Marcin Halski spisał o jednej z autorek, że "oznaką talentu są dzieła, które podobają się nie tylko wielbicielom gatunku, lecz i osobom nie do końca z nim związanym". Nie jestem wielbicielką gatunku przygoda/fantastyka, lecz mi się podobało, więc tym tropem idąc u autora talent jest :) . Nie mogłam się oderwać. Ponieważ czego my tutaj nie mamy? Wizja post- apokaliptycznego świata, a w nim Wrocław i Częstochowa jako przykłady miast ocalałych z tej apokalipsy. Lecz właściwym władcą tego świata jest PRZYRODA, która stanowi realne niebezpieczeństwo dla człowieka. Są więc tutaj jeże wielkości odyńca, są zmutowane wiewiórki, jelenie z porożem takim, o jakie dałby się zamordować każdy poszukiwacz jeleniego poroża, niedźwiedzie- olbrzymy i wszelkie inne stwory, które atakują ludzi i zabijają. Trup ludzki i zwierzęcy ściele się gęsto, krew leje się strumieniami, a w tym wszystkim chodzi głównie o jedno - aby PRZEŻYĆ... . Lecz mimo, że sama historia wciąga jak bagno, to w tym wszystkim co innego jest najistotniejsze - to, co jest pomiędzy wierszami. Ponieważ sama opowiadanie o tym chorym świecie po apokalipsie to tylko zasłona dymna, aby przekazać kilka prawd o świecie współczesnym. Polityka, religia, wiara, instytucja kościoła, CZŁOWIEK, jego skłonność do zła i uległość względem wszelkich żądz- to tematy dominujące. Jest pewien Jarosław (zbieżność imion na pewno przypadkowa :P ), jest klasztor i mnisi jako grupa wybranych, cywile chowający się po starych kopalniach, a w tym wszystkim historia miłosna, wiele przygód i zakończenie, które zwala z nóg. . No i oczywiście szczypta humoru, tak charakterystycznego dla twórczości autora. Tekst Leona "A mogłem choć spróbować się z nią przespać" przed tym, jak nieprzytomny runął na leśne poszycie - po prostu mnie rozwalił :) . Podobała mi się ta przygoda. Choć typowo męska, makabryczna, brutalna, niewiarygodna i smutna - po prostu mi się podobała. I tyle w temacie :) -https://www.instagram.com/ananke144_czyta/