Recenzje

• Róża

  2018-03-23

  Teresa Czugała swą przedwojenną opowieść snuje niczym Szeherezada historie z Baśni tysiąca i jednej nocy. Niemalże z miejsca i to już od pierwszej strony, jak podróżnicy w okresie przenosimy się za sprawą jej pięknej prozy na uliczki Warszawy z okresu międzywojnia. Poznajmy jej mieszkańców z różnorakich warstw społecznych, jak i z różnorakich narodowości (m.in. Polacy, Żydzi).Klimat budują tu na pewno: wyjątkowy koloryt epoki, wartka jak na na tego typu opowieść akcja, cudowny barwny język, perfekcyjna wręcz znajomość nazw, terminów i detali tamtego okresu.Czytelnika nie zostawią także obojętnym intrygi a także burze namiętności przetaczające się przez stronice książki i to z taką mocą, że oderwać się od niej nie sposób. Nie ma mowy o nudzie.To się po prostu czuje, że autorka zna dosłownie każdy kamień nie tylko współczesnej lecz i tej dawnej Warszawy (warszawskiej Pragi szczególnie) z początku XX wieku, sprzed stulecia.Na dodatek owo uczucie pięknie zaowocowało powieścią w klimacie tych najlepszych tamtych czasów, jak choćby Emancypantki.Dystans stulecia i przetworzenie ówczesnej historii, obyczajowości, mentalności przez współczesne szkiełko i oko autorki pozwala dostrzec, nam czytającym, nieznane do tej pory odcienie przeszłości o może i jutra, zwłaszcza tego naszego.

• iga

  2018-03-23

  Opowieść "Dzien dobry, Jutro" to przykład naprawdę dobrej literatury. Interesująca fabuła, pogmatwane dzieje bohaterów, wątek miłosny i kryminalny - to tylko niektóre z atutów tej książki. Na szczególną uwagę zasługuje idealnie oddany klimat przedwojennej Warszawy, w której rozgrywa się akcja powieści. Gorąco zalecam wszystkim zmęczonym wszechogarniającą "bylejakością".