Średnia Ocena:

Co mi się zrymowało i zostało

Co mi się zrymowało i zostało, czyli: owoc gruntownej czystki w moim zbiorniku na kluczowe świstki. Grzegorz Sobierajski (1930) architekt-urbanista, także składacz rymów. Nakaz pracy: wykonawstwo w którym autorytet zdobywał wiedzą, umiejętnościami i szybkim przyswojeniem sobie jędrnego, dość wulgarnego żargonu. Nie mogło być inaczej, gdy trzeba było obcować i z takimi typami: Godzinami gorszył Grześ ze Szczecinka; głowa łysa, broda: ruda szczecinka. Gawędy snuł jak żywe, gramatyk Q miał ksywę, gdyż używał „kurwa” zamiast przecinka. (Dziś częściej to słyszy na ulicy niż kiedyś na budowie). Były to czasy niedostatku niemalże wszystkiego, w tym i papieru, więc zaczął wykorzystywać najrozmaitsze świstki do notowania tego, co nie musiało mieć kopii, także rymowanek. Okazało się bowiem, że rymowanie, tak różnorakie od codziennych czynności, jest idealnym metodą odreagowywania stresów. Dwa światy. Mijały lata, zmieniło się wiele, miejsca pobytu, pracy, znajomości itd. Nie przemieniła się żona, tolerująca nawyk posługiwania się świstkami. A świstki zapisane ołówkiem okazały się materiałem zapodziewającym się. I choć okazji do pisania rymowanek nie brakowało, to nie udało się odnaleźć śladów wielu z nich. W zachowywanych jest dużo absurdalnego, rubasznego, humoru; trochę: satyry, przypomnień starych powiedzonek, impresji po medialnych zdarzeniach, a także osobistych wynurzeń. Ot taki groch z kapustą, albo misz-masz, jak kto woli. Największego skupienia od składacza rymów wymagało pisanie limeryków (czasem, tylko limerykopodobnych), terapeutycznie najskuteczniejsze: ponieważ na końcu zadowolenie. Dzięki temu uniknął takiej gafy: Znanemu kardiologowi ze Zbaraża zdarzyło się coś, co rzadko się przydarza. Uważnie wsłuchał się w tętna ton, z radością orzekł: serce jak dzwon. Usłyszał: - To co mam iść do ludwisarza? Zachętami do układania rymowanek były rozbawienia i pochwały, nie tylko bliskich, lecz i nieznajomych. Zdarzyło się też, że wysłany do „Gazety Wyborczej” limeryk, został wydrukowany. Więc pisał i pisze choć: Starość. Zżymał się dziadek: Chłopaku, niby złota jesień, lecz prawdopodobnie z tombaku.

Szczegóły
Tytuł	Co mi się zrymowało i zostało
Autor:	Sobierajski Grzegorz
Rozszerzenie:	brak
Język wydania:	polski
Ilość stron:
Wydawnictwo:	Oficyna Wydawnicza Sowa Press
Rok wydania:

Tytuł	Data Dodania	Rozmiar

Porównaj ceny książki Co mi się zrymowało i zostało w internetowych sklepach i wybierz dla siebie najtańszą ofertę. Zobacz u nas podgląd ebooka lub w przypadku gdy jesteś jego autorem, wgraj skróconą wersję książki, aby zachęcić użytkowników do zakupu. Zanim zdecydujesz się na zakup, sprawdź szczegółowe informacje, opis i recenzje.

Co mi się zrymowało i zostało PDF - podgląd:

Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.

 

Podgląd niedostępny.