Artysta Egon Schiele i jego cztery towarzyszki życia. Początek XX wieku - Wiedeń, stolica sztuki. Tętni w nim życie zarówno towarzyskie, jak i artystyczne. To tam rodzi się najwięcej przełomowych idei. Gustav Klimt wyznacza nowe trendy w sztuce, lecz to jego protegowany, a zarazem skandalista Egon Schiele zaczyna cieszyć coraz większą popularnością. Co mogą o nim powiedzieć cztery dziewczyny z jego bliskiego otoczenia? Sophie Haydock w własnej fabularyzowanej powieści o jednym z najsłynniejszych artystów XX wieku oddaje głos czterem dziewczynom - Adele, Gertrude, Vally a także Edith. Żyły one w cieniu Egona, a ich biografie są strzępkowe. Nie zostało po nich zbyt wiele. Jedynie pozy i spojrzenia uwiecznione na płótnach a także plotki i cudze wspomnienia, które odchodzą w zapomnienie. Jednak autorka postanowiłam choć na chwilę się na nich skupić. Spróbowała ukazać nam co czuły muzy dużego artysty, kim naprawdę były i co najistotniejsze kim był dla nich Schiele. Autorka ma bardzo lekkie pióro i w mądry sposób udało jej się uchwycić klimat XX wieku. Czyli czasu przełomowego, który przyniósł ze sobą wyjątkowe zmiany, które odbiły piętno także na nas. To wówczas dziewczyny zaczęły sobie na więcej pozwalać, nieustanny się bardziej wyzwolone i zaczęły myśleć przede wszystkim o sobie. To wówczas Schiele odrzucił poglądy własnego mistrza i otworzył się na coś zupełnie nowego. Zaczął traktować seksualność jako dzieło sztuki i dumnie pokazywał ją na płótnie przy pomocy własnych czterech muz, co oczywiście spotkało się to z olbrzymią krytyką i oskarżeniami o szerzenie pornografii… Czytając o losach Adele, Gertrude, Vally i Edith widać ich ogromne zaangażowanie i pasję sztuką. Każda z nich była inna i na własny sposób wyjątkowa. Autorka mądrze odzwierciedliła ich być może realne emocje. Całość była wyjątkowo namacalna co bardzo bardzo mi się podobało. To Egon sprawił, że zaczęły one żyć na nowo i odkrywać własne prawdziwe wewnętrzne ja. Czuć tutaj olbrzymią kobiecość, pociąg i namiętność, które zostały w kobietach wyzwolone. To właśnie one tak dobrze, aż do dziś widoczne są na obrazach Schielego. „Cztery muzy” to fikcja. Jednak autorce udało się stworzyć historię, która jest tak bardzo realna, że z całą pewnością prosto można w nią uwierzyć. Po przeczytaniu tej książki w zupełnie świeżym świetle spojrzycie na obrazy Egona i jego cztery muzy. Zaczniecie w nich więcej dostrzegać i przede wszystkim zaczniecie myśleć kim naprawdę były te cztery piękne kobiety.