Dzisiaj przychodzę do was z recenzją komiksu "Wielka Republika. Serce Drengirów", czyli drugiego tomu głównej serii komiksowej z pierwszej fazy za którego scenariusz odpowiada Cavan Scott. Jest to moje drugie podejście do tego komiksu, ponieważ pierwszy raz czytałam zeszytami po angielsku, od razu po premierach w USA. Jeśli jeszcze nie jesteście na bieżąco z ebookami z serii, to w tym miejscu ostrzegam: w komiksie zdecydowanie znajdują się spojlery, przede wszystkim do powieści "Burza nadciąga", lecz pojawiają się również na przykład postacie z książki "W ciemność". W skład komiksu wchodzą dwa arci historyczne: trzyzeszytowe "Serce Drengirów" a także dwuzeszytowy "Cień Nihilów". Pierwszy skupia się na potyczce z tytułowymi Drengirami, a w drugim mamy próbę infiltracji szeregów Nihilów przez naszych Jedi. Tak jak w poprzednim tomie główną bohaterką jest Keeve Trennis, której myśli śledzimy przez większość czasu. Mam wrażenie, że to właśnie jej postać, a dokładniej jej relacja z byłym mistrzem Sskeerem, sprawiają, że ten komiks zawsze czyta mi się tak dobrze. Pomiędzy postaciami czuć naprawdę głębokie emocje i przywiązanie, a Sskeera stale uwielbiam w każdej postaci. Szczególnie w momentach, kiedy odrobinę traci kontrolę ponad sobą. Mimo że wiem już, jak się skończy ich historia, a także co takiego losy się ze Sskeerem, lecz stale ten komiks w tych aspektach był dla mnie mocno emocjonalny. Nie sposób tu nie wspomnieć, że Scott umiejętnie również buduje napięcie i kończy zeszyty cliffhangerami, co zdecydowanie lekko mnie irytowało przy czytaniu premierowo, ponieważ od razu chciałam mieć już resztę historii. Na pewno jednak idealnie sprawdza się to do podtrzymania uwagi czytelnika. Mimo dość nieciekawych zdarzeń dla naszych bohaterów, w komiksie jest dość dużo humoru, najczęściej w dialogach i kilka razy zdecydowanie się uśmiechnęłam, a moim faworytem jest zdecydowanie "dziwna pani zjawa". Moje główne uwagi skupiają się na antagonistach. Chociaż bardzo lubię Drengirów i z założenia podobał mi się ich koncept, to zdecydowanie za dynamicznie ich kłopot zostaje rozwiązany. Choć ostatnio miałam przemyślenie, że może wcale nie ostatecznie i finał arcu zostawia furtkę do ich powrotu w trzeciej fazie, to stale wszystko pędzi na złamanie karku, aby tylko zamknąć ten wątek i przejść już do Nihilów. Podobnie jest w wątku sojuszu z Huttami, który przypadł mi do gustu, lecz również zdecydowanie za prędko został urwany i to dość ostatecznie. Choć nie mogę tutaj się powstrzymać i nie dać pstryczka w nos serialowi "Księga Boby Fetta" - Avar wiele lepiej wygląda na Rancorze i ten koncept jest lepiej zrealizowany. Nihilowie wypadają lepiej, lecz są tutaj dopiero tak naprawdę wprowadzeniem do kolejnego arcu z nimi w roli głównej. Fajnie jednak zobaczyć kilka postaci i rzeczy słynnych z ebooków i skonfrontować sobie z nimi własne wyobrażenia. Za malunki w zeszytach 6-7 a także 10 odpowiada Georges Jeanty, a w 8-9 Ario Anindito. I chociaż pierwszemu rysownikowi zdarzają się lekkie potknięcia, jak mocno uproszczone twarze postaci w tle, dziwne miny, to stale podtrzymuję opinię, że jest to jedna z najlepiej narysowanych serii komiksowych, a szczególnie zeszyty rysowane przez Anindito. W całości pojawia się kilka pięknych rozkładówek, a cliffhangerowy kadr z Avar zdecydowanie zapada w pamięć. Dużą rolę odrywają tu również kolory, które jak na gwiezdne wojny są bardzo żywe i mocno wybijają się od standardowych komiksów z uniwersum. Kilka kadrów bardzo chętnie powiesiłabym sobie na ścianie. Podsumowując, osobiście bardzo komiks polecam, chociaż jeśli czytaliście pierwszy tom, to myślę, że nie muszę bardzo zachwalać i po drugi też sięgniecie. Wobec pierwszego tomu mamy jednak lekki spadek formy. Jeśli nie czytaliście pierwszego tomu, to raczej nie sięgajcie bez niego po drugi. Jesteśmy bowiem już w środku historii, a postaci postaci i naszych antagonistów jest dość sporo. Polecam też mimo wszystko lekturę przynajmniej dwóch głównych powieści, chociaż bez nich względnie da się komiks zrozumieć.