Recenzje

• justa21

  2018-03-22

  Macieja Bennewicza nie trzeba przedstawiać nikomu, kto interesuje się szeroko pojętym samorozwojem, coachingiem bądź również pracuje jako coach. Nie wszyscy jednak wiedzą, że Bennewicz tak naprawdę jest … kosmitą. Podobnie zresztą jak my wszyscy – wszak pewnego dnia pojawiliśmy się na ziemi i bezwstydnie wykorzystujemy ją, eksploatujemy jej zasoby, lecz niezależnie od tego ile mamy, stale pragniemy więcej. Przepełnia nas frustracja, lęk przed tym, że nie mamy wystarczająco pieniędzy, rzeczy, że nie jesteśmy wystarczająco doskonali. Na dodatek daliśmy sobie wmówić, że miarą naszego sukcesu jest wysoka pozycja społeczna, kierownicze stanowiska i pełne konto. Tyle tylko, że nierzadko taki obraz kłóci się z tym, jacy naprawdę jesteśmy, a my zostajemy z odwiecznym dylematem „mieć czy być”. Ta wewnętrzna potyczka ze sobą skutkuje brakiem większych efektów, wypaleniem zawodowym bądź również przekonaniem, że tak naprawdę nie wiemy, dokąd zmierzamy. Istni kosmici! O odnalezieniu własnego miejsca w świecie, pokonaniu ograniczeń, pozbyciu się stereotypów i zadawaniu właściwych pytań (pytań granicznych), pisze Bennewicz w książce pdf „Coaching, zagadkowy dar kosmitów dla ludzkości”. Opublikowany nakładem wydawnictwa Coach&Couch Autobus i Kanapa podręcznik to prawdziwa instrukcja obsługi kosmity, a tak naprawdę sposób na dotarcie do własnego wnętrza, bodziec do refleksji, do zastanowienia się ponad tym kim jesteśmy, dlaczego postępujemy właśnie w dany sposób, jak reagujemy w określonych sytuacjach i jaki jest nasz stosunek do otaczających nas ludzi czy wydarzeń. To też zachęta do tego, byśmy wzięli odpowiedzialność za własne życie, byśmy przestali obwiniać innych o swoje niepowodzenia. Po podręczną instrukcję obsługi człowieka spełnionego – tak bowiem można określić książkę Bennewicza – sięgnąć może każdy, niezależnie od płci, wieku, stanu konta czy miejsca zamieszkania (mieszkańcy Pasa Oriona też mile widziani), pod warunkiem, że zachowa otwarty umysł i naprawdę będzie gotowy na zmiany.Posługując się swoim wieloletnim doświadczeniem a także sporą dozą wyzwalającego kreatywność humoru, twórca przybliża nam istotę coachingu, zwracając uwagę na fakt, że „coaching zaczyna się tam, gdzie zaczyna się twoja potrzeba indywidualizmu”. Dzięki temu procesowi porzucimy starania o utrzymanie konformistycznego status quo na rzecz realizowania swoich potrzeb a także osiągania takich sukcesów na jakie nas stać, do jakich jesteśmy predestynowani. Będziemy też zmuszeni do strawienia myśloklopsów (dla niewtajemniczonych – nie mają one nic wspólnego z jedzeniem), czyli do poznania siły przekonań a także do ich zmiany. Bennewicz przekonuje nas, że proces tej zmiany jest, przynajmniej z technicznego punktu widzenia, bardzo łatwy. Starczy tylko uświadomić sobie, że wszystko co sądzimy na temat rzeczywistości i nasz stosunek do niej, są tak naprawdę konsekwencją naszych przekonań. Kiedy już nauczymy się je identyfikować, należy każde z nich zastąpić innym, konstruktywnym, wspomagającym nas w podążaniu swoją drogą. Jak pisze autor: „Potrzebujesz wspierających przekonań, aby chciało ci się chcieć, aby działać. Wykazywać się konsekwencją i wreszcie odnosić sukcesy”.Z książki dowiemy się również, jaka jest zależność między rozczarowaniem a inspiracją, poznamy cele coachingu, będziemy też zmuszeni do odpowiedzi na zapytania dotyczące m.in. tego, jak pragniemy się czuć, jak ma wyglądać pożądany rezultat, co się stanie, kiedy wszystkie słowa „muszę” zamienimy na „chcę” a także … od czego zaczniemy. Ja proces zmian oferuję zacząć właśnie od lektury książki „Coaching, zagadkowy dar kosmitów dla ludzkości”, dzięki której będziemy mogli zidentyfikować nasze ograniczenia, zastanowić się czego tak naprawdę oczekujemy od życia, dokąd zmierzamy. Przyjrzymy się też wygłaszanym sądom zastanawiając się, czy naprawdę wyrażamy własne opinie, własne przekonania, a także dokonamy weryfikacji własnych przyjaciół – być może okaże się, że wśród pochlebców, którymi się otaczamy, tych prawdziwie najbliższych osób jest niewiele. Działania te zmierzają do tego, byśmy mogli poczuć się nieźle wobec samego siebie, byśmy realizowali własne plany i marzenia nie krzywdzą innych, lecz również nie dając skrzywdzić siebie. Wszystko po to, by już żaden kosmita nie był kosmicie wilkiem…W tym procesie zmian wspomagać nas będzie nie tylko sam autor, lecz też jego armia kosmitów, reprezentowana przez Ryśka, Grzesia, Grzesia (bez ogona) i Mistrza (oraz inne niewymienione przeze mnie postacie). Humorystyczne malunki skłaniają nas do refleksji, kryją w sobie olbrzymi ładunek emocjonalny, który prowokuje nas zarówno do zadawania pytań, jak i do odpowiedzi. I jeśli zdecydujemy się na szczerość względem siebie (oraz względem innych), to w pełni będziemy mogli doświadczyć transformacji, przekonamy się, że otaczająca nas rzeczywistość kryje w sobie dużo fascynujących możliwości, a „chcieć” to znaczy „móc”! Justyna Gul(www.qulturaslowa.blogspot.com)