Ich cukiereczkami są seks, narkotyki i muzyka, także pieniądze. Poznajemy dzięki Mian Mian całą masę młodych szanghajskich prostytutek, uzależnionych od heroiny, i, co charakterystyczne, sprzedających własne ciało z miłości do innych mężczyzn, przeważnie alfonsów. Poznajemy narkomanów, którzy w narkotykach grzebią wszystkie szanse, jakie stawiało przed nimi życie. Zdolnych muzyków, którzy przez heroinę stają się dwudziestoletnimi starcami. Możemy mieć także wgląd w środowisko gejowskie, tak nierozłącznie związane z klubami, w którym nie bark przeraźliwie smutnych historii o samotności homoseksualistów. Za każdą przyjemność, bohaterom tej książki przyjdzie gorzko zapłacić. Mian Mian pisze tak, jakby rozmawiała z przyjacielem, używając jednocześnie języka poetyckiego, chociaż pozbawionego pretensji. Ponadto, ta opowieść to cudownie zamknięta całość. Myśl rozpoczęta w pierwszych rozdziałach, znajduje własną pointę w ostatnich. Dlatego warto ją czytać uważnie, tak, aby niczego nie przeoczyć.