Recenzje

• Jolanta Kot

  2018-03-21

  Nudą wieje z daleka. Tak beznadziejnych pytań dawno nie widziałam. Twórca wywiadu nie ma pojęcia o warsztacie. Szkoda, ponieważ rozmówca był przedni. Jak można było zepsuć tak idealny pomysł na książkę?!

• bojarun

  2018-03-21

  Olaf Lubaszenko do niedawna kojarzył mi się tylko i wyłącznie z aktorstwem. Sympatyczny, młody człowiek o ujmującym uśmiechu, grający w filmach o różnorodnym charakterze. Najbardziej w pamięci utkwiła mi rola z filmu Pasikowskiego "Psy". Nawet nie zauważyłam kiedy Pan Lubaszenko zniknął z ekranu. Ostatnio w moje ręce trafiła książka ebook "Chłopaki niech płaczą" z uśmiechniętą twarzą trochę starszego Pana Olafa na okładce. Długo się nie zastanawiałam. Pomijając moją sympatię do Pana Lubaszenki na wyborze zaważyło również Wydawnictwo, które wydało tę książkę. Prószyński i spółka w kwestii ebooków "ludzkich" jest w mojej ocenie mistrzowskie. Ostatnio czytana książka ebook o Panu Michnikowskim podbiła moje serce i byłam pewna, że teraz również się nie zawiodę. Miałam rację. Wywiad - rzeka to forma, która bardzo mi odpowiada. W książce pdf "Chłopaki niech płaczą" po drugiej stronie mikrofonu stanął Pan Paweł Piotrowicz - reporter muzyczny i filmowy słynny m.in. z portalu Onet.pl. Książka ebook podzielona jest na 22 rozdziały, w których panowie poruszają różnorakie tematy. Jest o zdrowiu, o miłości i o piłce nożnej będącej olbrzymią pasją Pana Lubaszenki, Każdy epizod dotyka życia zarówno z tej wesołej jak i smutnej strony. Pierwsze, co mnie zaskoczyło, to subtelność z jaką twórca i bohater wywiadu prowadzili rozmowę. Kiedy Pan Paweł Piotrowicz zadawał niewygodne zapytania Pan Lubaszenko z prostotą i klasą wskazywał, że tej granicy nie należy przekraczać. Oczywiście, uchylał drzwi, lecz tylko na tyle na ile było konieczne. Nie żalił się, nie utyskiwał na zło całego świata. Tłumaczył i opowiadał o chorobie i samotności jednak czynił to tak po ludzku. Dlatego tylko w małych słówkach i wielu niedomówieniach czytelnik dowie się o chorobie Pana Lubaszenki czy również jego życiu prywatnym. Kiedy tylko rozmowa schodziła na "niebezpieczne tory" Pan Lubaszenko zgrabnie kierował ją w inną stronę. Nie zabrakło śmiechu, dykteryjek i zabawnych sytuacji. Sceny z życia aktora (i reżysera) budziły nierzadko mój uśmiech i poprawiały nastrój. Niestety - jak to w życiu bywa - nie brakuje również historii smutnych, a nawet dramatycznych.Kiedy skończyłam lekturę moja sympatia do Pana Lubaszenki jeszcze wzrosła. To skromny, przesympatyczny człowiek ceniący cudowne chwile, które są tak bardzo ulotne. Kłopoty i troski bierze za rogi i stara się z nimi walczyć. To gawęda o życiu jakich dużo - pełnym radości i smutków - opowiedziana słowami, które dotrą do każdego czytelnika. To historia o bardzo wartościowym człowieku. Polecam.

• Grzegorz Król

  2018-03-21

  Jestem dużym fanem talentu Olafa Lubaszenki, z dużym zaciekawieniem sięgnąłem po tę książkę i przede wszystkim jestem zachwycony szczerością aktora, który otwarcie opowiadał o własnych problemach, do tego jego mowa jest bardzo humorystyczny, całość czyta się doskonale. Zalecam gorąco!

• w

  2018-03-21

  KSIĄŻKA JEST CIEKAWA OPISUJE ŻYCIORYS LUBASZENKI ZABAWNE A NIE KIEDY SMUTNE POLECAM AŚKA

• Adam Krystian Wiśniewski

  2018-03-21

  Książka ebook pełna treści. Nawiązuje do przeszłych zdarzeń a nie jest komentarzem rzeczywistości co mi bardzo odpowiada. Czasami zasmialem się na głos, czasami miedowierzałem. Warto przeczytać jeżeli ktoś ceni Pana Olafa.

• Dark_Empik

  2018-03-21

  Jest MOC. W powodzi kretyńskich celebrycko- gwiazdorsko- modowych wynurzeń, na granicy chorobliwego ekshibicjonizmu, okraszonych fragmentami masochizmu i rodzinnej patologii, pojawił się wywiad- rzeka, który daje do myślenia i każe się zatrzymać. Tytuł:"Chłopaki niech płaczą". Wywiadu udziela Olaf Lubaszenko, jeden z największych gwiazdorów l.90, reżyser, aktor, człowiek-orkiestra. Postać o skomplikowanym rodowodzie i pokręconym życiorysie. I o tym wszystkim, po męsku, bez mizdrzenia się i uników, z olbrzymią pokorą względem losu, opowiada. O swoim małżeństwie: "Nie byłem gotów na taką relację i tyle. A co dwudziestokilkuletni chłopak może zaproponować? Ten związek nie mógł się udać. Zajmowały mnie inne sprawy-filmy, wyjazdy, kumple, życie towarzyskie, imprezy." O córce, z którą ma coraz lepszy kontakt: "Udaje mi się budować relacje z Marianną na takim poziomie, jakiego byśmy oczekiwali…Gdy była dzieckiem, nie szło to dobrze. Mieliśmy częste kontakty, lecz nie bliskie. Całkowitą winę biorę na siebie". Jest o balangach na wyjazdach zagranicznych, zabawowych kolegach, kulisach produkcji kultowego filmu "Sztos" i jest również odpowiedź na pytanie, które wielu nurtuje, dlaczego "Sztos 2" nie mógł być lepszym filmem i ile pieniędzy Lubaszenko dostał jako nagrodę za "Krótki film o miłości"; jest barwna opowieść, pełna anegdot, o wszystkich meczach Reprezentacji Artystów Polskich, jest również dużo o depresji, alkoholu pitym od wczesnej młodości i otyłości, która staje się stygmatem i wyklucza z życia. Jest i o Hani, z którą są sobie bliscy, lecz z którą nie zrobi sobie Lubaszenko sesji do kolorowego magazynu. I dobrze, ponieważ taki wywiad jest lepszy niż jakieś pierdy w kolorówkach. To się czyta!autor: Karolina Korwin Piotrowska, http://wiadomosci.onet.pl/subiektywny-przeglad-wydarzen-kkp/q395sg