Recenzje

• Karolina MAREK

  2018-03-22

  Watson to jedna z paru moich ulubionych autorek literatury faktu o dramatach jakie przeżywają dzieci. Znęcanie psychicznie, fizyczne, molestowanie, pedofilia - to tylko niektóre tragedie jakie Casey porusza w własnych książkach. A wszystko z doświadczenia, gdyż wraz z mężem prowadzi dom zastępczy dla dzieci z największymi kłopotami wychowawczymi. Biografie skrzywdzonych dzieci to jej żywioł, a my dzięki jej umiejętnościom przeżywamy to równie mocno jak ona."Każde dziecko, które przewinęło się przez nasz dom, miało za sobą takie czy inne przykre doświadczenia. Niezależnie od tego, czy były zaniedbywane, maltretowane, przeprowadzane od Annasza do Kajfasza lub żyły w nieszczęśliwych, pełnych chaosu rodzinach, łączyła je jedna rzecz, która zawsze chwytała mnie za serce - one niczemu nie były winne"*Tayler ma zaledwie jedenaście lat, a za sobą przeżycia o jakich dużo z nas nawet nie pomyślało. Jego mama zmarła, gdy on miał trzy latka. Na jego oczach przedawkowała heroinę, a on spędził z nią dwa dni - głodny, zmarznięty, wycieńczony, lecz przede wszystkim przerażony. Zabrała go opieka społeczna i trafił pod opiekę ojca, którego nie znał i macochy. Zostawiony sam sobie, ponieważ on pracował na platformach wiertniczych, zdany na łaskę i nie łaskę Alicji, która od początku go nie tolerowała. Dziewczyna znęca się ponad nim zarówno fizycznie jak i psychicznie. Chłopak jest na skraju wytrzymałości psychicznej i w pewnym momencie nie wytrzymuje - atakuje macochę nożem. Właśnie w taki sposób trafia pod opiekę Casey, którą też usiłuje zaatakować. Mimo to małżeństwo Watsonów się nie poddaje i stara się otoczyć Taylera nie tylko opieką, lecz i miłością by zaczął wierzyć w siebie i w to, że to nie tylko on jest winny sytuacji w jakiej się znalazł...Jak straszne rzeczy może przeżyć nic nie winne dziecko? Czy po takich przejściach jest szansa, że nieletni wyjdzie na ludzi? Ile tragedii może spaść na barki małego chłopca? Co czuje nastolatek, który świadomy jest tego, że nikt go nie chce, a jedyne osoby, które go kochają i w niego wierzą to obcy mu ludzie?Nie jest to pierwszy tragedia małoletnich, który omawia Casey i z którym ja się zapoznałam. Jednak każdy z nich boli i szokuje tak samo. Nie potrafię uwierzyć, że my ludzie potrafimy zgotować taki los dzieciom. Jeśli lubisz taką tematykę to jest to książka ebook dla Ciebie i to bez zastanowienia. Sięgnij, przeczytaj i pomyśl. Polecam!* - Cytat z "Chłopiec, który nie miał dokąd pójść" - Casey Watson - str. 118

• knigoholiczka

  2018-03-22

  Mam plany. Duże plany. Tylko z realizacją gorzej. O co chodzi? Chciałabym przeczytać wszystkie książki, które dotychczas ukazały się, i których autorkami są Casey Watson i Cathy Glass. Będzie to bardzo trudne zadanie- i nie chodzi tu tylko o ograniczony dostęp do książek, lecz również o psychikę. To byłoby bardzo obciążające non stop czytać o nieszczęściach, o których nam się nie śniło. Taki ogrom smutnych zdarzeń po prostu przytłacza.Casey Watson, tak ja wspomniana wcześniej Cathy Glass, tworzy rodzinę zastępczą potrzebującym dzieciom. Trafiają do niej różnorakie osoby: dzieci, młodzież. Czasami również zajmuje się ciężkimi przypadkami- takimi, w których inne rozwiązania zawiodły.Tyler to jedenastolatek. Casey poznała go w bardzo ciężkim momencie jego życia. Otóż chłopak trafia do rodziny zastępczej bo ugodził własną macochę nożem. Przejęto się jego losem, jedna zbytnio nie dociekano skąd takie zachowanie. Z góry obarczono go winą.Początkowo relacje zastępczej matki ze swoim podopiecznym są trudne. Tak naprawdę chłopczyk w swoim domu otrzymał niewiele czułości: dopiero u Casey przeżywa jedne z najprzyjemniejszych chwil w swoim życiu. Uczy się zaufania, funkcjonowania w rodzinie, w której każdy darzy się szacunkiem. Przez cały czas zadawałam sobie pytanie, jak można być aż tak zaślepioną, zmanipulowaną osobą. Ojciec Tylera powtarza wszystko, co każde mu małżonka (a macocha chłopca). Nie spogląda on, że swoim postępowaniem zadaje synowi ból. To właśnie na Casey spoczywał obowiązek wytłumaczenia Tylerowi, że zachowane jego najbliższych wcale nie jest jego winą. Czy uda się jej to?Przy takich ebookach zawsze mam nadzieję, że wszystko nieźle się skończy, a dzidziuś znajdzie dobrą rodzinę, albo zostanie u bohaterek. Nierzadko jest to irracjonalne wrażenie, przecież nie mogą one zapewnić domu wszystkim dzieciom.

• Klaudia Grabowska

  2018-03-22

  Nierzadko słyszymy o przemocy w rodzinie, wykorzystywaniu seksualnym dzieci a także narkotykach. Wiemy, że to się zdarza. Niestety dotyczy to coraz większego grona dzieci. Osoby, które powinny je chronić, odrzucają je i czynią z ich życia piekło. Są ofiarami przemocy zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Doświadczają krzywd ze strony najbliższych. By uciec od problemów, sięgają po narkotyki — co czasami kończy się tragicznie. Co roku tysiące młodych ludzi traci życie z tych powodów. Ludzie boją się reagować. Nie powinno tak być. Każdy z nas w pewnym momencie życia może ocalić komuś życie. Na szczęście dużo niezłych dusz stara się uczynić świat lepszym. W tym gronie jest rodzina Watsonów. Od lat pomagają niechcianym dzieciakom odzyskać chęć do życia i przystosować do życia w nowej, kochającej rodzinie. Zapraszam was do zapoznania się z historią chłopca, który pragnie domu, w którym będzie czuł się kochany i bezpieczny.,,- Tu jest napisane: ,,Witaj w twoim świeżym domu!" Tyler — powiedział Jackson."Książki pani Casey towarzyszą mi od dawna. Będąc w bibliotece miejskiej, znalazłam jedną z jej historii. Od tamtego czasu jej biografię zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce. Wiem, że jest idealnym człowiekiem, który poświęcił życie własne i własnej rodziny, by pomagać opuszczonym, zaniedbanym dzieciakom. Szanuję takich ludzi. Każda z jej ebooków niesie ze sobą historię pełną bólu a także okropieństw ludzkości. Pomaga tym młodym istotom przegonić lęki i dać im nadzieję na przyszłość. Tak było też tym razem. Czytając historię Tylera, nie mogłam opanować łez. Ten chłopczyk został potwornie skrzywdzony przez najbliższych. Ważnym wątkiem w jego biografii był temat narkotyków, który towarzyszył mu od młodszych lat. Przez nie utracił najukochańsze osoby, zbyt młode, by pożegnać się z tym światem. Gdyby tylko na własnej drodze znaleźli życzliwych ludzi, którzy by im pomogli, ich życie potoczyłoby się inaczej. Nie chcę opowiadać wam o fabule ani akcji. To nie jest ta książka. W niej liczy się tylko tragiczna historia chłopca, który nie miał domu i którego życie potoczyło się w ten, a nie w inny sposób. Jeśli zdecydujecie się ją przeczytać, nie kryję, że nie będziecie potrafili powstrzymać łez, lecz gwarantuję, że na końcu wasze serca staną się lżejsze i na waszych twarzach zagości uśmiech.,,Płakałam z powodu Camerona, chociaż właściwie go nie znałam, i z powodu tragedii życia, które zgasło przez narkotyki.",,Chłopiec, który nie miał dokąd pójść" to historia pełna bólu, lecz też niosąca nadzieję. Może po niej postanowicie pomóc tym porzuconym dzieciakom. Będzie trudno — nie zaprzeczę, lecz po niej zrozumiecie prawdziwy świat, na który boimy się reagować. Ta historia kończy się dobrze, lecz nie wszystkie się tak potoczą. Dużo dzieci czeka w domach dzidziusia na świeży dom. Mnóstwo jest krzywdzonych przez własnych bliskich i nie potrafią myśleć o przeszłości. Potem słyszymy o ich śmierci. Cóż nieustanna się tragedia, której nie było można powstrzymać- myślimy. Nie jest to prawdą. Nie uratujemy wszystkich, lecz możemy pomniejszyć tę liczbę i uczynić świat lepszym. Nie bójcie się. Będzie trudno, lecz mamy szansę dać skrzywdzonym dzieciakom nowe życie. Spróbujcie, a może to uratuje też wasze życie...