Recenzje

• Wkp

  2018-03-22

  Baśnie to coś o dużo więcej, niż tylko opowieści do snucia dzieciakom najlepiej przed snem, zawierające poza samą interesującą treścią przesłanie i pochwałę pewnych konkretnych postaw. To także (przede wszystkim?) świadectwo własnych czasów, a zarazem rzut oka na kulturę, w której powstały. Właśnie dlatego słowo „baśnie” kojarzy nam się tak egzotycznie. I w ten kontekst idealnie wpasowuje się tam „Bezpowrotna góra”, który zabiera nas do odległej Japonii.Od opowieści o dzielnym i walecznym młodym księciu Haitamagusuku, który na wieść o urodzie pięknej księżniczki Tomanomino z dalekiego królestwa, wyrusza zdobyć jej rękę i historii Yasuny, i historii traktującej o chłopaku który pomógł uciec lisowi umykającemu przed polowaniem, przez opowieść o człowieku, który pod wobec posiadania miał wszystko, a jednak czegoś mu brakowało i rzece, przez którą nikt nie potrafił się przeprawić, po baśnie o spotkaniu sieroty z żurawiem i ofiarach składanych władczyni trzęsawiska. Mityczne stworzenia, samurajowie, potwory, księżniczki, skarby, miłość, istoty nie z tej ziemi, demony i bogactwo przyrody. Rozległość opowieści jest wielka, lecz łączy je jedno – morał płynący z ich treści. I niesamowita barwność.Bo baśnie japońskie są przecież, jak wszystkie inne baśnie świata. Niosą ze sobą te same wartości, promują takie same postawy i potępiają to samo. Są uniwersalne, jak wszystkie inne, a jeśli przyjrzeć się im bliżej, bez problemu dostrzega się coś innego – powtarzające się motywy słynne na całym świecie, a to z baśni właśnie, to znów z mitologii czy literatury antycznej. Różni je tylko sceneria i miejsce stworzenia, choć wszystkie korzenie mają wspólne. To wprawdzie tylko dwadzieścia jeden opowieści z niezliczonego ogromu japońskich przekazów ludowych, lecz po „Bezpowrotnej górze” widać, jak trafny jest to wybór. Czasem krótkie, czasem dłuższe, rozbudowane, dynamiczne. Nie tyle przetłumaczone, jak raczej spisane na nowo według tradycyjnych podań i legend, co zauważa sam autor, stanowią doskonałe wprowadzenie do świata baśni z państwie kwitnącej wiśni.Całość została prosto, tradycyjnie zilustrowana (tradycyjnie w sensie dla naszych europejskich gustów), cudownie wydana w twardej oprawie i z czcionką, która ułatwia samodzielną lekturę młodym czytelnikom, warta jest poznania i zagłębienia się w ten świat. Zalecam tak spragnionym baśniowych historii dzieciom, jak i ciekawym ich dorosłym, którzy odnajdą w nich o dużo więcej, niż tylko opowieści dla najmłodszych.

• erka

  2018-03-22

  Mukashi banashi-baśnie po japońsku, czyli dawno dawno temu, w odległej krainie, lub tuż za miedzą, dzieją się cuda niestworzone.Klechdy te, niczym się, w zasadzie nie różnią, od już poznanych baśni i bajek.Mamy tu do czynienia, lub ze sprytnym parobkiem, który własną mądrością i zaradnością, zdobywa serce pięknej, niekoniecznie królewny, bądź bohatera, który uwalnia mieszkańców od złowrogiego stwora, którego, za nic nie można się było pozbyć.Czarodziejskie perły które, dają wieczne szczęście, to też motyw jednej z nich.Każda, albo niemal każda z nich kończy się frazą"i żyli długo i szczęśliwie i żyją tak do dziś".W tej formie przekazane są dążenia, do takich wartości, jak przyjaźń, czy miłość.Zło niemal zawsze przegrywa, a dobro i pokój obejmują cały świat.Ciekawe i zajmujące opowieści dla każdego, polecam.