Strona 1 Strona 2 Strona 3 Strona 4 Lewis Perdue IDEALNY ZABÓJCA PhilipWilson Strona 5 Tytuł oryginału: Perfect Killer Copyright © 2005 by Lewis Perdue Copyright © na polskie wydanie Philip Wilson 2007 All rights reserved. Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część ani całość nie może być reprodukowana bez wcześniejszej zgody Wydawcy. Tłumaczenie: Małgorzata Fabianowska, Janusz Maćczak Konsultacja medyczna oraz przekład Aneksu III: lek. med. Marta Strasburger Projekt okładki: PWW Zdjęcie - Copyright © Nikonite/Dreamstime Redakcja: Danuta Rzeszewska-Kowalik Korekta: Małgorzata Pośnik Redakcja techniczna: Aleksandra Napiórkowska CIP - Biblioteka Narodowa Perdue Lewis Idealny zabójca / Lewis Perdue ; [tł. Małgorzata Fabianowska, Janusz Maćczak]. - Warszawa : Philip Wilson, cop. 2007 ISBN 978-83-7236-221-6 ISBN 978-83-60697-05-4 Philip Wilson ul. Gagarina 28A, 00-754 Warszawa [email protected]; www.philipwilson.pl Dystrybucja: Firma Księgarska Jacek Olesiejuk Sp. z o.o. 05-850 Ożarów Mazowiecki, ul. Poznańska 91 tel./faks (22) 721 30 00, sekretariat: (22) 721 30 11 zamówienia internetowe: (22) 721 70 07 lub 09 Skład i łamanie: Małgorzata Brzezińska Druk i oprawa: ZG ABEDIK S.A., Poznań Strona 6 Emerytowanemu pułkownikowi A.L. „Buddy"Barnerowi, wybitnemu pilotowi myśliwskiemu z Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych Każdy chłopiec pragnie mieć swojego bohatera. Dziękuję za to, że był pan moim. Książkę tę dedykuję również wszystkim mężczyznom i kobietom służącym we wszelkich rodzajach amerykańskich sil zbrojnych oraz w formacjach ochrony porządku publicznego, którzy codziennie ryzykują życiem dla zachowania bezpieczeństwa i wolności Stanów Zjednoczonych. Są oni prawdziwymi dzielnymi bohaterami i zasługują na naszą głęboką wdzięczność i najwyższy szacunek w o wiele większym stopniu niż rząd, biurokraci z Pentagonu czy idole kultury masowej. Strona 7 SPIS TREŚCI PODZIĘKOWANIA ... 9 SŁOWO WSTĘPNE ... 11 PROLOG . . . 19 ZABÓJCA IDEALNY ... 23 EPILOG ... 4 6 3 POSŁOWIE ... 475 Dr Richard A. Gabriel (Emerytowany pułkownik Armii Stanów Zjednoczonych) ZAŁĄCZNIK I ... 4 8 3 Zapis wywiadu dla stacji telewizyjnej WLBT ZAŁĄCZNIK II . . . 4 8 9 Profesor Bradford Stone - Konspekt wykładu ZAŁĄCZNIK III ... 4 9 5 Xantaeus Pharmaceutical - Informacje o leku ZAŁĄCZNIK IV ... 4 9 7 Tajny raport Strona 8 PODZIĘKOWANIA Ta książka nie powstałaby bez pomocy i wskazówek wielu ludzi, którzy bezinteresownie poświęcili mi swój czas i siły. Jestem ogromnie zobowiązany doktorowi Bradfordowi Stone'owi i Jasmine Thompson za wielogodzinne rozmowy, na które tak uprzejmie się godzili, oraz za umożliwienie mi nieograniczonego dostępu do ich notatek, archiwów i innych dokumentów, które udało im się ukryć, po tym jak pracowni­ cy Departamentu Bezpieczeństwa dokonali na nich przed świtem tego pamiętnego i niezgodnego z konstytucją nalotu i przejęli większość zgromadzonych przez nich materiałów. Chciałbym również podziękować: • Emerytowanemu sierżantowi Vince'owi Sloane'owi z urzędu szeryfa okręgu Sonoma za udzieloną mi fa­ chową pomoc. • Davidowi Simonowi, emerytowanemu zastępcy szeryfa okręgu Los Angeles za podsunięcie mi licznych pomy­ słów. • Emerytowanemu pułkownikowi Richardowi Gabrielo­ wi z armii Stanów Zjednoczonych zajego dzieła nauko­ we, a w szczególności za pracę Nigdy więcej bohaterów, w której po raz pierwszy poruszona została kwestia „pi­ gułki pola walki". • Alowi Thompsonowi i Lenie Grayson za to, że po­ wstrzymali mnie przed powieszeniem się i nauczyli, jak być beztroskim i samodzielnym. • Jayowi Shankerowi, który sam jeden mógłby zmienić powszechną opinię o adwokatach, gdyby wszyscy pozo­ stali zechcieli wziąć z niego przykład. 9 Strona 9 • Rexowi McNabb i doktor Anicie McNabb za ich nie­ ocenioną przyjaźń oraz za pomoc, jaką okazali mo jej matce w ostatnich latach jej życia. • Steve'owi La Vere, który pomógł w ocaleniu spuścizny Roberta Johnsona i wsparł sprawę autentycznych blues- menów z Delty Missisipi. • Tyronowi Freedowi za jego rady i pomysły. • Doktorowi Arthurowi C. Guytonowi, który podsycał mój zapał do zgłębiania nauk ścisłych i medycyny. • Doktorowi Jeffowi Flowersowi za pomoc w wyjaśnieniu i zinterpretowaniu rozmaitych rodzajów badań war­ stwowych mózgu. • Emerytowanemu generałowi Clarkowi Braxtonowi z armii Stanów Zjednoczonych winien jestem głęboką wdzięczność za jego czas i wino, których mi tak hojnie udzielał, oraz za wspólne zwiedzanie zamku Castello Da Vinci - zaś jego asystentce Laurze LaHaye za spraw­ ne uzgadnianie moich wizyt. • Emerytowanemu zastępcy szeryfa, sierżantowi Johnowi Myersowi oraz Tyronowi Freedmanowi za umożliwie­ nie mi dostępu do pewnych drastycznych i szokujących fotografii o historycznym znaczeniu. • Billowi Wallerowi, byłemu gubernatorowi stanu Missi­ sipi, a zarazem mojemu dawnemu szefowi, który odwa­ żył się ścigać sądownie zabójcę Medgara Eversa. • Stephenowi Huntingtonowi z sirrushosting.net, najlep­ szego na świecie serwisu hostingowego, oraz technikowi Gary'emu Anagnostisowi, którzy sprawili, że wszystko, co wiąże się z internetem, wydawało się niezwykle proste. •Jestem też wdzięczny, choć z odmiennych powodów, sędziemu, który zapewnił mi wgląd w potężną organi­ zację, przez tak długi czas rządzącą stanem Missisipi; a także za to, że mogłem spędzić tyle czasu na planta­ cji Mossy, łowić ryby w jeziorze i dostać wycisk w odziar- niarni bawełny w Itta Benie. Strona 10 SŁOWO WSTĘPNE Ofiarowuję 15 procent moich dochodów ze sprzedaży tej książki trzem niezwykłym organizacjom: Akcji Wolnościo­ wej Okręgu Sunflower, Centrum Sprawiedliwości w Missisi­ pi i Narodowemu Stowarzyszeniu Rodzin Wojskowych (każ­ da z nich otrzyma 5 procent moich należności). Akcja Wolnościowa Okręgu Sunflower (www.sunflower- freedom.org) jest niezależną i nienastawioną na zysk orga­ nizacją, założoną w 1998 roku. Realizuje ona w Delcie Mis­ sisipi niezwykle skuteczny program edukacyjno-doradczy, którego celem jest stworzenie korpusu zdolnych, wykształ­ conych i świadomych społecznie młodych liderów lokal­ nych społeczności. Zadanie Akcji Wolnościowej Okręgu Sunflower polega na zapewnieniu wykształcenia młodym ludziom, zamieszkującym rolniczy stan Missisipi, rozwijaniu ich świadomości społecznej i zdolności przywódczych oraz wzbogacaniu ich życiowego do­ świadczenia - niezbędnych do tego, by mogli podejmować swobodne i świadome decyzje dotyczące ich dróg życiowych. Akcja Wolnościowa nie tylko znalazła się w roku 2003 w finale organizowanego przez Fundację Forda konkursu „Przywódz­ two w Zmieniającym się Świecie" - czym mogą się pochwalić jeszcze co najwyżej jedna czy dwie organizacje z tradycyjnie wiejskiego Południa - lecz została również wyróżniona przez Amerykańskie Forum Polityki Młodzieżowej za jej wspaniałą działalność, nakierowaną na „zachęcanie młodych ludzi, aby dążyli do doskonałości i zdobywali wyższe wykształcenie". Centrum Sprawiedliwości w Missisipi (www.mscenterfor- justice.org) jest niekomercyjnym stowarzyszeniem, dążącym do tego, by wskrzesić na terenie całego stanu systemowy, 11 Strona 11 prawnie ugruntowany ruch wspierania dyskryminowanych rasowo i ubogich jednostek oraz społeczności. Prowadzona przez Centrum działalność prawna ma na celu pogłębienie w stanie Missisipi sprawiedliwości rasowej i ekonomicznej. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wie­ ku niekomercyjne, działające w interesie publicznym firmy prawnicze zapewniały w Missisipi wsparcie prawne ruchowi na rzecz praw obywatelskich. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych środki finansowe, pochodzące ze Sto­ warzyszenia Usług Prawnych, wspierały na terenie całego stanu ludzi o niskim poziomie dochodów w dziedzinach ta­ kich, jak prawa wyborcze, warunki mieszkaniowe, świadcze­ nia publiczne i prawa konsumenckie. Jednakże obecnie, na początku XXI wieku, w Missisipi nie istnieją już zintegrowane ogólnostanowe struktury dostarczające prawnego wsparcia w walce z wciąż obecnymi problemami ubóstwa i dyskrymi­ nacji rasowej. Zarząd Centrum Sprawiedliwości w Missisipi podjął się stworzenia organizacji zdolnej do sprostania tym wyzwaniom. Narodowe Stowarzyszenie Rodzin Wojskowych to nieza­ leżna, niekomercyjna 501 (c) (3) organizacja, zatrudniająca głównie ochotników i finansowana z odliczanych od podat­ ku składek i dotacji. Jest jedyną ogólnonarodową prywatną organizacją, poświęcającą się rozpoznawaniu i rozwiązywa­ niu problemów nękających rodziny wojskowych. Zadanie Stowarzyszenia polega na udzielaniu pomocy rodzinom sied­ miu rodzajów służb mundurowych na drodze działalności edukacyjnej, informacyjnej i prawnej, w tym między innymi poprzez prowadzenie działań informujących społeczność wojskową, Kongres i opinię publiczną o prawach i przywile­ jach rodzin żołnierzy oraz wspieranie posunięć, mających na celu zapewnienie im godziwych warunków życia. Lewis Perdue Strona 12 Strona 13 Strona 14 Strona 15 Strona 16 Muszę być w ruchu, muszę być w ruchu... Wysłannik piekieł jest na moim tropie. ROBERT JOHNSON, legendarny bluesman z delty Missisipi, który jak powiadają, zyskał swój muzyczny talent zaprzedając duszę diabłu Każdy, kto utrzymuje, że rozumie teorię kwantową, jest albo kłamcą, albo szaleńcem. RICHARD P. FEYNMAN, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki z 1965 roku Strona 17 PROLOG Atramentowoczarna bezksiężycowa noc spowiła Deltę Mis­ sisipi cieniami rozmaicie nasyconymi mrokiem, które spłaszczyły ten malarycznie wilgotny świat do postaci dwu­ wymiarowej karykatury. Nad stojącymi wodami sadzawek na polach śmierci go­ rączkowo kłębiły się komary, niczym biblijna plaga - słyszal­ ne, boleśnie odczuwane, lecz niewidoczne. W oddali, za ni­ skim nasypem, który nawet w okresach powodzi utrzymywał tory Towarzystwa Kolejowego Columbus i Greenville nad powierzchnią, jarzyła się garść rozproszonych świateł. Zza nasypu dochodziły dźwięki kościelnego hymnu. Dobiegały od strony Balance Due, wiecznie ubogiej czarnej dzielnicy miasta Itta Bena, gdzie brudne ścieki fermentowały w od­ krytych rowach przy zrytych koleinami drogach grunto­ wych, wzdłuż których stały walące się drewniane chaty. W jedną z najciemniejszych nocy Darryl Talmadge kucał w wilgotnej bujnej trawie, uważając, by uchronić swój colt. 45, model 1911 z tłumikiem przed zamoczeniem w wodzie trzę­ sawiska, która przesiąkała mu do butów. Wsłuchiwał się całym Sobą w otaczający go mrok, usiłując tyleż usłyszeć, co i wyczuć nadejście ofiary, na którą czatował. Gdzieś daleko na wscho­ dzie zadudnił pociąg towarowy, a w ciemnościach w pobliżu nasypu kolejowego rozległ się hałas, jakby ktoś przedzierał się desperacko przez błoto i wysoką trawę. Talmadge wiedział, że musi jedynie cierpliwie zaczekać, jak podczas polowania na jelenia. Na ludzkiego jelenia, pomyślał z uśmiechem. Dawniej pracował jako przewodnik myśliwych w Delcie Missisipi. Było to jeszcze przed wojną w Korei, gdzie rozwa­ lono mu głowę, którą oni tak dobrze załatali. Uratowali mu Strona 18 życie, toteż robił wszystko, czego zażądali. A także dlatego, gdyż potrzebował ich lekarstw, żeby odpędzić upiorne wizje i wspomnienia. Jego uwagę przykuł dźwięk jakby cmoknięcia, po lewej stronie, w odległości około dwudziestu pięciu metrów. A potem jeszcze jeden i następne. Odgłosy wyciągania nóg z grząskiego błota, z początku powolne i ostrożne, a potem przyspieszające mozolnie i skręcające w kierunku torów ko­ lejowych. Doskonale. Talmadge wstał i jedynym płynnym ruchem wydobył re­ wolwer. W ułamku sekundy rozpoznał prawie niedostrze­ galny cień, jakby uformowany z czerni i rzucony na niemal równie czarne tło nocy. Wycelował, pociągnął za spust i usłyszał ciche kaszlnięcie wystrzału oraz okrzyk bólu, gdy ludzka postać upadła z mokrym plaśnięciem. - Poddaj się, czarnuchu! - wrzasnął, biegnąc z trudem przez trzęsawisko i wysoką trawę. Po chwili odnalazł zygza­ kowate ślady rannego mężczyzny, który widocznie potyka­ jąc się usiłował w panice uciec. - Sra w gacie ze strachu - wymamrotał Talmadge. To był już czwarty w ciągu ostatnich dziesięciu dni i miał najzwy­ czajniej dosyć tropienia tych chłopaków. Zobaczył przed sobą niewyraźną sylwetkę ofiary, która skręciła w prawo i puściła się sprintem z powrotem w stro­ nę torów. Łoskot pociągu towarowego rozbrzmiewał teraz bliżej i Talmadge zdawał sobie sprawę, że uciekinier będzie chciał przebiec przed parowozem, by reszta składu odgro­ dziła go od prześladowcy, albo wskoczy do krytego wagonu. Oba wyjścia są dla niego dobre, pomyślał. Dobiegł szyb­ ko do skraju pasma żużla u podnóża nasypu i przykucnął za wysoką kępą zeschłej trawy. Oparł się o zbocze i wycelował broń w dół wału, podtrzymując ją lewą ręką. Za jego plecami światła parowozu omiotły tory, rozpętu­ jąc na nich grę cieni. Zaraz potem w odległości mniej wię- 20 Strona 19 cej trzydziestu metrów ciemna postać oderwała się od zaro­ śli i ruszyła w górę zbocza. Chwilę później reflektor loko­ motywy oświetlił rannego, wydobywając z mroku plamę czerwieni na jego ramieniu w miejscu postrzału. Talmadge wystrzelił i zaklął, kiedy kula rozrzuciła żwir tuż u stóp mężczyzny, który zaczął szybciej gramolić się pod górę. Talmadge nie czuł żadnego gniewu, emocji czy roz­ czarowania. Precyzyjnie zanalizował trajektorię swego ostat­ niego strzału, dokonał w myśli poprawki i wymierzył rewol­ wer w miejsce na szczycie nasypu, gdzie, jak przypuszczał, pojawi się ścigany. Strzelił w momencie, gdy rozległ się gwizd lokomotywy, a tamten znieruchomiał, odwracając twarz ku nadjeżdżają­ cemu pociągowi. Pocisk przeszył jego ciało i pchnął je na tory, prosto pod koła. Strona 20 1 Poniedziałek przygniatał całą okolicę, siny i kamien­ nie zimny, niczym trup. Szare, jakby łupkowe chmu­ ry, pokryta zimowym szronem trawa i blade nagrobki wyssały kolory i życie z Itta Beny, którą tak kochałem jako dziecko. U stóp łagodnej pochyłości pola, leżącego za rdzewieją­ cymi żelaznymi sztachetami płotu otaczającego cmentarz, oraz po drugiej stronie asfaltowej drogi dojazdowej, nie­ równej i pokrytej licznymi łatami, nagie drzewa brodziły w zimnej, błotnistej i ciemnej wodzie jeziora Roebuck. Po­ goda nie sprzyjała garstce żałobników, którzy mieli spotkać się w ten chłodny styczniowy ranek, aby pożegnać moją matkę. Na razie jednak stałem samotnie obok kilku składanych krzesełek, ustawionych w pobliżu świeżo wykopanego gro­ bu. Pokrywająca grunt wysłużona sztuczna murawa nie była w stanie zamaskować sterty ziemi przy nagrobku z wyrytym na nim nazwiskiem drugiego męża mamy, za którego wy­ szła dopiero po uprzednim trzykrotnym ślubie i rozwodzie z moim ojcem. Ciszę poranka z rzadka tylko zakłócał jakiś samochód al­ bo furgonetka, przejeżdżające autostradą nr 7. Lekki wie­ trzyk przynosił mi od czasu do czasu niewyraźne, urywane strzępy rozmowy, jaką prowadzili dwaj stojący sto metrów ode mnie mężczyźni; ich żółte kombinezony ożywiały ten ponury krajobraz impresjonistyczną barwną plamą. Przy­ glądałem się, jak oparci o zabłoconą żółtą koparkę paląjed- nego papierosa za drugim. Wiatr się wzmógł; uderzył mnie w odsłonięte czoło jak mroźny ból głowy i przeniknął przez mój nowy ciemny weł­ niany garnitur, kupiony specjalnie na tę okazję. Jego pory­ wy szarpały mnie ostrymi pazurami, sprawiając że jądra 23