To twoja książka?

Recenzje

• Anonim

  2018-03-20

  Ksiazka, przy której przyjemnie spędziłem czas i nie można było się nudzić.Byly momenty w których poleciała nawet łezka. Postacie super wykreowane,a zakończenia bardzo zaskakuje i nie można było go przewidzieć, za co leci duży plus.

• cyrysia

  2018-03-20

  ''Bieg to gwiazd'' to ujmująca historia o borykaniu się z chorobą, potyczce z swoimi słabościami i odnajdywaniu w sobie ukrytych pokładów odwagi do mierzenia się z niełatwą rzeczywistością. Porusza najdelikatniejsze struny duszy, prowokuje do refleksji i niesie w własnej treści dużo kluczowych wartości. Prezentuje pomiędzy innymi, że prawdziwe życie to nie tylko cudowne momenty, lecz także smutek, ból, rozczarowanie, poczucie niesprawiedliwości bądź niespełnienia. Jednocześnie daje do zrozumienia, że nic nie losy się bez przyczyny. Wszystko jest po coś. Każda sytuacja, też ta, co na pierwszy rzut oka wydaje się bez sensu - czegoś uczy. Najważniejsze, to nie przejmować się upadkami i wierzyć, że jutro będzie lepiej. http://cyrysia.blogspot.com/2018/03/bieg-do-gwiazd-dominika-smolen.html

• Agnieszka Kaniuk

  2018-03-20

  Moi kochani dzisiaj chcę opowiedzieć Wam o książce, która jest inna niż większość ebooków młodzieżowych dostępnych na naszym rodzimym rynku wydawniczym. „Bieg do gwiazd” Dominiki Smoleń, jest niejako głosem nas osób niepełnosprawnych i chorych wołającym o akceptację i wsparcie. Śmiało mogę użyć określenia „nas”, bo sama jestem od urodzenia osobą niepełnosprawną ruchowo i na swojej skórze odczułam, jak bardzo kluczowe dla mnie samej było i prawdopodobnie zawsze będzie poczucie, że nie pozostałam w tej chorobie pozostawiona samej sobie, że mam wokół siebie rodzinę i przyjaciół, którzy zawsze mnie wspierają, akceptują taką, jaka jestem i podają pomocną dłoń, kiedy braknie mi sił, by iść dalej wspólnie z moją niepełnosprawnością trudną droga, jaką bez wątpienia jest życie. Niestety nie każda osoba zmagająca się z chorobą ma w swoim życiu anioły w osobach najbliższych, które bez względu na wszystko, co losy się w jej życiu gwarantują jej poczucie bezpieczeństwa i miłości. Autorka na kartach własnej powieści przedstawia historię Ady, dziewiętnastoletniej dziewczyny, poprzez koleje losów, której we wręcz brutalnie rzeczywisty sposób chce uświadomić czytelnikom, co może stać się z osobą, która pozostaje osamotniona w własnej chorobie. Kiedy w wieku siedmiu lat doktorzy diagnozują u Ady cukrzycę, choroba ta brzmi jak wyrok. Nie ciężko się domyślić, że w takiej chwili, to rodzic powinien stać się dla dzidziusia bezpieczną przystanią, trwać przy nim i starać się wytłumaczyć dziecku, że mimo ograniczeń, jakie niesie ze sobą ta choroba, da się z nią żyć. Dzidziuś powinno czuć, że z pomocą bliskich wszystko będzie dobrze, ponieważ przecież w rodzinie tkwi ogromna siła. Ada niestety nigdy nie otrzymała nawet namiastki podobnych uczuć od własnej rodziny. Co więcej, od momentu zachorowania, czuje, że choroba odebrała jej nie tylko zwyczajne życie, lecz i rodzinę. Kiedy była jeszcze zdrowy dzieckiem, cieszyła się idealnym dzieciństwem, mając kochających rodziców i najmłodszą siostrę Karolinę. Wszystko zmieniło się, gdy w życiu naszej bohaterki pojawiła się cukrzyca. Od tego momentu rodzice traktują córkę jak zło konieczne. Niemal wykreślają ją ze własnego życia, ponieważ ważniejsza od ich dziecka, o zgrozo jest dla nich chłopczykowi społeczeństwa i budowanie zakłamanego obrazka szczęśliwej rodzinki. Kiedy zaczynamy poznawać, postać Ady i jej historię nastolatka przebywa w szpitalu psychiatrycznym, gdzie po kolejnej już próbie samobójczej walczy z depresją. Za kilka tygodni kończy się czas jej pobytu w szpitalu, lecz mimo tego, że może już wrócić do domu, stale ma myśli samobójcze, co jednak skrzętnie ukrywa. Po powrocie do ze szpitala Ada dowiaduje się, że zmarła jej ukochana babcia, która jako jedyna miłowała ją bezwarunkowo i darzyła prawdziwą miłością. Wiadomość ta jest kolejnym bolesnym ciosem dla dziewczyn. Babcia jednak do końca dba o dobro wnuczki. Zostawia dla Ady list, który jest niejako jej ostatnią wolą, a jednocześnie prośbą do Adrianny. List ten może znacząco odmienić życie dziewczyny, ale, czy na pewno nie jest na to za późno? O tym przekonacie się, sięgając po „Bieg do gwiazd". Jeśli jesteście ciekawi moich wrażeń i przemyśleń po lekturze książki zapraszam na ciąg dalszy mojej recenzji,którą znajdziecie na moim blogu. https://kocieczytanie.blogspot.com/2018/03/jak-feniks-z-popioow.html

• ejotek

  2018-03-20

  Moja córka miała trzy latka i dwa miesiące kiedy usłyszeliśmy, że choruje na cukrzycę typu pierwszego. Ona była malutka, nie wszystko rozumiała... Ja za to przeżywałam za nas dwie. Nasza codzienność miała się od tamtej chwili przemienić - musiała podporządkować się 'cukierkowemu' życiu dziecka. W lutym minęło już cztery lata... Przeczytałam w tym okresie dużo publikacji naukowych, instrukcji obsługi i informacji przydatnych w żywieniu córki. Jednak kiedy usłyszałam o "Biegu do gwiazd" pomyślałam, że koniecznie muszę poznać powieść, wreszcie opowieść z cukrzycową bohaterką. Co czuję po tej lekturze? Adrianna Jabłońska zachorowała na cukrzycę, gdy miała siedem lat. Spotkała się z szyderstwami, kpinami i głupimi żartami rówieśników a jej plany przestały mieć znaczenie. Dziewczynka poczuła, że ta choroba to tylko kolejne ograniczenia i kara... Tylko za co? Wielokrotnie usiłowała popełnić samobójstwo! Nie miała rodziny, która by ją wspierała? Dobre pytanie... Teoretycznie miała siostrę, rodziców i babcię, lecz tylko u tej ostatniej mogła liczyć na wsparcie. Rodzice nie chcieli nauczyć się tej choroby własnego dziecka, nie chcieli zrozumieć - lecz dlaczego? Ada nie wie dlaczego została odtrącona. "...w pokonywaniu choroby liczą się podobno nawet najmniejsze kroczki..." * Teraz ma lat dziewiętnaście i już wie, że toczyła samotną walkę z cukrzycą a jedyną dającą poczucie bezpieczeństwa czynnością jest czytanie książek. Obecnie przebywa w szpitalu psychiatrycznym (po kolejnej próbie samobójczej) i sama nie jest pewna czy cieszy się, że lada dzień z niego wyjdzie. W rodzinnym domu czeka na nią smutna wiadomość - jej ukochana babcia nie żyje... Jednak przeczuwała prawdopodobnie własne odejście, gdyż napisała do Ady list, w którym poprosiła wnuczkę o to, by przez trzydzieści dni starała się żyć jak szczęśliwa i zwyczajna nastolatka. Ta książka ebook jest opowieścią o tych właśnie trzydziestu dniach. Czy Ada wytrwa w postanowieniu i przynajmniej postara się naprawdę żyć? Co wydarzy się w chwili, gdy minie ten obiecany babci czas? Z zapartym tchem odliczałam wraz z bohaterką i zastanawiałam się jaką decyzję podejmie... Czy wykorzysta listy pożegnalne, które napisała w tym czasie? Czy postanowi odejść? A może jednak będzie pragnęła szczęścia i odnajdzie bliskie sercu osoby? Czy zmieni się postawa rodziców, która tak bardzo mnie szokowała? Finał powalił mnie na kolana... Jeszcze nie udało mi się podnieść... "...los bywa okrutny, a śmierć zbiera własne żniwo, kiedy najmniej się tego spodziewamy. Nasze życie jest kruche. więc musimy walczyć o własne szczęście, kiedy tylko mamy do tego okazję. Nie należy przejmować się upadkami, pokonywać choroby i wierzyć w to, że jutro będzie lepiej." ** Dominika Smoleń, jako pisarka z cukrzycą idealnie wiedziała o czym pisze... Pokazała nie tylko zwykłą codzienność czy kłopoty nastolatki a także jej rówieśników - zakochania, nieplanowane niespodzianki, randki, prywatne tragedie młodych ludzi. Napisała przede wszystkim o trudach życia z cukrzycą, czynnościach które tak idealnie znam a dotyczą mierzenia cukru, wymiany wkłucia, obsługi pompy insulinowej, hipoglikemii i hiperglikemii, bolusów złożonych na pizzę, korekt albo dynamicznych reakcji na niski cukier. Z tym mierzy się bohaterka, z tym mierzy się moja córka. Dla autorki to bardzo osobista powieść. Dla mnie również. Nie wyobrażam sobie jak mogłabym odrzucić swoje dziecko, tym bardziej w chwili, gdy najbardziej mnie potrzebuje - gdy podejmuje walkę z tak nierównym przeciwnikiem, jakim jest cukrzyca. Oczywiście nie przeczę, że bywam zła, bezsilna, zmęczona... Że ta choroba odebrała mi dużo z życia, które planowałam jeszcze pięć lat temu. Lecz nie potrafiłabym postępować tak, jak rodzice Adrianny. Przy swoim małym szczęściu muszę dawać radę i wpierać najlepiej jak umiem, by czuła matczyną miłość a nie piętno cukrzycy. "Cukrzyca odebrała mi wiele. Odebrała mi również Ciebie. Twój uśmiech. Twoją czułość. Twoją uwagę. Kiedyś byłam dla Ciebie wszystkim, lecz od wielu lat jestem kimś nic nieznaczącym." *** Podsumowując - "Bieg do gwiazd" to bardzo brutalna i szczera opowieść o życiu z cukrzycą, w którym tak kluczowe jest wsparcie rodziny i przyjaciół. Wyjątkowo niełatwa w odbiorze - z uwagi na emocjonalne podejście - historia dziewczynki opuszczonej zwłaszcza przez matkę. Jest to lektura wartościowa i skłaniająca do refleksji, którą powinien przeczytać każdy. By zrozumieć, że osoby chore na cukrzycę nie zarażają, nie są również kosmitami. Potrzebują jedynie wsparcia, akceptacji i czasami szybkiego podania soku. * D. Smoleń, "Bieg do gwiazd", Wyd. Szara Godzina, Katowice 2018, s. 68 ** Tamże, s. 302 *** Tamże, s. 261

• Magnolia044

  2018-03-20

  Historia Adrianny nie jest delikatna. Jest szczera, przy tym brutalna i nierzadko bolesna. Porusza temat bardzo niełatwy i skłaniający do przemyśleń. Dominika Smoleń oddaje bardzo rzeczywisty obraz przeciwności, z jakimi zmagają się osoby chore na cukrzycę i depresję. To opowiadanie o szukaniu szczęścia w życiu i budowaniu wszystkiego od nowa, lecz również o pragnieniu bycia zauważoną i kochaną przez najbliższych. Mówi, że życie to nie tylko radość, ponieważ zdarza się w nim też smutek, z którego można się czegoś nauczyć. ______________________ Recenzja dostępna na blogu Nowe Horyzonty.

• Czytaninka

  2018-03-20

  Cukrzyca - dla niektórych słynna choroba, dla drugich nie. Jednak większość z nas nie ma pojęcia jak wygląda życie człowieka, który na nią choruje. Ciągła kontrola poziomu cukru we krwi, tego co się je i w jakich ilościach. Prawdopodobnie nikt z nas nie chciałby żyć z taką chorobą. Lecz co zrobić jeśli się zdarzy? Przecież my na to nie mamy wpływu. Trzeba nauczyć się z tym żyć. Choć nie wszyscy potrafią. Ada, nasza główna bohaterka to dziewczyna, która w wieku 7 lat dowiedziała się, że choruje na cukrzycę. Została poniekąd z tą chorobą sama, gdyż rodzice się nią nie przejmowali, nie okazywali jej wsparcia - pewnie jej choroba sama ich przerosła. Jedyne wsparcie miała w własnej babci, lecz i jej zabrakło na tym świecie. Do tego depresja, ciągłe zapytania bez odpowiedzi. Ona nie chce już tak żyć, dlatego myśli, żeby to zakończyć. Postanawia jednak wypełnić ostatnią wolę własnej ukochanej babci, a mianowicie to, że przez 30 dni ma żyć jak zwyczajna nastolatka. Czy zatem te 30 dni normalności, wpłyną na jej ostateczną decyzję? Dominika Smoleń napisała książkę, w której ukazuje jak trudne bywa życie osoby, która jest skazana na nieuleczalną chorobę, w tym przypadku na cukrzycę. I jak kluczowe podczas takiej choroby jest wsparcie bliskich - rodziny, przyjaciół. Jednak nie zawsze taką pomoc osoby chore otrzymują, co wpływa na to, że sobie nie radzą. A jeżeli taka osoba myśli już tylko o samobójstwie, to tym bardziej rodzinie powinna zapalić się czerwona lampka ostrzegawcza. "Byłam jak bezpański pies, który musiał nauczyć się radzić sobie sam i przez całe życie udawać, tylko dlatego, że ludzie wokół czegoś oczekiwali." Na świecie są choroby nieuleczalne z którymi jednak mimo wszystko da się żyć. Myślę, że i z cukrzycą można nauczyć się obchodzić. Jeśli poprawnie o siebie zadbamy to przecież możemy żyć jak normalni ludzie. Na świecie jest dużo innych beznadziejnych przypadków chorób, a ludzie mimo wszystko potrafią cieszyć się życiem i czerpać z niego pełnymi garściami. "Dotknęłam palcami blizn na własnych nadgarstkach, na własnych rękach. Czułam wypukłości po ranach, które sama sobie zadałam. Rany, które pomagały mi żyć. Pokazywały, że dalej jestem człowiekiem, chociaż czasem sama w to nie wierzyłam." Być może nasza książkowa Ada czuła się samotna, dlatego planowała skończyć ze swoim cierpieniem. Jednak kiedy w jej życiu pojawił się Łukasz, Lena a także Adam, życie nabrało barw, pojawiło się też uczucie. Lecz czy to wystarczy, by pragnąć stale żyć? Autorka zabiera nas w świat osoby, która sama zmaga się ze własną cukrzycową chorobą. Zaznajamia nas z wieloma zwrotami, których sami byśmy nie zrozumieli, gdyby nie słowniczek z wyjaśnieniami zawarty w książce. Dzięki temu mamy okazję poznać dużo zagadnień związanych z tym schorzeniem. Łukasz, Lena a także Adam to postacie, które okazują się prawdziwymi przyjaciółmi. I w swoim życiu też każdy z nich zmaga się z jakimś dramatycznym przeżyciem, a mimo wszystko stara się iść stale na przód. To dzięki nim Ada z dnia na dzień, staje się pogodniejszą dziewczyną, czuje, że komuś wreszcie na niej zależy. No i jeszcze muszę wspomnieć o zakończeniu, za które najchętniej udusiłabym autorkę. Tak się nie postępuje z uczuciami czytelnika. Dominika Smoleń kompletnie wytrąca własnego czytelnika z równowagi, gdy ten dobiega do końca lektury. Zaskoczenie gwarantowane. "Bieg do gwiazd" to książka ebook o dziewczynie, która zagubiła się we swoich zmaganiach z cukrzycą, z którą musiała radzić sobie sama, gdyż jej swoją rodzinę ta choroba przerosła. To też 30 dniowa historia o tym, by znowu wrócić do normalności i brać z życia pełnymi garściami, ponieważ przecież cukrzyca to nie koniec świata. Zachęcam do przeczytania!

• Mama Tosiaczka

  2018-03-20

  "Bieg do gwiazd", to wstrząsająca opowiadanie o Adzie - młodej, zaledwie dziewiętnastoletniej dziewczynie, która mimo młodego wieku, ma już za sobą ciężkie i dramatyczne wręcz przeżycia. Mając zaledwie siedem lat, jej świat runął, jak przysłowiowy domek z kart. "Cukrzyca" jedno słowo, które zaważyło na całym życiu dziewczyny, a które odebrało jej wszystko: rodziców, najmłodszą siostrę Karolinę, przyjaciół. Sama musiała mierzyć się z ciężką chorobą, którą sądziła za wyrok śmierci. Cukrzyca odebrała jej marzenia i plany na przyszłość. Bez wsparcia rodziców, mogła liczyć wyłącznie na siebie. Jedyną bratnią duszą okazała się tylko babcia dziewczyny. To z nią Ada miała najsilniejszą więź, jej najbardziej ufała i ją kochała. Wiedziała, że z wzajemnością. Niestety, brak troski ze strony rodziców, okazuje się dla kobiety zbyt mocnym ciosem. Wszystko to doprowadza do załamania, aż w końcu do ciężkiej depresji, której skutkami były liczne samookaleczenia i próby samobójcze, po których Ada lądowała w szpitalu psychiatrycznym. Gdy wreszcie opuszcza szpital i wraca do domu, nikt zdaje się tego nie zauważyć. Jednak nie to jest dla niej szokiem. Okazuje się bowiem, że podczas gdy ona przebywała w szpitalu, jej ukochana babcia zmarła. Zostawiła jednak dla własnej wnuczki list z zagadkową treścią. Prosi w nim Adę, żeby przynajmniej przez trzydzieści dni spróbowała żyć jak zwyczajna nastolatka. Jeśli po tym okresie jej się to nie uda, wówczas może zrobić ze swoim życiem co zechce. Być może rzeczywiście nie pasuje do tego świata... Wówczas razem pobiegnie ku gwiazdom, ku szczęściu, bez choroby i zmartwień... Co robi Ada? Oczywiście postanawia spróbować. Z każdym kolejnym dniem jej życie powoli zaczyna się zmieniać. Nastolatka zaczyna zadbać o siebie, postanawia wrócić do liceum, jej relacje z siostrą zaczynają wracać na właściwe tory, poznaje przyjaciół a także Adama, z którym być może połączy ją coś więcej. Jednak negatywne myśli zdają się jej nie opuszczać. Tym bardziej, iż dalej nie może liczyć na wsparcie ze strony rodziców. Czas biegnie i nieubłaganie, zbliża się dzień zerowy... Jaki los czeka naszą bohaterkę? Postanowi żyć i walczyć o siebie, czy jednak zdecyduje się pobiec do gwiazd? Jedno jest pewne, książka ebook do ostatniej strony buduje napięcie, a zakończenie nabierze tempa i okaże się dla czytelnika... olbrzymim szokiem. Cała recenzja książki na: mamatosiaczka.blogspot.com

• Detektyw Książkowy

  2018-03-20

  Zazwyczaj nie czytam tej samej książki dwa razy, lecz dla "Biegu do gwiazd" musiałam zrobić wyjątek. Po raz pierwszy przeczytałam tę opowieść w lipcu zeszłego roku i zrobiła na mnie wówczas ogromne wrażenie. Strasznie byłam interesująca jak odbiorę tę opowieść po raz drugi, dlatego kilka dni temu postanowiłam odświeżyć sobie historię Ady. Nie przypuszczałam, że znowu dam się wciągnąć w wir wydarzeń, lecz gdy tylko otworzyłam książkę przepadłam na kilka godzin. Nie mogłam się od niej oderwać, chociaż idealnie wiedziałam jak się skończy. Jednak prawdopodobnie moim największym zaskoczeniem było to, że po raz drugi wylałam przy tej książce pdf całe morze łez. Płakałam i złościłam się tak samo jak za pierwszym razem. Aczkolwiek muszę przyznać, że czytając znowu 'Bieg do gwiazd" zauważyłam w niej jeszcze więcej przesłania i mądrości. Bardzo zżyłam się z bohaterami powieści, a w szczególności z narratorką książki - Adą. Ta kobieta naprawdę w życiu nie ma łatwo. W bardzo młodym wieku zachorowała na cukrzycę, a po paru latach zaczęła chorować na depresję. Nie miała w nikim wsparcia, bo rodzice, którzy powinni ją w tych ciężkich chwilach wspierać, postanowili się od niej odwrócić. Nie chciałabym Wam za wiele zdradzać, lecz właśnie ta relacja rodziców i córki, budzi w czytelniku najwięcej emocji. Kiedy tylko na horyzoncie pojawiała się ta trójka, we mnie włączał się agresor, a należę raczej do pokojowych ludzi. Kompletnie nie mogłam zrozumieć ich postępowania, dlatego nie dziwię się, że ta młoda kobieta coraz głębiej pogrążała się w depresji. Podziwiam ją jednak za to, że chociaż świat rzucał jej ciągle kłody pod nogi, to ona ciągle usiłowała walczyć o siebie i o własną niepewną przyszłość. Przez całą naszą wspólną podróż trzymałam za nią kciuki i po cichu liczyłam na to, że autorka postawi na jej drodze kogoś, kto pomoże jej przetrwać najgorsze. Oczywiście w "Biegu do gwiazd" poznacie też bohaterów drugoplanowych, których jest cała masa. Zostali oni bardzo ciekawie nakreśleni i każdy z nich na własny sposób jest oryginalny. Jednak muszę przyznać, że do jednej z tych postaci mam szczególną słabość. Moje serce skradł Łukasz, który jest tak cudowną osobowością, że najchętniej bym go schrupała! Z przyjemnością napisałabym o nim więcej, lecz obawiam się, że inne Czytelniczki mogą być o niego zazdrosne. Jeśli chcecie poznać wspaniałego, zabawnego, porządnego i odważnego mężczyznę to powinniście sięgnąć właśnie po tę powieść. Jestem pewna, że zakochacie się w nim bez opamiętania. Dominika Smoleń w własnej najwieższej powieści poruszyła dużo kluczowych kwestii. W bardzo dokładny sposób opisała jak wygląda życie osoby chorej na cukrzycę i z jakimi kłopotami musi się ona zmagać. Właśnie dzięki tej książce, uświadomiłam sobie jak mało wiem o cukrzycy. Owszem dużo razy o niej słyszałam, lecz nigdy nie zagłębiałam się w tym temacie. A to był bardzo duży błąd, bo cukrzyca jest chorobą dwudziestego pierwszego wieku i na nią może zachorować każdy. Z tyłu książki znajduje się słowniczek w którym są objaśnione najistotniejsze pojęcia związane z tą chorobą. Pomiędzy innymi dowiedziałam się co to jest hiperglikemia i jakie są jej objawy i przyczyny. Autorka też nakreśliła nam obraz osoby chorującej na depresję, która ma myśli samobójcze i nie chce już dłużej żyć na tym świecie. Moim zdaniem te dwa tematy są bardzo aktualne, bo dużo młodych ludzi zmaga się z różnorakimi chorobami, a depresja dotyka coraz więcej osób. Wierzę, że po przeczytaniu "Biegu do gwiazd" te osoby odnajdą ukojenie i odzyskają nadzieję na lepsze jutro. Historia Ady udowadnia nam, że nigdy pod żadnym pozorem nie wolno się poddawać i zawsze trzeba próbować znaleźć chociaż jeden powód dla którego warto żyć. Trochę się rozpisałam, lecz stale odnoszę wrażenie, że napisałam za mało. Gdybym miała omówić każdą zaletę "Biegu do gwiazd" to nie wiem czy nie wyszłaby z tego m

• Zapatrzona_W_Książki

  2018-03-20

  Każdy z nas potrzebuje poczucia bycia kochanym, zrozumianym a także akceptowanym, już tacy jesteśmy i jeśli tego nie czujemy… życie traci sens. Właśnie to spotkało główną bohaterkę Biegu do gwiazd, książki wyjątkowo smutnej, lecz z pojawiającymi się promykami słońca i rosnącej nadziei. Realna, życiowa, pełna emocji i sprzecznych odczuć. Dominika Smoleń wywołała u mnie niekontrolowany śmiech, łzy, przytłoczyła ogromem smutnych prawd i zawartych w powieści refleksji, dała również nadzieje. I pokazała, jak nieprzewidywalne może być życie. http://zapatrzonawksiazki.pl/2018/02/16/bieg-do-gwiazd-dominika-smolen/

• Anonim

  2018-03-20

  Książka ebook doskonała. Lekko się czyta i daje czytelnikowi wiele do myślenia. Nie jest przeznaczona tylko dla osób borykających się z cukrzycą. Autorka podpowiada nam co jest najistotniejsze w życiu, chociaż mamy głębokie rozterki i masę kłopotów na głowie. Nie ma raczej ograniczeń wiekowych, w końcu każdy znasz w życiu przechodzi przez gorsze jak i lepsze chwilę w własnej egzystencji. Polecam.

• daria24095

  2018-03-20

  "Bieg do gwiazd" to historia, z której emocje wręcz się wylewają. Książka ebook skupia się na losach nastolatki, jednak nie znaczy to, że grono odbiorców należy zawęzić jedynie do najmłodszych czytelników, starsi na pewno również, a może nawet bardziej docenią tę historię. Ze względu na tematykę opowieść może być niełatwa w odbiorze dla niektórych osób, jednak lekkie pióro autorki i śmieszne sytuacje wplecione w fabułę ułatwiają przeprawę przez historię Adrianny. Po książkę warto sięgnąć choćby ze tego powodu, że ma dużą wartość edukacyjną, znacznie przybliża zwykłemu czytelnikowi, który nie posiada specjalistycznej wiedzy, temat choroby cywilizacyjnej, jaką jest cukrzyca.

• Diana98

  2018-03-20

  Interesująca książka, którą naprawdę warto przeczytać. Polecam!