Strona 1 Strona 2 MIĘDZY WOJNĄ SZEŚCIODNIOWĄ, A WOJNĄ YOM KIPPUR Polskie statki "Bierut" i "Djakarta" uwięzione w latach 1967-75 na wodach Kanału Sueskiego Zakończenie Wojny Sześciodniowej nic izraelskie zaczęło ponosić straty i poważnie oznaczało, że na Bliski Wschód wrócił po­ ograniczyło działania nad terytorium państw kój. Państwa arabskie, mimo szoku wywoła­ arabskich. Równocześnie częściowo odbu­ nego rozmiarami klęski nie zamierzały uz­ dowane siły lotnicze Egiptu rozpoczęły nać prawa Izraela do istnienia, a tym bar­ zwalczanie celów izraelskich na Synaju dziej prowadzić z tym państwem (m.in. 24 stycznia 1970 r. Egipcjanie zbom­ jakichkolwiek poważnych rokowań. Z kolei bardowali El Arish). rząd izraelski uznając, że nic istnieją prakty­ Wojska lądowe Izraela począwszy od czne możliwości budowy bezpieczeństwa czerwca 1967 r. wykonywały nawały ogniowe państwa w oparciu o czynniki pozamilitarne na wybrane cele po zachodniej stronie kana­ opracował plan umocnienia się na zajętych łu i w syryjskiej części Wzgórz Golan oraz na terenach. Przystąpiono do fortyiikowania bazy komandosów palestyńskich położone wschodniego brzegu Kanału Sueskiego oraz na terytorium Jordanii. Celem ostrzału było kluczowych pozycji w rejonie Wzgórz Go- utrudnienie, a nawet uniemożliwienie prze­ lan. Stworzony został w ten sposób szeroki ciwnikowi rozbudowy własnych rubieży, "pas przesłaniania" odsuwający linie styczno­ ewentualnie zniszczenie obiektów o znacze­ ści wojsk od pierwotnego terytorium Izraela. niu istotnym dla jego gospodarki (np. rafine­ Izraelczycy prowadzili też ciągle działa­ ria w Suezie - intensywnie ostrzeliwana w nia nękające państwa arabskie, prowadzone październiku 1967 roku). W latach 1967-70 przez wszystkie rodzaje sił zbrojnych. Szcze­ Izraelczycy kilkanaście razy wdzierali się na gólną rolę odgrywało w nich lotnictwo, któ­ terytorium sąsiednich państw arabskich. Raj­ re niszczyło pojedyncze wyrzutnie rakiet dy te prowadzone były z zamiarem rozpozna­ przeciwlotniczych, stacje radiolokacyjne, wę­ nia obrony przeciwnika na rubieży Kanału złowe punkty na liniach komunikacyjnych i Sueskiego i na Wzgórzach Golan, zniszcze­ inne wybrane obiekty wojskowe. Stan nia baz i punktów oparcia partyzantów pale­ względnej bezkarności lotnictwa izraelskie­ styńskich bądź formacji specjalnego przezna­ go nad terytorium Egiptu i Syrii trwał do czenia, a także zdobycia egzemplarzy nowe­ przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdzie­ go sprzętu. Kilkakrotnie przeprowadzono siątych. Wtedy to przestarzałe zestawy prze­ akcje traktowane przez Izraelczyków jako ciwlotnicze S-75 Dwina - dźwigające dotąd odwet za porwania samolotów i inne akty główny ciężar obrony powietrznej - uzupeł­ terroru wymierzone w państwo żydowskie i nione zostały uzbrojeniem zdecydowanie jego obywateli (np. rajd komandosów na lot­ nowocześniejszym. W rezultacie lotnictwo nisko w Bejrucie w grudniu 1968 r.). s Strona 3 Po skonsolidowaniu syryjskich i egi­ roku - po zamachu stanu Hafeza Asada - pskich sił zbrojnych intensywność tego ro­ wolę przystąpienia do federacji wyraziła dzaju działań znacznie spadła i ograniczała również Syria. Międzynarodowa pozycja in­ się w zasadzie do wypadów patroli i grup spirującego działania federacyjne Egiptu specjalnych. Duże znaczenie poczęto wów­ umocniła się - mimo ostrych tarć wewnątrz czas przywiązywać do odpierania przepra­ kraju - po podpisaniu w maju 1971 r. tra­ wiających się przez kanał komandosów egi­ ktatu o przyjaźni i współpracy między Zjed­ pskich, którzy szybko zwiększali częstotli­ noczoną Republiką Arabską a ZSRR. We wość swoich akcji. wrześniu 1971 r. oficjalnie proklamowana "Wojna na wyczerpanie" była bardzo ko­ została federacja republik arabskich: Egiptu, sztowna dla wszystkich zaangażowanych w Libii i Syrii (na skutek walk wewnętrznych nią stron, a w jej toku ukształtowała się sy­ Sudan nie przystąpił ostatecznie do federa­ tuacja patowa. Taki rozwój wydarzeń skłonił cji). W oparciu o umowę federacyjną dowó­ głównych antagonistów do zaakceptowania dztwa sił zbrojnych Egiptu i Syrii przystąpiły prowizorycznych choćby rozwiązań stabilizu­ do opracowywania wspólnych, skoordyno­ jących sytuację. Egipt bardzo dynamicznie wanych planów wojny z Izraelem. Równo­ rozwijający swoją armię i wyposażający ją w cześnie Sadat, ostrożnie przeorientowujący najnowocześniejszy produkowany w bloku na prawo prowadzoną politykę wewnętrzną, wschodnim sprzęt, potrzebował czasu na zdołał pozyskać obietnicę wsparcia wojsko­ szkolenie żołnierzy, zgrywanie pododdziałów wego ze strony Jordanii, Maroka, Tunezji i, i oddziałów. Z kolei król Jordanii Hussajn co szczególnie ważne, Arabii Saudyjskiej. pochłonięty był problemami wewnętrznymi Obiecane kontyngenty nie miały poważniej­ swego kraju spowodowanymi przez radykal­ szego znaczenia militarnego, ale dzięki nim ne ugrupowania palestyńskie. kolejna wojna z Izraelem stać się mogła - Kierownictwo izraelskie gotowe było za­ przynajmniej dla propagandy - wojną wszy­ akceptować porozumienie rozejmowe prze­ stkich Arabów. de wszystkim z uwagi na spadające poparcie W tym okresie Izrael znalazł się w czę­ społeczne dla rządzącej Partii Pracy. Prze­ ściowej izolacji międzynarodowej, zaś wpro­ dłużająca się konfrontacja powodowała stra­ wadzone po Wojnie Sześciodniowej francu­ ty w ludziach, co miało szczególne znaczenie skie embargo na broń i części zamienne do w Izraelu posiadającym przecież ograniczo­ sprzętu wojskowego poważnie zakłóciło fun­ ny potencjał demograficzny. Nie bez znacze­ kcjonowanie i plany rozwojowe sił zbroj­ nia była też silna presja amerykańska wywie­ nych, szczególnie lotnictwa i marynarki. Sy­ rana na Tcl Awiw. W rezultacie splotu przy­ tuacja opanowana została dopiero po roz­ czyn obiektywnych i międzynarodowej poczęciu produkcji części deficytowego mediacji doszło więc 7 sierpnia 1970 r. do asortymentu w kraju. Poważną rolę w uno­ podpisania porozumienia o przerwaniu og­ wocześnianiu izraelskich sił zbrojnych ode­ nia między Izraelem a Egiptem i Jordanią. grała też amerykańska pomoc wojskowa. W Porozumienie o przerwaniu ognia było najistotniejszy sposób na jakość izraelskich pierwszym a zarazem ostatnim sukcesem dy­ przygotowań obronnych wpływał chyba jed­ plomatycznym odniesionym w tym czasie na nak pozamaterialny czynnik psychologiczny. Bliskim Wschodzie. Dalsza normalizacja Zwycięstwo roku 1967 wywołało nastrój ilu­ utknęła w gąszczu wzajemnych oskarżeń, zorycznego bezpieczeństwa i pełnej wystar­ podejrzeń, żądań spełnienia wzajemnie wy­ czalności podjętych środków obronnych kluczających się warunków wstępnych. oraz przekonanie o naturalnej wyższości Państwa arabskie zaczęły też poszukiwa­ żołnierza izraelskiego nad arabskim. Na nie nowej formuły współdziałania w walce z przygotowaniach obronnych Izraela nega­ Izraelem. 22 lipca 1970 r. w Kairze przywód­ tywnie zaważyło też przedkładanie cy Egiptu, Libii i Sudanu ogłosili plan po­ doraźnego interesu politycznego (wyborcze­ wołania do życia nowej, złożonej z trzech go) partii politycznych ponad wymogi bez­ podmiotów federacji. 27 października tego pieczeństwa państwa. ń Strona 4 PLANY STRON Izraelskie Centuriony podczas ćwiczebnego alarmu 15* Planując wznowienie działań wojennych Zadanie likwidacji izraelskich instalacji do przeciw Izraelowi kierownictwa polityczne do zlewania ropy, która miała być następnie Egiptu i Syrii postawiły przed swoimi siłami podpalona, postawiono siłom specjalnego zbrojnymi zadania o ograniczonym chara­ przeznaczenia. Pierwszy rzut pokonujących kterze. Na froncie zachodnim (Kanał Sue- kanał wojsk podzielony został na 12 fal (w ski) siły egipskie po sforsowaniu kanału pierwszej było 4 tys. ludzi). Każdej z nich miały odrzucić Izraelczyków do przełęczy w wyznaczono 15 minut na pokonanie prze­ Górach Synajskich i przejść do obrony za­ szkody. Kompania miała forsować kanał na chowując zdolność do wznowienia działań w odcinku o szerokości 200 m, batalion - sprzyjającej sytuacji strategiczno-operacyj- 400 m, brygada - 600 m. Dywizje piechoty nej. Na froncie wschodnim Syryjczycy po opanować miały przyczółki o głębokości 9- przełamaniu obrony izraelskiej i odzyskaniu 10 km i szerokości 18-20 km i odpierając terenów utraconych w 1967 r. zamierzali kontrataki przeciwnika przez 10 godzin tzn. uchwycić rubieże dogodne do obrony. Ogra­ do momentu przeprawienia czołgów po mo­ niczoność zadań stawianych armiom wynika­ stach pontonowych. Aby zwiększyć możli­ ła z oceny sił własnych i sił przeciwnika wości przeciwpancerne dywizji piechoty prowadzącej do wniosku, iż wojska arabskie każdej z nich podporządkowano brygadę są w stanie pobić lecz nie rozbić i zniszczyć pancerną, batalion samobieżnych dział prze­ siły zbrojne Izraela. Sukces militarny nie ciwpancernych i dywizjon przeciwpancer­ miał zatem rozwiązać sprzeczności lecz wy­ nych pocisków rakietowych. Forsowanie musić zaakceptowanie przez przeciwnika miało być poprzedzone przygotowaniem ar­ rozwiązań politycznych na warunkach arab­ tyleryjskim trwającym 15 minut, po czym za­ skich. mierzano przenieść ogień na cele położone Szczegółowy plan egipski zakładał sfor­ w głębi obrony. Ponadto wydzielono grupy sowanie Kanału Sueskiego siłami dwóch ar­ artylerii, które miały otwierać ogień "na żą­ mii polowych (9 dywizji, 3 samodzielne danie" dowódców piechoty. Kilka par śmi­ brygady). Każdej dywizji piechoty wyznaczo­ głowców miało zwalczać środki pancerne no odcinek forsowania, na którym zorgani­ przeciwnika. zować należało 4-5 przepraw desantowych, Plan syryjski przewidywał rozpoczęcie zbudować 2 mosty dla ciężkiego sprzętu, przygotowania artyleryjskiego równocześnie most lekki i 2 kładki szturmowe dla piecho­ z walczącymi na zachodzie Egipcjanami. Na­ ty. Zaplanowano 5 odcinków forsowania, stępnie do ataku ruszyć miały trzy dywizje każdy o szerokości 5,5-6 km, po 8 osi forso­ (7, 5 i 9 DP). Dominującą pozycję izraelską wania, na każdej po 18 łodzi szturmowych. na górze Hermon miał uchwycić desant śmi- Strona 5 glowcowy wspierany przez brygadę zmotory­ zowaną. Każda z nich miała nacierać w pasie o szerokości ok. 4 km. Po przełamaniu ob­ rony izraelskiej i włamaniu się na ok. 25 km w głąb terytorium przeciwnika Syryjczycy za­ mierzali przejść do obrony. W odwodzie po­ zostawały 1 i 3 DPanc. Dowództwo izraelskie zamierzało sto­ czyć bitwę obronną w oparciu o wzniesioną w latach 1968-1973 kosztem co najmniej 300 min USD linię Ber Leva. Tworzyły ją dwie rubieże obrony. W skład pierwszej wchodziły pozycje ubezpieczeń bojowych obsadzone przez pluton piechoty wzmocnio­ ny plutonem czołgów, posterunki rozpo­ znawcze i artyleryjskie punkty obserwacyjne. Plutony piechoty zmotoryzowanej i czołgów wydzielały wozy patrolowe dozorujące drogi zbudowane na otaczających brzegi kanału wałach piaskowych. Na drodze co 100 m urządzone było stanowisko ogniowe. Łącz­ nie Izraelczycy wykonali 35 plutonowych punktów oporu, ale tylko 18 było obsadzo­ nych. Drugą rubież stanowiło 11 kompanij- nych punktów oporu. Były one położone 7-10 km od kanału na przewidywanych kie­ runkach forsowania. Składał się one z żelbe­ towych schronów bojowych otoczonych polami minowymi i zaporami drutowymi. początkowej fazie ataku przeciwnika. Pas Każdy z nich przygotowany był do obrony obrony 252 DPanc był podzielony na trzy okrężnej przez co najmniej tydzień. Między sektory, w których poszczególne brygady wy­ rubieżami znajdowały się co najmniej 4 od­ dzieliły do pierwszego rzutu 1-2 bataliony, wodowe kompanie czołgów. Miały one do­ trzymając 1-2 bataliony w odwodzie. Z kolei trzeć do miejsc ewentualnego forsowania pierwszorzutowy batalion wydzielał 1-2 kanału przez przeciwnika w czasie do 30 mi­ kompanie do obsadzenia fortyfikacji, a te nut. W odwodzie, 20-25 km od kanału, ob­ wysyłały do przodu pojedyncze plutony. W rońcy rozmieścili 3 brygady pancerne, z ten sposób w odwodzie pozostawały znaczne których każda utrzymywała wysunięty do siły, które mogły kierować się na zagrożone przodu batalion czołgów. W rejonie rokady kierunki i kontratakować "artyleryjskiej" rozmieszczone były odwody artylerii - 2-3 baterie 175 i 155mm armat, 6 Założenia przewidywały, że po zerwaniu baterii 155mm haubic i po dwie baterie lub poważnym utrudnieniu forsowania ka­ moździerzy 160 i 120 mm. W rejonie Port nału przez pierwszorzutową 252 DPanc re­ Tewfik rozmieszczona była w umocnionych zerwowe 143 DPanc-Spad i 162 DPanc stanowiskach bateria 6 dział 155 mm, a pod wykonają kontruderzenia, a w sprzyjających Suezem bateria złożona z 4 armat 175 mm. warunkach przeniosą działania na teryto­ Na linii Bar Leva wzniesiono liczne zapory rium przeciwnika. Kolejne związki operacyj- inżynieryjne. Na niektórych odcinkach roz­ no-taktyczne formowane z mobilizowanych mieszczono instalacje do rozlewania po po­ rezerw miałyby następnie rozwinąć działania wierzchni wody płonącej ropy naftowej. w kilku kierunkach - rozważano zajęcie Port Saidu lub wykonanie pbejścia przez Ismailę. Ugrupowanie wojsk izraelskich było cał­ Na wzgórzach Golan Izraelczycy, po kowicie odmienne od zwykle stosowanych, skanalizowaniu natarcia syryjskiego przez gdy większość sił znajduje się w pierwszym 36 DZmech, zamierzali dokonać przeciw- rzucie. Dowódcy izraelscy zrobili dokładnie uderzenia zmobilizowanymi związkami ta­ odwrotnie w obawie o nadmierne straty w ktycznymi. 8 Strona 6 FRONT SYNAJSKI PRZYGOTOWANIA DO FORSOWANIA tych, nad brzegiem kanału. Szczególne zada­ KANAŁU SUESK1EGO nie otrzymała 135 BPM wyposażona w 20 czołgów pływających PT-76 i 80 transporte­ Egipskie przygotowania do forsowania rów opancerzonych. Miała ona sforsować Kanału Sueskiego trwały ponad 2 lata. W Wielkie Jezioro Gorzkie. W czasie ćwiczeń tym czasie sformowano i wyszkolono ok. 40 "Wysokie Minarety" przeprowadzonych w li­ batalionów inżynieryjnych. W czerwcu pcu 1973 r. pokonała ona po raz pierwszy 1971 r. po raz pierwszy przetestowano prak­ pięciokilometrowy odcinek jednego z jezior, tycznie nowy sposób wykonywania przejść w a następnie aż do wybuchu wojny ćwiczyła piaskowym wale usypanym na brzegu kana­ nocne marsze i pokonywanie szerokich łu. Dokonano lego przy pomocy 3 brytyj­ przeszkód wodnych. skich pomp wodnych zainstalowanych na Egipcjanie zgromadzili 2240 środków pontonach (piasek był materiałem zbyt syp­ przeprawowych (łodzi, promów itp.). Była to kim by skutecznie stosować materiały wybu­ liczba trzykrotnie większa od wynikającej z chowe). Pomp takich zakupiono ponad 300, kalkulacji taktycznych. Oddziały pierwszo- a każda z nich mogła wypłukać w ciągu go­ rzutowe otrzymały siatki i drabiny sznurowe. dziny 500 m3 piasku. W 1973 r. nabyto do­ Ponadto wyposażono je w środki pozwalają­ datkowo w RFN 150 dalszych pomp o jesz­ ce na prowadzenie walki przez 24 godziny, cze większej wydajności. 5 z nich wykonywa­ w rezultacie czego masa ekwipunku poje­ ło przejście w wale w czasie dwóch godzin. dynczego żołnierza wzrosła do 25-35 kg. Wojska przygotowywano do pokonania Niektórzy żołnierze otrzymali dwukołowe przeszkody wodnej w rejonie północnego uj­ wózki ręczne przeznaczone do transportu ścia kanału, na szlaku wodnym Wadi Na- amunicji. trum, na obszarach pustynnych położonych Ponieważ Egipcjanie zdawali sobie spra­ na zachód od Kairu, na jeziorze leżącym na wę, że rozmach prowadzonych przez nich południc od Aleksandrii oraz w rejonie przygotowań nie ujdzie uwadze izraelskiego Kantary. Do celów szkoleniowych zostały rozpoznania, rozwinięto zakrojoną na sze­ wzniesione wierne kopie poszczególnych roką skalę akcję dezinformacyjną. Prasa obiektów ataku. Po opanowaniu zadań prze­ publikowała fałszywe informacje o przebie­ rabianych na makietach poszczególne jedno­ gu ćwiczeń i kondycji poszczególnych jedno­ stki przechodziły do następnej fazy szkole­ stek. Ćwiczące związki odsyłały do stałych nia, prowadzonej w warunkach rzeczywis­ garnizonów część pododdziałów podczas gdy miny i zapory drutowe Strona 7 sprzęt pozostałych starannie maskowano. Na kilka dni przed rozpoczęciem działań część sił w sposób demonstracyjny wycofano z rejonów ćwiczeń co sprawiało wrażenie, że enuncjacje prasowe o zakończeniu przedsię­ wzięć szkoleniowych są prawdziwe. Ponie­ waż liczono się z ewentualnością pozyskiwa­ nia przez Izrael informacji rozpoznawczych ze źródeł amerykańskich, siły do rejonów koncentracji przesuwano z takim wylicze­ niem by ruch wojsk nie mógł być zaobserwo­ wany przez satelitę Samos. Pierwsze poważne ostrzeżenie o przygo­ towaniach egipskich dowództwo izraelskie uzyskało ze źródeł wywiadowczych w maju 1973 r. W pierwszorzutowych związkach ta­ ktycznych wprowadzono wówczas podwyż­ szoną gotowość bojową. Prowadzona w późniejszych miesiącach obserwacja nieprzy­ jaciela nie doprowadziła jednak do ujawnie­ nia jego zamiarów. Wobec powyższego część kierownictwa politycznego uznała, że Egipt prowadzi jedynie akcje prowokacyjne ukie­ runkowane na długotrwałe utrzymywanie sił izraelskich w wyższych stanach gotowości bojowej. Obawiano się też wpływu ogłosze­ nia ponownej mobilizacji (pierwszą przepro­ wadzono w czerwcu i lipcu) na nastroje spo­ łeczne i wpływu tego faktu na wynik przewi­ dzianych na październik wyborów parlamentarnych. W związku z powyższym, w momencie gdy Egipt rozpoczął koncentrację sił pod pozorem manewrów, dowództwo izraelskie wprowadziło stan podwyższonej gotowości bojowej jedynie w 252 DPanc. Zmiany tej decyzji nie wywołała nawet wzmożona aktywność saperów przeciwnika (przygoto­ wywali oni do zniszczenia izraelskie pola minowe) ani informacja wywiadowcza o ewakuacji z Egiptu rodzin radzieckich do­ radców oraz doniesienia wywiadu marynarki o wyprowadzaniu statków radzieckich z por­ tów Egiptu i Syrii. Kolejne alarmistyczne in­ formacje spłynęły do izraelskiego sztabu ge­ neralnego 6 października o 4:00. Wywiad donosił o możliwości rozpoczęcia ataku przez Egipcjan tego samego dnia o godzinie 18:00. Po analizie sytuacji gen. Elzar wyko­ rzystując uprawnienia sztabu generalnego zarządził przeprowadzenie częściowej mobi­ lizacji (godz. 05:50) i zwrócił się do ministra obrony o zgodę na wykonanie uprzedzają­ cych uderzeń lotniczych. Dayan możliwość taką odrzucił, wobec czego o godzinie 07:15 Elzar wydał dowódcy Obszaru (Frontu) Po- Strona 8 Strona 9 łudniowego rozkaz przygotowania sił do P R Z E Z KANAŁ prowadzenia operacji obronnej z przewidy­ 6 października o godzinie 14:00 (G-20 wanym terminem przejścia do działań zacze­ minut) 200 samolotów egipskich zaatako­ pnych w drugim dniu wojny. wało położone na Synaju elementy izrael­ W tym czasie wojska egipskie znajdowały skiego systemu dowodzenia, lotniska, wy­ się już na pozycjach wyjściowych do ataku. rzutnie rakiet przeciwlotniczych, instalacje Trzy dni wcześniej termin rozpoczęcia dzia­ walki radioelektronicznej, odwody oraz łań poznali dowódcy armii i wybrani oficero­ urządzenia tyłowe. Mimo wcześniejszych wie ich sztabów, 6 października o 8:00 infor­ ostrzeżeń atak był całkowitym zaskocze­ mację tę przekazano dowódcom dywizji, o niem i zdołał na dłuższy czas zdezorganizo­ 10:00 dowódcom brygad i pułków a o 12:00 wać działania przeciwnika. 5 minut później dowódcom batalionów. Data rozpoczęcia ogień otworzyła egipska artyleria - łącznie działań nie została wybrana przypadkowo. W ponad 2000 dział i moździerzy, a pozycje dniu 6 października panowały optymalne wa­ runki pływowe (niski skok pływu), w nocy z 6 izraelskie zaatakowane zostały przez egi­ na 7 była pełnia Księżyca umożliwiająca kon­ pskie grupy specjalnego przeznaczenia. Ko­ tynuowanie forsowania w ciemnej porze do­ mandosi przypuścili szturm na wytypowane by. Prócz tego była to sobota - Dzień Pański punkty oporu, miało to duże znaczenie, - największego żydowskiego święta Yom gdyż w ten sposób izraelskie czołgi z odwo­ Kippur (Pojednania). Gotowość bojowa ar­ dowych kompanii utraciły możliwość wyj­ mii izraelskiej była wówczas obniżona z po­ ścia na pozycje ogniowe. Powodzeniem za­ wodu wyjazdów żołnierzy na przepustki. W kończyły się też działania ukierunkowane tym czasie trwał również muzułmański Ra- na zaślepienie wylotów instalacji rozlew­ madan, co dodatkowo zmniejszało czujność czych ropy. Zostały one zacementowane Izraelczyków. Początkowo operację "Badr" przez płetwonurków. (forsowanie kanału, całość działań otrzymała O godzinie 14:20, kiedy artyleria prze­ kryptonim "Sharara") zamierzano rozpocząć niosła ogień w głąb pozycji izraelskich, pod o godzinie 18:00, kiedy promienie zachodzą­ osłoną ognia prowadzonego na wprost i dy­ cego słońca oślepiały żołnierzy izraelskich. mów ruszyła pierwsza fala pierwszego rzutu. Jednak z uwagi na to, że Syryjczycy na 4000 żołnierzy niemal jednocześnie opuściło Wzgórzach Golan nacierać mieli w kierunku zachodnim i również byliby oślepiani przez na wodę 720 łodzi i rozpoczęło forsowanie. słońce, godzinę G (początek forsowania) Przeciwdziałanie obrońców było bardzo sła­ przesunięto na 14:20. be, bowiem artyleria egipska zniszczyła lub Izraelski jeep patrolujący brzegi Kanału Sueskicgo 12 Strona 10 obezwładniła umocnione stanowiska ognio­ blokowały na całą noc egipskie przeprawy a we przeciwnika. Po 10 minutach od chwili następnie, po wschodzie słońca wycofały się. rozpoczęcia przeprawy Egipcjanie ponosząc Był to jednak przypadek odosobniony. Pier­ minimalne straty wyszli na wschodni brzeg wszy kompanijny punkt oporu zdobyty zo­ kanału. W ciągu kilkunastu minut izraelskie stał o godzinie 15:00 a więc zaledwie 40 mi­ posterunki obserwacyjne przestały istnieć i nut od rozpoczęcia forsowania. Poszczegól­ pierwszy rzut wojsk egipskich ruszył ku linii ne umocnienia były otaczane i atakowane z umocnionych ubezpieczeń bojowych. kilku kierunków. Było to możliwe, ponieważ Pod osłoną ognia i sił działających na nie były one powiązane ze sobą systemem przeciwległym brzegu do pracy przystąpili ognia. saperzy. Plutony inżynieryjne na pontonach W tym samym czasie lotnictwo izrael­ przeprawiły pompy i rozpoczęły rozmywanie skie podjęło pierwszą próbę zaatakowania w 70 miejscach piaskowego nasypu. Między przepraw na kanale. Samoloty napotkały brzegami rozciągnięto liny. Zabezpieczały jednak gęsty ogień artyleryjski i rakietowy one łodzie przed znoszeniem poza wyzna­ prowadzony przez mobilne zestawy rozmie­ czone odcinki lądowania. W szybkim tempie szczone nad samym kanałem. Izraelczycy posuwała się naprzód organizacja przepraw stracili 4 maszyny nie zadając przeciwnikowi promowych i budowa mostów pontonowych. strat. Przerzut sił nie następował jednak bezpro-. O 14:45 na wschodnim brzegu wylądo­ blemowo. Tam gdzie odległości między osia­ wała druga fala, a o 17:30 ostatnia. Łącznie mi forsowania były zbyt małe wkradał się na brzegu azjatyckim znalazło się 32 tys. chaos i dochodziło do mieszania się podod­ egipskich żołnierzy, w tej liczbie 5 dywizjo­ działów. nów przeciwpancernych - uchwycono pięć Pierwszy rzut dotarł w tym czasie do przyczółków dywizyjnych o szerokości 10 izraelskich plutonowych punktów oporu. W km i głębokości 5 km. O 18:30 wykonane trakcie posuwania się w głąb Synaju pier- zostało pierwsze przejście w piaskowym na­ wszorzutowe pododdziały napotykały niekie­ sypie, do 20:30 wykonano ich 60. Jedynie w dy na próby organizowania kontrataków południowej części kanału saperzy na skutek przez lokalne rezerwy przeciwnika lecz w niesprzyjających warunków naturalnych nic większości przypadków były one udaremnia­ wykonali swoich zadań. Brzegi kanału po­ ne ogniem broni maszynowej i granatników krywała warstwa zaschniętego błota tak przeciwpancernych. Ten ostatni rodzaj uz­ twarda, że pompy nie zdołały jej rozmyć. brojenia odegrał też zasadniczą rolę w od­ Uniemożliwiło to zorganizowanie 4 prze­ parciu ataku izraelskich kompanii pancer­ praw promowych i zbudowanie 2 mostów. nych dyslokowanych między punktami oraz O 20:30 rozpoczęto przeprawianie czoł­ podczas walki o umocnione pozycje prze­ gów. W ciągu 18 godzin od rozpoczęcia ciwnika. Izraelskie czołgi, których pierwszą operacji na synajskim brzegu kanału było reakcję zanotowano ok. 14:30, atakowały już 850 czołgów i 11 tys. innych pojazdów, a czołowo, często bez przeprowadzenia rozpo­ po upływie doby 100 tys. żołnierzy, 1000 znania, wykonując swoiste szarże pancerne czołgów i 13,5 tys. rozmaitych pojazdów. zgodnie z taktyką, która sprawdziła się w ro­ Straty forsujących wojsk wyniosły 280 zabi­ ku 1967. Sześć lat później, kiedy w egipskich tych, 5 samolotów i 20 czołgów, co stanowi pododdziałach pierwszorzutowych jeden odpowiednio 2,5%, 2% i 0,3% użytych sił. granatnik przypadał na 3-4 żołnierzy taki 6 października po południu dowództwo egi­ sposób prowadzenia walki przyniósł bardzo pskie podjęło działania ukierunkowane na poważne straty. Do zapadnięcia zmroku z dezorganizację ruchu odwodów izraelskich. walki wyłączonych zostało ok. 100 izrael­ W głębi Synaju ok. godziny 18:00 zostało skich czołgów. Poważny sukces taktyczny wysadzonych 5 desantów w sile kompanii odniósł jedynie batalion czołgów "Yoffi", lub batalionu, jedna kompania szturmowa który zdołał zająć pozycje ogniowe na pia­ desantowała się z morza, zaś oddział wydzie­ skowym wale i przedrzeć się częścią sił do lony 3 Armii Polowej złożony z 135 Brygady punktów oporu "Mifreket" i "Milano". Piechoty Morskiej rozpoczął marsz ku Prze­ Wzmocnione czołgami załogi punktów za­ łęczom Mitla i Gidi. Brygada wyposażona w 13 Strona 11 Strona 12 15 Strona 13 w kierunku frontu. W czasie kiedy przełęcz znajdowała się w rękach egipskich pokonały ją dwa plutony egipskich czołgów, które o godzinie 10:00 następnego dnia ostrzelały położoną 70 km na wschód od przełęczy ba­ zę wojskową i lotnisko Bir cl Thamada. Na­ stępnej nocy, pod osłoną ciemności czołgi przedarły się do własnych sil. Podobnie za­ kończył działalność batalion szturmowy wy­ sadzony w rejonie Ras Sudr. Po okrążeniu przez przeważające siły przeciwnika Egi­ pcjanie przeszli do działań w rozproszeniu. Poważne sukcesy odniosły egipskie kom­ panie specjalne działające w północnych re­ jonach frontu. Około północy w okolicy miejscowości Romani kompania zorganizo­ wała zasadzkę na kolumnę marszową izrael­ skiej 600 BPanc. W wyniku nocnej walk: kolumna straciła kilkunastu zabitych żołnie rzy, 6 uszkodzonych czołgów i kilka zniszczo nych samochodów ciężarowych. Ważniejsze było jednak to, że w wyniku opóźnienia mar szu Izraelczycy miast uderzyć na przepraw; przeciwnika zmuszeni byli przejść do obron; na drodze do Kantary. W tym samym czasii czołgi pływające i transportery opancerzone jedna z. kompanii czołgów batalionu "Lapi sforsowała Wielkie Jezioro Gorzkie i dwie­ dot" wpadła w zasadzkę podczas prób ma drogami posuwała się ku przełęczom. W przedostania się do punktu oporu "Buda odległości 16-18 km od przeprawy Egipcja­ pest". 4 kilometry przed celem czołgi wjecha nie napotkali dwa izraelskie bataliony czoł­ ły na miny założone przez egipską kompani gów ze składu 401 Brygady Pancernej. Wy­ sjiecjalną. Batalion stracił 1 wóz bojowy n wiązał się trwający do rana bój spotkaniowy, minie i dwa dalsze od ognia granatnikó1 w wyniku którego egipski związek taktyczny przeciwpancernych. Marsz został wstrzyman został całkowicie rozbity. Taki rezultat dzia­ do świtu. Kiedy czołgi, po wschodzie słońc; łań oddziału wydzielonego był następstwem ruszyły naprzód napotkały na kolejną lini tego, że 401 BPanc zdołała przejść większo­ min założonych na drodze. Po zatrzymani ścią sił przez przełęcze Mitla i Gidi zanim kolumny, czołowy wóz trafiony został przi zostały one zablokowane przez dwa egipskie ciwpancernym pociskiem kierowanym. Kon bataliony szturmowe wysadzone ze śmigłow­ panią izraelska ostatecznie wykonała zadań ców. ale ze znacznym opóźnieniem i ze stra Jako pierwsze walkę z desantami podjęły 50% sprzętu bojowego. bataliony obrony terytorialnej (formalnie W rezultacie działań formacji specjaln będące częścią paramilitarnej organizacji go przeznaczenia Egipcjanom udało się i Nahal). Zdołały one związać przeciwnika ponad dobę odizolować siły walczące bezp walką lecz nie zapobiegły uchwyceniu przez średnio nad kanałem od drugich rzutów niego przełęczy. Sytuacja zmieniła się dopie­ odwodów. Walka z desantami powietrzny] ro po podciągnięciu w rejon działań odwo­ związała dużą część izraelskich sił i udai dów przeciwdesantowych wydzielonych ze mniła manewr odwodami przez cały dzii składu 252 DPanc. Po trwających ponad do­ 7 października. W rezultacie, pozbawio bę zmaganiach bataliony czołgów i spado­ pomocy załogi okrążonych punktów opo chroniarzy współdziałając z formacjami tery­ bądź podejmowały desperackie próby pn torialnymi rozbiły co prawda desanty, ale w bijania się do swoich, bądź kapitulowa tym czasie zatrzymany został ruch odwodów 8 października o świcie w rękach izraelski if. Strona 14 znajdowały się już tylko trzy izolowane pun­ PIERWSZE KONTRUDERZENIA kty w strefie południowej i jeden nad Mo­ rzem Śródziemnym w pobliżu Port Faud. W Działania egipskich sił specjalnych sku­ tym czasie Egipcjanie wzmacniali swoje siły tecznie związały Izraelczyków w takim sto­ ludźmi i sprzętem oraz, co bardzo istotne, pniu, że przeprowadzenie pierwszych rozmieścili na przyczółkach przeciwlotnicze kontrataków możliwe stało się dopiero zestawy artyleryjskie i rakietowe. Izraelskie 8 października. We wczesnych godzinach lotnictwo podejmujące próby atakowania porannych odwodowe 162 DPanc (d-ca gen. przepraw ponosiło w następstwie tego bar­ A.B. Adan) i 143 DPanc-Spad (d-ca gen. dzo poważne straty - ok. 30 maszyn Sky- Sharon) wyprowadziły kontruderzenia z re­ hawk i Phantom tylko w godzinach popołu­ jonów koncentracji położonych na północ dniowych 6 października. od przełęczy Mitla. Ich zadaniem było zni­ Lotnictwo egipskie po 6 października szczenie przeciwnika, który utworzył przy­ wykazywało stosunkowo niewielką aktyw­ czółek w rejonie Kantary i uchwycenie mo­ ność. Jego udział w dezorganizacji ruchu od­ stu w miejscowości Firdan. W obu dywi­ wodów przeciwnika był praktycznie żaden. zjach w pierwszym rzucie znajdowały sie po Jest to o tyle dziwne, że nie było ono w tym dwie brygady - po jednej brygadzie pozosta­ czasie zaangażowane również w obronę wiono w odwodzie. Decyzję o rozpoczęciu własnych wojsk. kontrataków podjęto mimo istnienia po­ Pierwszy etap działań zakończył się su­ ważnych luk w informacjach o przeciwniku, kcesem Egipcjan. Powiodło się forsowanie co w sposób istotny zaważyło na ich prze­ Kanału Sueskiego i przerzut wojsk na Synaj, biegu. O godzinie 06:00 siły izraelskie wesz­ nie zdołano jednak przełamać obrony prze­ ły w zasięg działania przeciwpancernych po­ ciwnika i uchwycić przełęczy w Górach Sy- cisków kierowania i okopanych czołgów najskich tak jak przewidywały to plany. Ewi­ przeciwnika, a 600 BPanc ze składu 162 dentna porażka izraelska wynikała z tego, że DPanc znalazła się pod ogniem artylerii i siły dyslokowane w strefie kanału nie utrud­ była też bombardowana przez lotnictwo, w niły forsowania, w wyniku czego odwody nie tym również własne. Przyczyną zbombardo­ wykonały zwrotów zaczepnych prowadzących wania brygady przez własne samoloty było do przeniesienia działań na terytorium prze­ dwugodzinne zakłócenie przez Egipcjan sy­ ciwnika w przewidzianych terminach. stemu łączności 162 Dpanc, co unicmożli- 17 Strona 15 18 Strona 16 wiło odwołanie lotnictwa znad błędnie ok. 1500 m od brzegów kanału pod silny zidentyfikowanych celów. Poniesione straty ogień okopanych egipskich czołgów, prze­ (ok. 20 czołgów) wyłączyły brygadę z ma­ ciwpancernych pocisków kierowanych i gra­ newru oskrzydlającego w rejonie Kantary. natników, tracąc w krótkim czasie 44 zabi­ Została ona wycofana, a na jej miejsce tych żołnierzy i 14 zniszczonych czołgów wprowadzono brygadę odwodową. Dopiero (60% stanu wyjściowego). O 12:30 Izrael­ wówczas 217 i 460 BPanc ponowiły uderze­ czycy ponownie zaatakowali Firdan siłami nie i połączyły się z pododdziałami 143 batalionu czołgów. Dowodzony przez ofice­ DPanc-Spad co doprowadziło do oskrzydle­ ra rezerwy oddział uderzył czołowo na pozy­ nia sił egipskich w rejonie "Havranga". Te cje przeciwnika, tracąc w ciągu kilkunastu stosunkowo niewielkie sukcesy okupione minut 18 ze swoich 24 wozów bojowych. zostały bardzo poważnymi stratami. Przykła­ Podkreślić należy, że w tym wypadku Egi­ dowo: batalion czołgów ze składu 600 BPanc pcjanie znali zamiary izraelskie dzięki prze­ atakujący na kierunku mostu Firdan pozycje chwyconej korespondencji radiowej prze­ egipskiej 23 DZmech dostał się w odległości ciwnika. 19 Strona 17 wzdłuż rokady "artyleryjskiej" (w rezultaci tego, poza środkami etatowymi izraelst zwrot zaczepny wspierała tylko jedna czterc działowa bateria 155 mm armat samobie? nych). Nowa taktyka Egipcjan - wysunięci przed okopane czołgi piechoty uzbrojonej i pociski kierowane i granatniki przeciwpar cerne całkowicie zaskoczyła Izraelczykóv którzy rzucili do ataku czołgi bez piechoty w rezultacie ponieśli bardzo poważne strat; Groźne okazały się też patrole przeciwpar cerne (zespoły niszczycieli czołgów) złożon z 2-3 żołnierzy uzbrojonych w przeciwpar cerne pociski kierowane. Przenikały on skrycie na skrzydła lub w głąb ugrupowani przeciwnika i odpalały swoje rakiety z na mniej spodziewanych kierunków. Pozbawić ne piechoty czołgi miały ograniczone możl wości obrony przed patrolami. W zwalcz; niu izraelskiej broni pancernej istotną ro] odegrały też dwie eskadry śmigłowców Mi- uzbrojonych w pociski przeciwpancerne. 8 9 października wykonały one około 30 lotó bojowych podczas walk z kontratakując 162 DPanc i zadały 50% wszystkich str; prawoskrzydłowej izraelskiej brygadzie pai cernej. Po odparciu przeciwuderzeń izraelskie dowództwo egipskie zrezygnowało z rozw jania powodzenia poprzez zakrojone na di żą skalę działania zaczepne. Jedynie na pc łudniowym skrzydle 3 Armii batalion 2 składu 19 DP wysunął się poza porzucor przez Izraelczyków punkty oporu zaś inr siły zdobyły umocnioną pozycję artyleryjsl w rejonie Port Tewfik. Zmarnowano w te sposób szansę uchwycenia przełęczy syna skich przed wzmocnieniem sił przeciwni! związkami mobilizowanymi. Przyjęty sposć działań zabezpieczał co prawda wojsł przed uderzeniami lotniczymi przeciwnika SIŁY ZBROJNE EGIPTU zwiększał odporność na działania wojs Po przeprowadzeniu mobilizacji siły pancernych ale poprzez swój statyczny eh; zbrojne Egiptu liczyły 310000 żołnierzy zor­ rakter umożliwiał Izraelczykom manewn wanie odwodami po liniach wewnętrznych ganizowanych w 2 dywizje pancerne, dywizję między frontem synajskim a golańskim. zmotoryzowaną, 2 dywizje zmechanizowane, 8 dywizji piechoty, 20 samodzielnych brygad Poniesione straty oraz decyzja kiero\ (Gwardii Prezydenckiej - 1, powietrzno-de- nictwa wojskowo-politycznego Izraela przyznaniu priorytetu frontowi golańskiem saniowe - 3, specjalnego przeznaczenia - 3, (od strony wzgórz bezpośrednio zagrożor pancerne - 3, zmotoryzowane - 2, piechoty - było pierwotne terytorium Izraela) spowt 3, rakiet operacyjno-taktycznych - 1, inżynie­ dowafy, że siły izraelskie na Synaju przesz ryjna - 1, artylerii - 3). Ciężki sprzęt armii do obrony. egipskiej tworzyło 2200 czołgów (głównie T-54155, 2(1 T-62, T-34, PT-76), 2400 transpo­ rterów opancerzonych (BTR-152, BRDM, BTR-60, TOPAS), 1120 dział polowych kali­ cznego późnego dało kończyło słabego opóźnionych konało planów), skiego etatowej oraz bru rakiet 70 Pierwsze towymi Egipcjanom tego, otrzymano Oprócz 3 ścigaczebędącego wsparcia torpedowych,rozpoczęcia powyżej lotniczych, fregatami, wanych 2500 kierowanych. śliwców samolotów 17), Ił-14) Mi-8). okrętami rozpoznania się samolotów Lotnictwoartylerii braku 2zaledwie Marynarka 130 że przeciwuderzenie fiaskiem 100oOsa ok. większość silnego czas mm, przeciwlotniczych, wyrzutni następstwem lotniczego 2w 30działań operacyjno-taktycznych, nich (12 oraz (160MIG-21, pocisków myśliwsko podwodnymi, bombowych rakietowe t.1300 także: korwetami, w 82 3 zna transportowych egipskie okręty minut izraelskich 705818 powodu przeciwnika, rozbudowę przeciwpancernych trakcie egipska śmigłowce rakietowych, iarmat 6 -typu wsparcia niszczyciele t.(18 desantowe. 60MIG-19,dział bombowych posiadało 2750 Komar, działań Komar,zaczepnych, samolotolotów (lotnictwo w360 izraelskie wyrzutni2małej stosunku ,niedostate­ operowała dywizjach artyleryj­ obrony, przeciwpancernych, Tu-16, dysponowała niszczycielami, ścigaczami (m. armat (3030 14 An-12, dalsze ilości wojennych. in. 30 200 Su-7, 420 pociskówzbyt 1niekiero­ wyrzutni przeciw­ ścigaczywy­ za­ fregatę, Ił-28), rakie­ Mi-6, MiG- my­ Osydo co 48 40 12 4 Strona 18 PAUZA północnego skrzydła sił biorących udział w operacji przez Wielkie Jezioro Gorzkie. Wyzyskując stabilizację frontu dowódz­ Mankamentem planu była konieczność two izraelskie rozpoczęło planowania zwro­ przegrupowania dywizji izraelskich w wa­ tu zaczepnego. Myślą przewodnią prac pla­ runkach bezpośredniej styczności z nieprzy­ nistycznych było przeniesienie działań na za­ jacielem. Stworzenie omawianego planu i chodnią stronę Kanału Sueskiego i odcięcie jego przeprowadzenie możliwe było między sił egipskich operujących na Synaju od za­ innymi dzięki odzyskaniu operatywności plecza. Szczegółowy plan manewru zacze­ przez izraelskie rozpoznanie. Okresowo pnego opracowany został przez sztaby do­ prowadzone loty rozpoznawcze (wykonywa­ wódcy Korpusu Południowego przy współ­ ne przez samoloty i aparaty bezpilotowe), udziale dowódców obu pierwszorzutowych meldunki o ruchach przeciwnika napływają­ dywizji i doradcy ze Sztabu Generalnego. ce z walczących w okrążeniu punktów opo­ Przewidywał on przesunięcie większości sił ru, w połączeniu z działaniami pododziałów 143 DPanc-Spad i 162 DPanc w pobliże rozpoznawczych związków taktycznych po­ miejscowości Tasa i wykonanie uderzenia na zwoliły na wcześniejsze przewidywanie styk egipskich 2 i 3 Armii Polowej (rejon wznowienia działań przez Egipcjan (najwię­ Deversoir) z zamiarem rozcięcia ugrupowa­ kszego, przeprowadzonego 14 października nia przeciwnika, uchwycenia przepraw, sfor­ - z wyprzedzeniem dwudniowym) i przesu­ sowania częścią sił kanału i uchwycenia wanie odwodów na zagrożone odcinki bez przyczółków umożliwiających rozwinięcie wstrzymywania manewru sił wydzielonych dalszych działań. Wybór miejsca uderzenia do kontruderzenia. nie był przypadkowy. Zadecydowały o tym Aby zachować skrytość będącą warun­ następujące fakty: dane rozpoznawcze mó­ kiem uzyskania zaskoczenia taktycznego, wiące, że styk armii egipskich jest najsłab­ kolumny zdążające do rejonów koncentracji szym elementem ugrupowania przeciwnika, poruszały się nocą. W dzień marszruty wy­ istnienie tam przygotowanego przed wybu­ znaczano poza ugrupowaniem pierwszorzu­ chem wojny odcinka forsowania z osłonię­ towych brygad, maksymalnie wykorzystując tym placem mogącym pomieścić duże ilości martwe strefy obserwacji stwarzane przez sprzętu, dogodna konfiguracja terenu po wzgórza i inne przeszkody terenowe, zaś stronie egipskiej umożliwiająca manewr w drogi, po których posuwały się wojska spry­ kierunku południowym, naturalna osłona skiwano wodą i zużytymi olejami w celu za- Izraclscy rezerwiści przybywający do swoich jednostek podczas woj­ ny Yom Kippur Strona 19 Przerzut oddziałów za pomocą samolotu transportowego C- 130 Hercules pobieżenia powstawaniu demaskujących ob­ talion przełamał pierścień sił egipskich łoków kurzu. Równocześnie formacje inży­ umożliwił wzmocnienie załogi. Po wykona nieryjne przygotowywały środki przeprawo­ niu zadania spadochroniarze wycofali sit we oraz dwa mosty (pontonowy i tzw. ruro­ Dzięki otrzymanemu wzmocnieniu "Buda wy). Sprzęt przeprawowy zgromadzono w pest" bronił się do końca wojny wiążąc sił okolicy miejscowości Tasa skąd drogą "Aka- egipskie oceniane na wzmocniony batalion. vish" zamierzano go przetransportować na W tym samym czasie dowództwo izrae] odcinek forsowania. Most pontonowy oraz skiego lotnictwa przygotowało plan obes elementy mostu rurowego transportowano z władnienia systemu obrony powietrzne zaplecza do rejonu wyczekiwania "Yukon" przeciwnika. Powstał on przy istotnej pomc (leżącego ok. 15 km od brzegu kanału) siła­ cy amerykańskiej i opierał się na wykorz) mi dwóch kompanii czołgów ze składu 421 staniu dostarczonych w trybie interwency BPanc. Przewóz konstrukcji o znacznych ga­ nym z USA pocisków przeciwradiolokacy barytach ułatwiał, fakt istnienia - wiodącej nych AGM-45A Shirke oraz systemów wali do planowanego rejonu forsowania - drogi radioelektronicznej. Zakładał on niszczeni "Tirtur" budowanej bez dużych spadków i z stacji dozoru powietrznego oraz stacji śk szerokimi poboczami. Powstała ona przed dzących baterii rakietowych, a następni wybuchem wojny w ramach prowadzonej zwalczanie wyrzutni rakiet na stanowiskacl przez Izraelczyków rozbudowy sieci drogo­ Równocześnie część samolotów wyposażon wej rejonu potencjalnych działań. W nocy z została w pasywne i aktywne środki umożl 10 na 11 października Izraelczycy zainicjo­ wiające wykonywanie skutecznego manewr wali działania grup dywersyjnych ukierunko­ przeciwrakietowego. wane na niszczenie stacji radiolokacyjnych W statycznej fazie działań siły izraelski systemu obrony powietrznej przeciwnika prowadziły zakrojone na szeroką skalę dziź oraz jego rakiet przeciwlotniczych na stano­ łania zmierzające do eliminacji egipskie wiskach startowych. W pierwszej kolejności grup specjalnych oraz działających w ro; przerzuceni śmigłowcami komandosi zaata­ proszeniu niedobitków rozbitych batalionó' kowali i zniszczyli stację dozoru powietrzne­ szturmowych. Do zadań tych wydzielono ki go na wzgórzu Jabel Ataka leżącym na połu­ ka kompanii ze składu odwodów przeciwdt dniowy zachód od Suezu. santowych, którym przydzielono pasy odpc 11 paździenika Izraelczycy podjęli próbę wiedzialności. Penetrację terenu prowadzi) wzmocnienia walczącej w okrążeniu od pier­ lotne patrole zmotoryzowane oraz śmigłov wszego dnia wojny załogi punktu oporu ce, zarówno wojskowe jak i zmobilizowane "Budapcst". Zadanie to powierzono batalio­ rozmaitych firm cywilnych. W poszukw; nowi powictrznodesantowemu "Yossi" ze niach komandosów egipskich aktywni składu 247 BDP. Spadochroniarze zostali uczestniczyli też tropiciele - Beduini. Mim przerzuceni transportem lotniczym do Tas- zaangażowania stosunkowo znacznych si sa, po czym przewieziono ich samochodami działania przeciwdywersyjne przyniosły ni( w pobliże Baluza. Śmiałym uderzeniem ba- znaczne efekty. 22 Strona 20 WZNOWIENIE DZIAŁAŃ przygotowanych pozycjach, zniszczyć jak Realizację izraelskiej ofensywy na pe­ najwięcej sił egipskich, po czym odwody wien czas wstrzymało podjęcie działań za­ operacyjne miały wykonać przeciwuderze- czepnych przez Egipcjan. Działając pod na­ nia. Działania potoczyły się w zasadzie zgod­ ciskiem syryjskim Sadat rozkazał siłom na nie z powyższym planem. Egipcjanie nacie­ Synaju wznowienie kroków ukierunkowa­ rając wzdłuż izraelskich dróg dofrontowych nych na związanie wojsk izraelskich. W ten na kierunkach Baluza, Ismaila, El Tasa, sposób zamierzał on wesprzeć sojusznika Mitla, Giddi i na południc wzdłuż brzegów ponoszącego ciężkie straty na Wzgórzach Zatoki Sueskiej zdołali wedrzeć się na ok. Golan. 14 października o godzinie 06:30, po 20 km w głąb Synaju. Izraelczycy cofając się półgodzinnym przygotowaniu artyleryjskim zadawali jednak atakującym siłom poważne do ataku ruszyło 8 egipskich grup bojowych straty. Na północy grupa bojowa 18 DP zorganizowanych z sił wydzielonych ze skła­ straciła do wczesnego popołudnia ponad 50 du dwóch dywizji pancernych i czterech dy­ czołgów i została zatrzymana. W sektorze wizji piechoty. Oddziały izraelskie uprzedzo­ centralnym grupy bojowe 21 DPanc i 16 DP ne o planach przeciwnika poczyniły odpo­ utraciły łącznic ok. 60 czołgów i ich działa­ wiednie przygotowania, przede wszystkim, nie straciło impet. 7 i 19 dywizje egipskie wyciągając wnioski z dotychczasowego prze­ atakujące wydzielonymi siłami przełęcze biegu działań, czołgom przydzielono piecho­ Giddi i Mitla od początku działań znajdo­ tę (zazwyczaj drużynę na transporterze), wały się pod ogniem umiejętnie wyzyskują­ której głównym zadaniem było wykrywanie i cych przewagę wysokości Izraelczyków. Po odpowiednio wczesna neutralizacja obsług utracie 60 czołgów natarcie utknęło. Jednak przeciwpancernych pocisków rakietowych i izraelskie odwody poniosły także wielkie strzelców z granatnikami. straty, niektóre oddziały zostały zniszczone Zdając sobie sprawę z egipskiej przewa­ nawet w 80%. gi w artylerii dowódcy izraelscy przygotowali Najniebezpieczniejsza dla obrońców sy­ ruchowy wariant obrony. Oddziały izraelskie tuacja wytworzyła się na kierunku Sudr. Sil­ miały przyjąć pierwszy impet uderzenia na ne zgrupowanie egipskiej 19 DP nacierające Izrael obok nowoczesnych wo­ zów bojowych nadal wyfaffty: jmum/r' stywał zmodernizowane wersje czołgu Shcrinan 23