To twoja książka?

Recenzje

• Iza Burdyn

  2018-03-22

  Książka ebook dla ludzi ciekawych się tematyką II Wojny Światowej . Bardzo mocna lektura , zawierająca drastyczne elementy .

• Krystyna Perlińska

  2018-03-22

  Wyjątkowa i też cudowna historia omówiona ciekawie i przejmująco, lecz wulgaryzmy budzą mój niesmak i popsuły mi przyjemność obcowania z literaturą. A może to tylko przesada tłumacza ? Szkoda....

• Dominika Ławicka

  2018-03-22

  Miłość w nieludzkich czasach... "Akuszerka" Katja KettuBardzo, lecz to bardzo czekałam na tę książkę, a mój czytelniczy apetyt został dodatkowo zaostrzony po przeczytaniu wywiadu z Katją Kettu w "Wysokich Obcasach". Jestem po lekturze i absolutnie stoję po stronie tych, których opowieść zachwyciła, ponieważ "Akuszerka" to literackie wydarzenie, mocna, przerażająca i bardzo wymagająca proza."Jestem akuszerką z łaski Boga i kreślę te słowa do ciebie, Johannesie. W własnej mądrości nasz Pan Wszechmogący dał mi ze wszystkich ludzi na świecie umiejętność ofiarowania życia jednym, a niszczenia innych. W ciągu całego mojego zagubionego w pożodze świata istnienia robiłam obie te rzeczy, niosłam życie i śmierć na przemian, i nie wiem, czy moje dzieje wynikają z rytmu naszych czasów, czy z tego, że Pan to sobie zaplanował jak najdokładniej". To słowa tytułowej bohaterki, Krzywego Oka, lapońskiej akuszerki, kobiety, która z jednej strony budzi szacunek, a z drugiej niechęć. Ta ambiwalencja uczuć jest jak najbardziej uzasadniona, ponieważ Krzywe Oko jest postacią niejednoznaczną, jej opowiadanie szokuje, powoduje niesmak i przeraża jednocześnie, lecz czytelnik usiłuje zrozumieć tę historię, choć przebrnięcie przez nią wymaga mocnych nerwów.Jest rok 1944, Laponia. W niemieckim obozie jenieckim pracę rozpoczyna akuszerka, Krzywe Oko. Jej decyzja o pracy w tym strasznym, przepełnionym bólem i rozpaczą miejscu była dyktowana chęcią zbliżenia się do Johannesa Angelhursta, esesmana i fotografa wojennego, człowieka z przerażającą przeszłością. Dziewczyna zakochuje się w nim do szaleństwa, budzi w niej pożądanie i chorobliwą wręcz fascynację. Ona też nie jest mu obojętna, lecz facet ze wszystkich sił stara się tłumić uczucie, które z każdym dniem jest coraz silniejsze. Krzywe Oko i Johannesa połączy miłość granicząca z obsesją, lecz "Akuszerka" nie jest tylko i wyłącznie powieścią o miłości, to byłoby zbyt proste... Fabuła "Akuszerki" jest dość chaotyczna, lecz to chaos zamierzony, ponieważ wynikający nie tyle z przeżyć głównych bohaterów, co z czasów, w których toczy się akcja powieści. Katja Kettu stworzyła obrazoburczą i naturalistyczną prozę, trudną do zaakceptowania historię romansu, ociekającą dosadnym słownictwem i pozbawioną tabu. "Akuszerka" nie ma słabych punktów, to przemyślana, dojrzała i przede wszystkim idealnie napisana książka. To opowieść igrająca z uczuciami czytelnika i wystawiająca na próbę jego cierpliwość, a wszystko to w mroźnej, złowrogiej i zagadkowej scenerii Laponii. Gonitwa myśli po lekturze gwarantowana, a Fiord Martwego Człowieka już na zawsze pozostanie w pamięci. Na zachętę dodam, że "Akuszerka" jest powieścią opartą na faktach, więc przeczytajcie koniecznie!Dominika Ławicka http://matkapolkaczytajaca.blox.pl/

• zuzia

  2018-03-22

  Dobrze napisany" niby" romans w niełatwych czasach,dlatego może i relacje łączące głównych bohaterów są trudne .Trochę tajemnic,niedomówień.Książka napisana twardym językiem. Godna polecenia.

• Beata Igielska

  2018-03-22

  RECENZJA PRZEDPREMIEROWA – książka ebook ukaże się 14 września nadkładem Wydawnictwa Świat Książki„Akuszerka” to powieść, obok której nie sposób przejść obojętnie. Autorce udało się połączyć w fabule i języku tak dużo burzliwych, pełnych sprzeczności elementów, że i treść, i forma trwale zapisują się w pamięci czytelnika.Lektura książki Katji Kettu na pewno nie jest lekka, prosta i przyjemna. Poznawanie jej jest tak bolesne i wstrząsające, że czytelnik czuje się poobijany emocjonalnie i ciężko mu się po wszystkim pozbierać.Warto jednak zmierzyć się z tą olbrzymią i intrygującą literaturą, gdyż wychodzi się z tej potyczki bogatszym o dużo refleksji i niepowtarzalnych odczuć. Finał przynosi również czytelnikowi oczyszczenie na wzór antycznego katharsis.Tytułowa bohaterka to młoda dziewczyna żyjąca w zapadłym zakątku Laponii. Sąsiedzi pogardliwie nazywają ją Krzywym Okiem, ale nie potrafią obejść się bez jej medycznych umiejętności.Gdy wybucha druga wojna światowa Krzywe Oko trafia do tajemniczego obozu założonego przez Niemców na północy Finlandii. Zgłasza się tam, oferując swe akuszerskie usługi przetrzymywanym kobietom, by być blisko pięknego, tajemniczego Johannesa, niemieckiego oficera i fotografa. Facet wzbudza w niej nieznane do tej pory uczucie pożądania, które jest tak wielkie, że kobieta zdaje się móc poświęcić dla niego wszystko.Relacje pomiędzy tą dziwną parą są wyjątkowo skomplikowane, tym bardziej, że oboje mają dużo do ukrycia i są ścigani przez demony przeszłości.Losy głównych bohaterów przypominają rozsypaną układankę. Nie poznajemy ich chronologicznie, co podsyca napięcie i intryguje czytelnika. Z różnorakich fragmentów, przebłysków, urywanych opowieści trojga narratorów musi on sam odtworzyć dramatyczną historię, w której przeszłość stale przeplata się z teraźniejszością, a ponad wszystkim cieniem kładzie się wojenny koszmar.Powieść Katji Kettu przesiąknięta jest przemocą, brutalnością, śmiercią… Podkreśla to wulgarny język, zwłaszcza opowieści snutych przez tytułową bohaterkę. Może to szokować, odrzucać, wzbudzać mieszane odczucia, jednak ciężko nie zgodzić się z tym, że ta obrazoburczość współgra z okrucieństwem i zdegenerowaniem wojennej rzeczywistości. W zderzeniu z wszechobecną pogardą dla ludzkiego życia nie ma miejsca na lukrowane wyznania miłosne, romantyczne obrazki, kwiatki, spacerki…A jednak – paradoksalnie – autorce udało się połączyć porażającą rzeczywistość z marzeniami o cudownie i miłości. Z naturalistycznymi opisami sąsiadują niemalże liryczne frazy. Zazwyczaj to elementy dotyczące przyrody, która wydaje się żyć swóim życiem, jakby nie została skażona wojennym koszmarem.Ze zdziczeniem przeplata się tu nieraz tkliwość i wrażliwość, która wydaje się być rozpaczliwą próbą ocalenia resztek człowieczeństwa w świecie rządzonym przez atawizm.„Akuszerka” to też wstrząsająca opowiadanie o poczuciu winy i desperackich próbach uwolnienia się od niego, co nie zawsze jest możliwe. Światełkiem nadziei może być miłość. Czy jednak okaże się ona na tyle silna, by pokonać wojenne koszmary i zło?Odpowiedzi na to zapytanie szuka się cały czas, śledząc i odsłaniając stopniowo dzieje bohaterów. Czy się ją znajduje? O tym każdy czytelnik musi zdecydować sam.„Akuszerka” ma jeszcze jedną ważną zaletę. To próba zmierzenia się przez autorkę z przeszłością i tajemnicami swojej rodziny, próba dopowiedzenia, uzupełnienia nieznanej historii, która nie daje spokoju, lecz można ją okiełznać, tworząc literacką opowiadanie – jednocześnie piękną i przerażającą. BEATA IGIELSKA