz bardziej do dnia, którego ona nie pamięta. Jakie wspomnienia uda mu się odblokować?” – opis: pruszyński.pl

• Pinko

  2018-03-20

  Grace Marks, oskarżona o współudział w morderstwie, od piętnastu lat przebywa w więzieniu. Jej "wspólnika" w okropnej zbrodni utracono zaraz po werdykcie sędziego. Dziewczyna wychodzi jedynie za dnia, na służbę do małżonki komendanta więzienia. Podczas procesu padały różnorodne oskarżenia- to ona namówiła Jamesa McDermotta do zabicia Nancy Montgomery i Thomasa Kinneara, a może jest tylko niewinną ofiarą szaleńca? Kto manipuluje faktami? Przypadek Grace, przez tyle lat nie rozwiązany, wciąż frapował wszelkiej maści naukowców. Teraz tą kwestią zajmuje się lekar Simon Jordan, pragnąc dotrzeć do prawdy. Jak w wielu przypadkach, tak i w tym do lektury zachęciła mnie mroczna okładka, lecz i opis. Nie ma to jak niezła lektura opowiadająca o zbrodni, która przez tyle lat nie została rozwiązana! Z ciekawością zabrałam się do czytania, mając nadzieję, że będzie to niesamowita podróż w głąb psychiki ludzkiej. Grace i Grace wciąga od pierwszych stron; nic dziwnego- znalazło się w niej w końcu morderstwo, prawdopodobna choroba psychiczna, towarzyszące każdemu zapytanie "Kto zabił?" i ciche, zagadkowe słowa "Wpuść mnie" po śmierci przyjaciółki panny Marks, Mary Whitney. Już wówczas zaczęły się we mnie rodzić kolejne pytania- opętanie? Manipulacja? Choroba psychiczna? Zwykłe kłamstwo? Opowieść została stworzona na faktach, co jeszcze dodaje jej smaczku; dowiadujemy się o tym w posłowiu. A takie historie są przecież jeszcze ciekawsze- szkoda tylko, że ta rzeczywista sprawa morderstwa nie została rozwiązana. Współczesnym zostaje tylko domyślanie się, jak tak naprawdę potoczyły się sprawy w domostwie Kinneara. Opowiadanie głównej bohaterki, Grace Marks, którą dzieli się z doktorem, zdaje się być spójna, szczegółowa i prawdziwa. Brak w niej tylko tych części, podczas których dziewczyna ucierpiała na amnezję, a to, co wtedy czyniła, zna jedynie z opowieści innych. Mimo to stale zastanawiałam się, czy rzeczywiście jest niewinna, czy to raczej szalenie mądra manipulacja? Grace i Grace nie skupia się wyłącznie na postaci głównej bohaterki; równie ważną postacią okazuje się być lekar Simon Jordan, skupiający się na badaniu psychiki ludzkiej. I choć początkowo jawi nam się jako niegroźny, przyjemny dżentelmen, to później... cóż, zastanawiam się, czy czasem nie żył w myśl zasady: "Lekarzu, ale się sam!". Uwielbiam książki cofające się w przeszłość (w tym wypadku wiek XIX); nie było wtedy jeszcze tylu metod badawczych, stąd również błądzenie pomiędzy dowodami. Wszystko raczkowało. Panowała większa wiara w zjawiska paranormalne, choć oczywiście do tych "zabobonów" nie każdy głośno się przyznawał. Perfekcyjne połączenie- zbrodnia i nie do końca słynny sprawca, a także chyba kryjące się za tym COŚ nie z tego świata. A może zwykłe szaleństwo... ? No i właśnie taka to była lektura. Mimo że (spoiler!) po trzydziestu latach w więzieniu Grace Marks zostaje w końcu uniewinniona, czuję niedosyt. Nie wiem bowiem, w którą wersję mam wierzyć. Stale zastanawiam się, czy ona naprawdę nie brała udziału w morderstwie, czy jest doskonałą manipulatorką. I niestety, nigdy się tego nie dowiemy. Chcecie bezsenności? Proszę bardzo, wystarczy, że sięgniecie po Grace i Grace! Gwarantuję, że różnorakie wersje zdarzeń nie dadzą Wam spać. A od siebie dodam, że właśnie zaczęłam przygodę z serialem, stworzonym w oparciu o książkę- ciekawe, co również z niego wyniknie...

• Diane Rose

  2018-03-20

  Jestem absolutnie oczarowana dotychczas przeczytanymi przeze mnie powieściami Margaret Atwood, dlatego musicie mieć to na uwadze w trakcie lektury tej recenzji. Z pewnością już niedługo sięgnę po kolejne książki jej autorstwa, a tymczasem zabieram się za oglądanie serialu „Grace i Grace” na platformie Netflix!

• erka

  2018-03-20

  Margaret Atwood, to słynna i ceniona pisarka, której największym osiągnięciem jest opowieść "Opowieść podręcznej", nie tak dawno zaadaptowana na potrzeby serialu telewizyjnego. Następna opowieść i następny serial na podstawie, mający własną premierę na Netfliksie. "Grace i Grace", to opowiadanie o pewnej kobiecie, która odsiaduje dożywotni wyrok, za zabójstwo własnego pracodawcy i jego gospodyni. Mimo, dożywotniego wyroku, dziewczyna ma szansę wyjścia na wolność. Grace twierdzi, że niczego nie pamięta ze zdarzeń, które doprowadziły do skazania jej. Lecz może to tylko wymówka? Czy dziewczyna jest winna, czy również jest ofiarą systemu? Przekonajcie się sami. Całkiem niezła powieść, jednak autorka po raz następny przedstawia dziewczyny jako nieszczęsne ofiary knowań rodu męskiego. Robi się to powoli nużące, przynajmniej dla mnie. Jeśli pominiemy ten aspekt dzieła, mamy całkiem interesującą biografię kobiety, która twierdzi, że jest niewinna. Też przedstawienie połowy XIX wieku wyszło całkiem interesująca. Pisarka wybija się na pewno nad przeciętność, jeśli porównamy jej dokonania z innymi kobiecymi twórczyniami, dlatego warto się zaznajomić z jej twórczością.

• Wkp

  2018-03-20

  ZBRODNIA KOBIECE MA IMIĘ Proza Atwood przeżywa w ostatnim okresie własną drugą młodość. Dlaczego, nietrudno zgadnąć. Z jednej strony poruszane przez nią tematy są obecnie modne, z drugiej – i prawdopodobnie bardziej istotnej – jej twórczość przyciągnęła uwagę producentów telewizyjnych. Najpierw na serial zaadaptowano opus magnum pisarski, „Opowieść Podręcznej”, teraz nadeszła pora na jedno z jej najsłynniejszych dzieł, „Grace i Grace”. Jednocześnie książkowy pierwowzór powraca właśnie na sklepowe półki i trzeba przyznać, że jest to naprawdę dobra książka, choć zdecydowanie nie tak udana, jak wydana niedawno trylogia „MaddAddam”. Rok 1851. Grace Marks odsiaduje w więzieniu wyrok za zamordowanie własnego pracodawcy i jego gospodyni. Ten stan rzeczy trwa już osiem lat, kobieta trafiła tu mając zaledwie szesnaście wiosen, lecz jako wzorowa, spokojna osadzona, choć została skazana na dożywocie, ma szansę wyjść na wolność. Szczególnie, że twierdzi, iż nie pamięta tego, co zaszło. Kłamie, czy mówi prawdę? Zdania są podzielone, dlatego również sprowadzony zostaje lekar Jordan, specjalista od chorób umysłowych, który zaczyna z Grace własne sesje. Kobieta powoli opowiada mu własne wcześniejsze życie, wszystko to, co o samej sobie pamięta. Krok za krokiem zbliża się do dnia, w którym doszło do zbrodni i… Jaka prawda wyjdzie na jaw, kiedy Grace uda się przypomnieć sobie co właściwie wtedy się wydarzyło? Czy to ona zabiła? A jeśli tak to dlaczego? Margaret Atwood to jedna z najlepszych żyjących pisarek. Mistrzyni w kreowaniu złożonych, psychologicznie intrygujących postaci, operująca idealnym stylem, proponuje przekonujące, poruszające fabuły, nawet kiedy odrywa się mocno od ziemi. Muszę to docenić, choć nie zgadzam z wieloma poglądami autorki. Mimo dużego talentu, zamknęła się jednak w pewnej literackiej niszy skupionej wokół tematyki zawsze biednych, uciskanych i zdeprecjonowanych kobiet, jakby nic innego poza nimi nie istniało. Kiedy wznosi się nad te ograniczenia, które sama sobie narzuciła, tworzy dzieła znakomite w swej uniwersalności, szkoda więc, że tak rzadko to robi. Że woli ograniczyć się do jednostronnego spojrzenia na ciekawe ją kwestie. I tak po części jest również w „Grace i Grace”, choć akurat w tym wypadku jest to uzasadnione. Czym? Przede wszystkim tym, że nie mamy tu do czynienia z literacką fikcją, a biografią autentycznej osoby. Biografią, w której odbijają się zainteresowania i poglądy autorki, nie wszystkie wprawdzie, lecz w sposób idealnie obrazujący sedno jej twórczości. „Grace i Grace” to poza tym po prostu niezła powieść, idealnie napisana, dobrze skonstruowana, nie jest arcydziełem, lecz i tak wybija się nad przeciętność. Szczególnie na tle dokonań innych reprezentantek literatury kobiecej – chociaż zaliczanie Atwood do tego kojarzącego się z mdławymi romansami grona jest dla autorki krzywdzące. Nie kluczowe więc czy znacie jej prace, czy również nie, „Grace i Grace” to książka, którą zalecam Waszej uwadze – warta jest poznania.