Strona 1 Aleksander Fredro Osiołkowi w żłoby dano... Osiołkowi w żłoby dano, W jeden owies, w drugi siano. Chwyci owies, żal mu siana. Uchem strzyże, głową kręci I tak stoi aż do rana, I to pachnie, i to nęci. A od rana do wieczora; Od którego teraz zacznie, Aż nareszcie przyszła pora, Aby sobie podjeść smacznie? Że oślina pośród jadła Trudny wybór, trudna zgoda Z głodu padła. Chwyci siano, owsa szkoda, Paweł i Gaweł Strona 2 Paweł i Gaweł w jednym stali domu Paweł na górze, a Gaweł na dole; Cóż było mówić? Paweł ani pisnął, Paweł, spokojny, nie wadził Wrócił do siebie i czapkę nacisnął. nikomu, Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie Gaweł najdziksze wymyślał chrapie, swawole. A tu z powały coś mu na nos kapie. Ciągle polował po swoim pokoju: Zerwał się z łóżka i pędzi na górę. To pies, to zając - między stoły, Stuk! Puk! - Zamknięto. Spogląda stołki przez dziurę Gonił, uciekał, wywracał koziołki, I widzi... Cóż tam? Cały pokój w Strzelał i trąbił, krzyczał do wodzie, znoju. A Paweł z wędką siedzi na komodzie. Znosił to Paweł, nareszcie nie - Co waćpan robisz - Ryby sobie łowię. może; - Ależ, mośpanie, mnie kapie po Schodzi do Gawła i prosi w głowie! pokorze: A Paweł na to: - Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej - Wolnoć, Tomku nieco, W swoim domku. Bo mi na górze szyby z okien Z tej powiastki morał w tym sposobie: lecą. - Jak ty komu, tak on tobie. A na to Gaweł: - Wolnoć, Tomku W swoim domku. -