Średnia Ocena:

Bodo wśród gwiazd

Od kilkunastu lat obserwujemy rosnące zainteresowanie historią kabaretu okresu międzywojennego. Na temat teatrów rewiowych ukazują się publikacje naukowe i popularne. Także liczne biografie artystów w nich występujących. Wydawane są płyty z zamierzchłymi piosenkami, w oryginalnych i współczesnych wykonaniach. Powstają filmy dokumentalne i fabularne, a nawet seriale. Jakby chciano nadrobić długi czas milczenia o tym, co było kluczowego i interesującego w naszej kulturze rozrywkowej przed wybuchem drugiej wojny światowej.Pokolenia, które tę kulturę współtworzyło i w niej żyło – już nie ma. Co takiego atrakcyjnego jest dla jego prawnuków w tej nieznanej przeszłości sprzed nad wieku? Lecz o to należałoby zapytać ich samych. Kim byli twórcy przedwojennych scen i scenek rozrywkowych, jak potoczyły się ich późniejsze losy? A gwiazdy kabaretu?O nich jest ta opowiadanie prezentująca kilkanaście najbardziej słynnych postaci piosenki, tańca i filmu: obok Eugeniusza Bodo znaleźli się tu Fryderyk Járosy, Stefania Górska, Zofia Terné, Maria Modzelewska, Konrad Tom i Zula Pogorzelska, Feliks Konarski i Nina Oleńska, Alfred Schűtz, Renata Bogdańska-Anders, Gwidon Borucki, Wojciech Wojtecki, Wiktor Budzyński, Stanisław Ruszała i Loda Halama. Spośród twórców – m.in. najjaśniejsza gwiazda, czyli Marian Hemar.Bohaterów tamtych lat przypominają fotografie, recenzje z występów, artykuły prasowe, plakaty, lecz również listy, dokumenty. Nic w sztuce nie jest tak krótkotrwałe, jak teatr, a w teatrze – piosenka. Ponieważ jak ktoś kiedyś powiedział: „proszę zauważyć, jak ulotna jest ludzka pamięć i jak dynamicznie przemija sława”.Wywiad z autorką:„Gdyby Eugeniusz Bodo żył i występował dzisiaj, nazwano by go celebrytą” – pisze Pani w własnej książce pdf „BODO wśród gwiazd”. To kontrowersyjne stwierdzenie!Nie sądzę tego sformułowania za kontrowersyjne. Współcześnie uznajemy określenie kogoś celebrytą za pejoratywne. A tak wcale nie musi być. Przed drugą wojną wielu aktorów popularyzowało własny artystyczny wizerunek współpracując z szeroko rozumianą reklamą i nie było to odbierane jako coś nagannego.  Ani przez środowisko, ani przez społeczeństwo. Słowo „celebryta” rozumiane, że ktoś „jest słynny z tego, że jest znany” (definicję tę w 1961 sformułował Daniel Broorstin) oznacza również kogoś, kto nie jest zawodowcem, a amatorem. Eugeniusz Bodo był nadzwyczaj zdolnym amatorem! Nie on jeden. Jemu udało się osiągnąć szczyt kariery ciężką pracą. Zaowocowało to niezwykłą popularnością. Kiedy przegląda się stare roczniki „Kina”, jest on obecny lub na okładkach, lub w środku numeru. Nie tylko w formie wywiadów, relacji z planu filmowego, lecz także w hasłach krzyżówek, w listach od czytelników, prośbach o fotosy z autografami itd. Bodo to nie tylko idealny aktor i kabareciarz. Był człowiekiem-orkiestrą: biznesmenem, restauratorem, pionierem reklamy i amantem kreującym trendy, królem kina i mody. Proszę opowiedzieć o różnorakich obliczach tego niezwykłego mężczyzny.To nie jest możliwe do opowiedzenia w paru zdaniach. Dla mnie stale pozostaje człowiekiem tajemniczym. Mam świadomość, że nie wiem o nim wszystkiego. Być może odnajdą się jeszcze dokumenty, które pozwolą na bardziej wiarygodne opisanie „różnych obliczy tego niezwykłego mężczyzny”.Pani Anno, dużo razy wspominała Pani o tym, że po latach milczenia nareszcie mówimy o przedwojennym życiu artystycznym, powstają książki, audycje, a teraz idealny serial o Eugeniuszu Bodo w TVP1. Co się stało, że znowu te historie są dla nas ważne. Sama się ponad tym zastanawiam. Przyszła moda na tamten czas, tamten okres historyczny. Oczywiście, my teraz idealizujemy to przedwojenne życie. Wcale nie było tak barwnie i kolorowo, jak nam się wydaje. Dwudziestolecie międzywojenne to przecież odbudowa struktur państwowych, trudności gospodarcze,  głęboki kryzys finansowy. Te historie teatrzyków rewiowych, które powstają i upadają po paru miesiącach działalności, wyraźnie  pokazują, w jakich warunkach społecznych działały. Były gwiazdy, jak Bodo, Ordonka i inni, lecz było również wielu głodujących aktorów, tancerzy, muzyków, statystów… Nie dałam do książki, a teraz tego żałuję, wiersza Jerzego Waldena  zatytułowanego Statystka w Hollywood. Wiersz, a właściwie wierszowany monolog recytowała Stefania Jarkowska w teatrze Morskie Oko. Twórca ogłosił tekst w „Kinie” 15 stycznia 1933. Jest to z życia wzięta opowiadanie młodej dziewczyny, która jest statystką w amerykańskiej fabryce filmowej. Marzy o roli w filmie. Pisze listy do rodziny w Polsce, że już … zaraz „dostaną tę radosną wieść, że jestem Greta Garbo, Dolores del Rio. A ja już nie chcę sławy – chcę codziennie jeść… (…) Mam najładniejsze oczy w Hollywood! A to, że jestem blada… To tylko głód”.  Życie Eugeniusza Bodo to idealny temat opowieści serialowej. Kto jeszcze z tamtej epoki zasługiwałby na taką opowieść? Zdecydowanie Fryderyk Járosy! Od lat zabiegam o to, żeby powstał o nim film. Może powodzenie serialu „Bodo” rozbudzi zainteresowanie tematem na tyle, że znajdą się chętni, żeby kontynuować temat. Zainwestować w następną produkcję o tamtych czasach, tamtych ludziach.Jest Pani dokumentalistką i archiwistką, wybitną specjalistką z zakresu piosenki i kabaretu przed i powojennego. Czy z powodu pożogi wojennej i czasu, który nie chroni przecież dokumentów, ciężko było napisać taką książkę? Czyta się ją z wypiekami na twarzy, ponieważ prowadzi nas Pani jak przez tajemny nieznany korytarz. Skąd Pani to wszystko wie? Zbierałam materiały do tej książki od 1991 roku. A zaczęłam interesować się tym tematem bardzo wcześnie, dzięki telewizyjnym programom Stanisława Janickiego „W starym kinie”. Miałam zaszczyt i przyjemność poznać jeszcze Stefcię Górską, po materiały o Ordonce poleciałam do Waszyngtonu, a archiwum Fryderyka Járosy’ego przywiozłam od jego córki z Wiednia, byłam na grobie Konrada Toma aż w Los Angeles… W Londynie, do którego jeździłam dużo razy, pamiętano jeszcze Zosię Terné, Ludwika Lawińskiego, Mariana Hemara i wielu innych artystów, którzy po wojnie pozostali na emigracji.Wracając do Bodo. Jak Pani myśli, co zafascynowało autorów serialu, dlaczego ta idealna postać porwała współczesnych. Czy był tak wyjątkowy? Mówiono o nim „polski Rudolf Valentino”, lecz on zdaje się nie był zadowolony z tego porównania.Na to zapytanie powinni odpowiedzieć autorzy scenariusza. Bodo miał kompleks nieatrakcyjnego mężczyzny. Zdałam sobie z tego sprawę, gdy wysłuchałam opowieści osób, które z nim występowały w tym ostatnim czasie życia. Mówiono, że on w codziennym życiu nie sprawiał wrażenia amanta. Był powolny, nawet ociężały. Lecz na scenie zadziwiał sprawnością ruchową. Gdy prowadził konferansjerkę, skupiał na sobie uwagę całej publiczności.  W książce pdf prócz opowieści o Eugeniuszu Bodo utrwala Pani pamięć o tamtych latach i ludziach. Pisze Pani m.in. o Zuli Pogorzelskiej, Hance Ordonównie, Fryderyku Járosym, Marianie Hemarze, Renacie Bogdańskiej-Anders. Czy te kariery były osobne, czy wszyscy razem tworzyli ten piękny fenomen? Czy dopiero na ich tle zajaśniała gwiazda Bodo? Starałam się tak poprowadzić narrację, żeby pokazać karierę Eugeniusza Bodo najpierw na tle dużych gwiazd tamtego czasu. A później na tle losów ludzi, z którymi występował już w innych wojennych warunkach. Popełnił błąd, odchodząc od zespołu Henryka Warsa. Gdyby z nimi został, przeżyłby. Przeszedłby cały szlak od punktów zbornych armii Andersa, przez Iran, Irak, Egipt, Palestynę, Włochy… Może to on zaśpiewałby Czerwone maki na Monte Cassino? Pewnie zagrałby w filmie Michała Waszyńskiego Wielka droga, może wyjechałby z wojskowymi czołówkami do Anglii, a nie wykluczone, że wróciłby do Polski.   W książce pdf po raz pierwszy drukowane są tzw. „białe kruki”, niepublikowane do tej pory ulotki, programy, zdjęcia. Skąd te skarby? Pochodzą z wielu źródeł. Zarówno od osób prywatnych: aktorów i ich bliskich, jak i z kolekcji Maryny Wiśniewskiej, która bardzo starannie książkę opracowała graficznie. Dużo materiałów prasowych kupowałam w antykwariacie. Cenny dokument dotyczący Bodo publikuję dzięki znalezionej w Archiwum Państwowym w Łodzi karcie wymeldowania.  6 marca w niedzielę siadamy przed telewizorem i śledzimy historię Eugeniusza Bodo. Czy obsada aktorska zaskoczyła Panią, a może widziała Pani odcinek pilotażowy? Nie widziałam odcinka pilotażowego. Trzymam kciuki za powodzenie serialu. Wierzę, że producent i twórcy zrobili wiele, żeby stworzyć znakomitą iluzję tamtego czasu. Dziękuję za rozmowę.    Rozmawiała Maria Kieszkowska

Szczegóły
Tytuł	Bodo wśród gwiazd
Autor:	Mieszkowska Anna
Rozszerzenie:	brak
Język wydania:	polski
Ilość stron:
Wydawnictwo:	Wydawnictwo Marginesy
Rok wydania:

Tytuł	Data Dodania	Rozmiar

Porównaj ceny książki Bodo wśród gwiazd w internetowych sklepach i wybierz dla siebie najtańszą ofertę. Zobacz u nas podgląd ebooka lub w przypadku gdy jesteś jego autorem, wgraj skróconą wersję książki, aby zachęcić użytkowników do zakupu. Zanim zdecydujesz się na zakup, sprawdź szczegółowe informacje, opis i recenzje.

Bodo wśród gwiazd PDF - podgląd:

Jesteś autorem/wydawcą tej książki i zauważyłeś że ktoś wgrał jej wstęp bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres [email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zgłoszony dokument w ciągu 24 godzin.

 

Podgląd niedostępny.