Recenzje

• Fantasy-Bestiarium

  2018-03-20

  „Arena 13. Wojownik” jest już trzecią książką autorstwa Josepha Delaneya z cyklu „Arena 13". Jest to fantastyka przez wielkie F umiejąca wciągnąć już od samego początku. Podczas lektury znajdziemy postapokaliptyczny świat, gdzie nikt nie może czuć się do końca bezpiecznie. Akcja mknie w szybkim tempie, a nieźle już słynni bohaterowie zostaną postawieni przez nie lada wyzwaniami. Jest to ostatni tom zamykający dużo frapujących wątków, które wcześniej spędzały sen z powiek wiernych czytelników. Leif stanie przed olbrzymim wyzwaniem i będzie musiał spełnić własne przeznaczenie, poprowadzić do bezlitosnej potyczki o wolność lud własnego ojca. Będzie musiał pokonać Hioba i swoje słabości, jeżeli wygrana ma stanąć po jego stronie. Czas wyprawy poza Barierę nadchodzi nieubłaganie. Genthajczycy buntują się przeciwko bezlitosnym rządom dżinów, nie mając pewnej szansy na zwycięstwo. Leif będzie musiał udać się poza Barierę i zbadać teren wroga, jeżeli rebelia ma się powieść. Jednak nie będzie to proste zadanie. Czy uda mu się wykonać zadanie i powrócić z misji żywym? Książkę przeczytałem w szybkim tempie, za sprawą lekkiego języka i bohaterów z krwi i kości. Postacie Leifa, Kwin a także Hoba wyjątkowo przypadły mi do gustu i sprawiły, że nie nudziłem się podczas lektury. Całość została ciekawie przedstawiona, intrygi zostały zakrojone na szeroką skalę, a sceny bitew twórca omówił wyjątkowo dynamicznie. Opowieść jest ciekawa, głównie za sprawą niesztampowej historii, która wyjątkowo przypadła mi do gustu. Z pewnością sięgnę jeszcze po książki spod pióra Josepha Delaneya, gdyż są jak najbardziej warte uwagi. „Arena 13: Wojownik” potrafi nie raz zaskoczyć i sprawić olbrzymią frajdę z lektury. Joseph Delaney umie zaciekawić wymyślanymi przez siebie historiami i sprawić, że czytelnik nie znajdzie miejsca na ani chwilę nudy. Twórca potrafi w umiejętny sposób połączyć nowe technologie z szybką akcją i bohaterami z krwi i kości. Świat przedstawiony został stworzony naprawdę ciekawie i czytelnik może w niego wsiąknąć od pierwszej do ostatniej strony. Jest to lektura warta przeczytania. Polecam. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/12/arena-13-wojownik-joseph-delaney.html

• Anonim

  2018-03-20

  „Wojownik” to ostatni tom trylogii „Arena 13” autorstwa słynnego z „Kronik Wardstone”, Joseph’a Dalaney’a. W końcu nadszedł czas wyprawy poza Barierę. Genthajczycy, którzy od dawna mają dość rządów dżinów, decydują się rozpocząć wojnę, która być może przyniesie im całkowitą wolność. Jednak, aby plan się powiódł, potrzebują możliwie jak najwięcej informacji o świecie wroga. Potrzeba kogoś, kto uda się poza Barierę i rozezna się w sytuacji. Konnit – przywódca Genthai wybiera do tej wyjątkowo groźnej misji Leifa. Młodzieniec wyrusza na ryzykowną wyprawę podczas, gdy jego ukochana Kwin zdobywa niebagatelne uznanie pojawiając się na arenie. Jeszcze nigdy do tej pory żadna dziewczyna nie brała udziału w starciach, odbywających się na arenie. Hob wykorzystując nieobecność Leifa kieruje własną uwagę na Kwin, która musi stawić czoło rządnemu krwi bestialcowi. Joseph Delaney po raz następny zaczarował mnie swoim piórem i stworzył nie tak bardzo schematyczną historię, jak mogłoby się wydawać. Znowu jestem pełna podziwu dla doskonale harmonijnego połączenia nowoczesności z archaicznością, jakie występuje w tej trylogii. Twórca idealnie zgrywa ze sobą nowe technologie ze spartańskimi warunkami i architekturą. Kreacja świata i bohaterów jest wyrazista i barwna mimo, że nie znajdziemy w książce pdf długich i nazbyt rozbudowanych opisów. Joseph w większości stawia na błyskawiczną akcje, wystrzegając rozbudowywania nieistotnych wątków. Strony przepełnione są rozlewem krwi i brutalnymi pojedynkami. Fabuła jest pełna rwących zwrotów akcji i zaskakujących wydarzeń. W książce pdf naprawdę wiele się dzieje. Twórca niekiedy pozwala nam na chwilę zatrzymać się i rozluźnić, aby po chwili puścić wodze i popędzić akcję. Bez żadnych wątpliwości mogę stwierdzić, że „Wojownik” jest udanym zwieńczeniem tej trylogii. Chociaż zakończenie w jakimś stopniu mogłoby sugerować, że to jeszcze nie koniec.