Jesteś autorem/wydawcą tego dokumentu/książki i zauważyłeś że ktoś wgrał ją bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres
a my odpowiemy na skargę i usuniemy zabroniony dokument w ciągu 24 godzin.
Zobacz podgląd pliku o nazwie Crowley John - Aegipt 01 - Samotnie PDF poniżej lub pobierz go na swoje urządzenie za darmo bez rejestracji. Możesz również pozostać na naszej stronie i czytać dokument online bez limitów.
Strona 1
John Crowley
SAMOTNIE
Ægipt
KSIĘGA PIERWSZA
przełożył Konrad Walewski
przedmową opatrzył Andrzej Sapkowski
SOLARIS
Stawiguda 2008
Strona 2
Samotnie
Tyt. oryg. The Solitudes
Copyright © 1987, 2007 by John Crowley
Na okładce wykorzystano fragment Dyptyku z Wilton
oraz niezatytułowanego asamblażu Josepha Cornella
ISBN 978-83-89951-00-7
Opracowanie graficzne Tomasz Maroński
Redakcja Iwona Michałowska
Korekta Bogdan Szyma
Skład Tadeusz Meszko
Wydawnictwo powstało
przy wsparciu finansowym
Województwa Warmińsko-Mazurskiego
Wydanie I
SOLARIS
11-034 Stawiguda, ul. Warszawska 25 A
Tel./fax 089 5413117
e-mail:
[email protected]
Strona 3
Sprzedaż wysyłkowa:
www.solarisnet.pl
Strona 4
Spis treści
Spis treści..................................................................................... 3
WIĘCEJ NIŻ JEDNA HISTORIA ŚWIATA.............................. 5
NOTA ODAUTORSKA............................................................ 12
PROLOG.................................................................................... 13
W NIEBIE.................................................................................. 13
PROLOG.................................................................................... 17
NA ZIEMI.................................................................................. 17
I...................................................................................................22
VITA.......................................................................................... 22
1...............................................................................................23
2...............................................................................................40
3...............................................................................................57
4...............................................................................................75
5...............................................................................................93
6.............................................................................................106
7.............................................................................................121
8.............................................................................................135
II............................................................................................... 154
LACRUM.................................................................................154
1.............................................................................................155
2.............................................................................................173
3.............................................................................................184
Strona 5
4.............................................................................................196
5.............................................................................................210
6.............................................................................................227
7.............................................................................................245
8.............................................................................................260
9.............................................................................................276
III..............................................................................................287
FRATRES................................................................................ 287
1.............................................................................................288
2.............................................................................................299
3.............................................................................................312
4.............................................................................................324
5.............................................................................................330
6.............................................................................................347
7.............................................................................................355
8.............................................................................................370
9.............................................................................................381
10...........................................................................................390
Strona 6
WIĘCEJ NIŻ JEDNA HISTORIA ŚWIATA
Romowie zjawili się w świecie kultury zachodniej w początkach
wieku piętnastego. Przybyli z Półwyspu Indyjskiego, z Dekkanu, skąd
poprzez Persję, Armenię i Bałkan dotarli w roku 1416 do Czech, gdzie
się, jak podają Stare letopisy českè, po zemi toulali a okradali lidi. W
tym samym mniej więcej czasie musieli pojawić się w Polsce, później
w Niemczech, wreszcie we Francji, by, jak pisze Huizinga, stanąć w
roku 1427 pod murami Paryża. W krajach, które przemierzyli
przedtem, nazywano ich „Cyganami”, podobno - tak chce słownik
Lindego - od mezopotamskiej miejscowości Syngara. Ponieważ
jednak pod Paryżem sami ogłosili się „przybyszami z Egiptu”,
Francuzi ochrzcili ich „Egipcjanami” (egyptiens, skąd potem poszły
nazwy gitans, gitanes i gypsies). Owi „Egipcjanie” znali magię.
Umieli czarować. Wróżyć. Wieszczyć. Czytać przeszłość i
przepowiadać przyszłość. Romowie-Cyganie dysponowali
nadprzyrodzonymi mocami. Bo ich ojczyzną wcale nie był Egipt.
Był nią Ægipt.
*
Dziwny zbieg okoliczności powoduje, iż Pierce Moffett,
historyk, pracownik uniwersytecki, trafia do miasteczka Blackbury
Jambs w Faraway Hills w stanie Nowy Jork. Blackbury Jambs w
Faraway Hills to miejsce dziwne i tajemnicze. To idylliczna
Strona 7
pastoralna utopia, wyłoniona z typowych dla New Age utopijnych
marzeń o Erze Wodnika. Blackbury Jambs to miejsce nieskażone,
miejsce harmonii, miejsce, w którym all things are right, gdzie woda
jeszcze czysta i trawa wciąż jeszcze zielona. To oaza i azyl
spowolnionego, niespiesznego spokoju, kontrastowe przeciwieństwo
neurotycznie rozpędzonych, zdyszanych, wciąż za czymś goniących
miast. Miejsce tętniące pradawną magią. Miejsce kultu. Locus
terribilis. Miejsce, które jakże bardzo przypomina nam Małe, duże.
Faraway Hills, Wzgórza Hen Daleko, są równie symboliczne jak
Edgewood, Las Na Skraju. I niosą podobne przesłanie. „Let nature be
your teacher”, by zacytować Williama Wordswortha, poetę
przesiąkniętego neoplatońskimi ideałami i neoplatońską estetyką.
Zgorzkniały, rozczarowany do poprzedniego miejsca
zamieszkania, do poprzedniej pracy, do kolegów, do przyjaciół, do
kobiet i do życia w ogóle, Pierce Moffett odnajduje się w tym
hippisowskim po trosze raju, wśród mistyków, astrolożek i pasterzy-
filozofów, gdzie na bukolicznych łąkach i w gajach nad Rzeką
urządza się pikniki, na których popija się księżycówkę i ekstatycznie
pląsa nago na trawie w oparach marihuany, w najlepszej, iście
neopogańskiej tradycji i stylu New Age i Wicca.
Pojawia się tam - rzecz jasna - anima, kobieta z twarzą jak u
figurki egipskiego kota. Tak naprawdę, to są dwie kobiety, ale to się
okaże później. Pierce Moffett zapuszcza korzenie w dziwnym
Strona 8
Blackbury Jambs, osmotycznie spaja się z tym miejscem. Może
wreszcie oddać się tu swej pasji.
Pasją Pierce'a Moffetta jest historia świata. Ale nie ta zwykła. Ta
druga. Sekretna.
Albowiem istnieje więcej niż jedna historia świata.
*
W pastoralnym Blackbury Jambs pojawia się - z przeszłości -
cień. Dawny lokalny genius loci. Nieżyjący już pisarz Fellowes Kraft,
autor powieści historycznych. Teksty Krafta poruszają to wszystko, co
do tej pory grało w duszy Pierce a Moffetta. To znaczy: młody Will
Shakespeare w drodze do wielkości. John Dee, angielski mag,
astrolog, wróżbita i krystalomanta czasów elżbietańskich, opętany
ideą nawiązania kontaktu z aniołami. Giordano Bruno, tragiczny
bohater swobodnej myśli, opętany żądzą poznania tajemnicy bytu i
świata. Oni wszyscy, każdy z nich, odkryli Ægipt, tajemniczy
paralelny świat magii.. Ægipt, będący obsesją i ideą fixe Pierce'a
Moffetta.
*
Albowiem świat ma więcej niż jedną historię. Zanim nauka
nadała światu znaną nam formę, zanim Wiek Rozumu popchnął
cywilizację na inny tor, universum było we władaniu innych sił, sił
dziwnych i potężnych. Istniały Moce, z których wyemanowały i
przetrwały w naszej pamięci czary, magia i magowie. Kraina Ægipt,
Strona 9
antyświat, z którym nasze nowoczesne, racjonalne i materialistyczne
społeczeństwo kontakt utraciło. Lub niemal utraciło. Ægipt, skąd
przybyli biegli w arkanach magicznych Cyganie. Gdzie znano każdą
magię, gdzie, oprócz nauk znanych dziś, studiowano jeszcze
megetologię i stratoarytmetrię. Gdzie bóstwem był Pantomorf,
Wszechkształt - jakżeż zbliżony do neoplatońskiej Jedni. Gdzie
Mojżeszowi rzeczywiście wyrastały z czoła rogi, takie, z jakimi
wyrzeźbił go Michał Anioł. Ægipt, skąd trafiły do naszego universum
hieroglify, arytmancja, okultyzm, Atlantyda, Graal, żydowska Kabała,
Invisible College, manuskrypt Voynicha i Zakon Złotego Brzasku.
Skąd przybył Hermes Trismegistos i wszelkie nauki, od niego
właśnie, Hermesa Trzykroć Wielkiego, nazwane hermetycznymi.
Ægipt, skąd przybyli Orfeusz, Zaratustra, Szymon Mag, Merlin,
Rajmund Lull, Roger Bacon, Paracelsus, Sędziwój, doktor Faust,
Giovanni Pico della Mirandola, Korneliusz Agryppa, Jakub Boehme,
Robert Fludd, Eliphas Levi, Cagliostro, Nostradamus, hrabia Saint-
Germain, Madame Blavatsky i Aleister Crowley. Hieronim Bosch.
Johann Trithemius, autor Steganografii. Skąd wywodzą się korzenie
Iluminatów, różokrzyżowców, wolnomularstwa i Ojców Założycieli,
skąd symbol piramidy i górującego nad nią „mistycznego oka”
zawędrował na Wielką Pieczęć Stanów Zjednoczonych i na dolarowe
banknoty. Skąd „egipskie” parafernalia trafiły do libretta
Czarodziejskiego fletu Mozarta, a ezoteryczne i neoplatońskie idee do
twórczości Goethe’go, Wordswortha, Coleridge'a, Keatsa i Shelleya.
Strona 10
Skąd przybył do doktora Johna Dee tajemniczy Edward Talbot,
a.k.a. Kelley, a.k.a. Kelly.
Ægipt.
Nie istnieje wyłącznie jedna historia świata.
*
John Crowley urodził się 1 grudnia 1942 w Presque Isle w stanie
Maine, tam bowiem stacjonował jego ojciec, lekarz wojskowy,
kapitan Army Air Corps, później przemianowanego na United States
Air Force (USAF). Równo tydzień po narodzinach, jak pamiętamy,
Japończycy zbombardowali Pearl Harbour. Ojciec noworodka dokądś
tam sobie więc pojechał służyć ojczyźnie, przez co przyszły pisarz
spędził najwcześniejsze dzieciństwo w kompani całkowicie damskiej,
z matką i siostrami. Śladów tej feministycznej traumy doszukiwano
się później w różnych miejscach twórczości Crowleya.
Po wojnie rodzina wciąż przemieszczała się po Stanach,
wreszcie, zaliczywszy Vermont i Kentucky, Crowleyowie osiedli w
Indianie, tutaj młody John uczęszczał do high school, a w roku 1960
podjął studia na Indiana University. W high school miały miejsce
pierwsze „doszufladowe” próby pisarskie Crowleya - wynikłe z jego
wielkiej fascynacji Szekspirem wierszowane tragedie oraz powieść
historyczna osadzona w realiach Wojny Dwóch Róż. Do tej ostatniej
jeszcze wrócimy.
Strona 11
Studia ukończył Crowley w roku 1964 jako Bachelor of Arts w
zakresie angielskiego oraz fotografiki, tą ostatnią dziedziną bardzo się
na uniwerku pasjonował. Oprócz kilku podjętych raczej bez
przekonania prób poetyckich zupełnie zaniechał pisania.
Powędrowawszy zaraz po studiach do Nowego Jorku, Crowley
imał się różnych zajęć, koncentrujących się jednak głównie wokół
filmu i fotografiki. O pisaniu nie myślał nadal. To, że wreszcie
chwycił za pióro, zawdzięczamy - jakoby - marihuanie, którą w
sporych ilościach przyszły autor bestsellerów zwykł był podówczas
palić. Pamiętajmy, co to były za czasy, owe niezapomniane lata
sześćdziesiąte - rhythm & blues, Era Wodnika, Wietnam, dzieci-
kwiaty, make love not war, niepokoje na uniwersyteckich kampusach,
We Shall Overcome, Timothy Leary, Allen Ginsberg, Helter Skelter,
Woodstock, Watergate, Lucy in the Sky with Diamonds, Purple Haze,
I Can Get No Satisfaction...
The Times They Are A' Changin'...
They were.
Na skutki nie trzeba było długo czekać: z kłębów dymu palonej
przez Johna trawki zrodziła się hippisowska w filozofii powieść
Learning to Live With It: a Meditation on the Human Race. Żadne
wydawnictwo jej nie wzięło. Crowleyowi spodobało się jednak
pisanie, był pełen entuzjazmu. Zaczął czytać dużo SF, zwłaszcza ze
Strona 12
słynnej serii Ace Specials. Przypomnę, że była to seria kierowanego
przez Donalda A. Wollheima wydawnictwa Ace Books. W czasach, o
których mówimy, gdy redaktorem odpowiedzialnym za Ace Specials
był Terry Carr, w serii po raz pierwszy ukazały się drukiem takie
między innymi „specjały” jak Lewa ręka ciemności Ursuli K. Le
Guin, Neuromancer Williama Gibsona, The Wild Shore Kima
Stanleya Robinsona, Past Master R. A. Lafferty'ego, Green Eyes
Luciusa Sheparda czy In the Drift Michaela Swanwicka. Trzeba więc
stwierdzić, że Crowley uczył się SF z dobrych podręczników.
W tym też czasie powstały idee i rozpoczęły się przygotowania
do Małe, duże i Ægypt. Żadnej z tych słynnych potem książek nie było
jednak sądzone być prawdziwym debiutem Crowleya. Zaszczytu tego
dostąpiła opublikowana w roku 1975 The Deep. Wydana przez
Doubleday książka była - uwaga - przeróbką wyciągniętej z szuflady
wspomnianej wcześniej licealnej powieści historycznej. Nawrócony
na SF Crowley przemalował rzecz na stuprocentową fantastykę, ale
nawiązania do Wojny Dwóch Róż pozostawił.
Wciąż pracując nad Małe, duże, Crowley zdołał napisać i wydać
w roku 1976 Beasts, podobnie jak The Deep czystą gatunkowo SF -
tytułowe „bestie”, to poddane biologicznym transformacjom
zwierzęta. Mając już nazwisko, Crowley mocno przeredagował i
powtórnie zaoferował wydawnictwu Learning to Live With It.
Książkę, z tytułem zmienionym na późne lato (Engine Sumer),
Strona 13
wydało Doubleday w roku 1979. Powieść zdobyła nagrodę Johna W.
Campbella (The John W. Campbell Jr. Memorial Award,
przyznawaną przez Centrum Studiów na Science Fiction na Kansas
University).
Wreszcie przyszedł czas na finis koronujący opus. I na hit. W
roku 1981 w wydawnictwie Bantam ukazała się drukiem Małe, duże,
rzucając światek SF na kolana. Książka zgarnęła entuzjastyczne
recenzje - Thomas M. Disch, dla przykładu, określił ją jako „the
greatest fantasy novel ever”, entuzjastycznie wypowiadała się Ursula
K. Le Guin, chwalił znany krytyk literacki Harold Bloom. Zebrała też
niezły pakiet nagród: World Fantasy Award, Mythopoeic Fantasy
Award, nominacje do Nebuli i Hugo, drugie miejsce w plebiscycie
magazynu „Locus”, plus poczesne pozycje na niemal wszystkich
„listach wszech czasów”, regularnie ogłaszanych przez różne
instytucje.
W roku 1987 wydawnictwo Bantam wydało Ægypt. Choć mało
kto wówczas o tym wiedział, była to pierwsza część zamierzonej
tetralogii, a pierwotny tytuł miał brzmieć The Solitudes - Samotnie.
Dopiero po siedmiu latach, w 1994, ukazała się druga część cyklu,
Miłość i sen, w roku 2000 część trzecia, Demonomania. Wreszcie,
wiosną roku 2007, wyczekiwana z utęsknieniem przez wiernych
czytelników część czwarta i ostatnia - Endless Things (Rzeczy
nieskończone).
Strona 14
John Crowley niezmiernie rzadko zajmuje się krótką formą. Trzy
opowiadania i novellę zawiera zbiór Novelty (Doubleday 1989).
Novella, zatytułowana „Great Work of Time”, przyniosła autorowi
powtórnie World Fantasy Award i drugą nominację do Nebuli, a w
roku 1991 została wydana jako oddzielna pozycja książkowa. Siedem
napisanych w okresie 1978-1993 opowiadań mieści zbiór Antiquities:
Seven Stories, wydany w roku 1993 w oficynie Incunabula.
W trakcie prac nad cyklem „ægipskim” Crowley zdołał jeszcze
wydać powieść The Translator (2002). A w czerwcu 2005 Lord
Byrons Novel: The Evening Land.
John Crowley jest od roku 1984 żonaty, żona ma na imię Laurie.
Mają dwie córki bliźniaczki, które przyszły na świat - ciekawostka -
14 lutego 1987, w tym samym dniu, gdy pisarz otrzymał pierwsze
autorskie egzemplarze Ægyptu. Wciąż pracując nad powieściami,
Crowley wykłada w Yale, okazjonalnie pisuje też recenzje dla „The
Washington Post” i „New York Timesa”. Jest laureatem niezwykle
prestiżowej nagrody przyznawanej pisarzom przez American
Academy of Arts and Letters.
*
Wielopłaszczyznowa Samotnie (i następujące po niej tomy
tetralogii) to w gruncie rzeczy opowieść o inicjacji. O rite de passage.
Można, używając terminologii Karla Gustava Junga, nazwać tę
książkę opowieścią o misterium indywiduacji, o spiritual quest,
Strona 15
podróży w głąb własnej jaźni, o samookreśleniu. Jung jest tu całkiem
na miejscu i całkiem nieprzypadkowo. Nie o kim innym, a o Jungu
mówi się, że otworzył podwoje psychoanalizy dla ezoteryki i
hermetyzmu - z czegóż bowiem, jeśli nie z nauk ezoterycznych i
hermetycznych płyną Jungowskie archetypy, prawzorce, ukryte w
„nieświadomości zbiorowej” i z nieświadomości tej emanujące.
Wpływy Junga są w twórczości Crowleya wyraźne i nie do
zanegowania. W Samotnie znajdziemy zarówno nieświadomość
zbiorową jak i wszystkie podstawowe archetypy. Pierce to ego,
przechodząca inicjację jaźń, łącząca świadomość i nieświadomość w
procesie integracji i doskonalenia. Rosie Rasmussen to anima,
odmiennopłciowa część psyche, upragniony pierwiastek żeński,
obezwładniające piękno, Sophia gnostyków. Spofford, „best looking
man here”, to animus, czyli animy odpowiednik męski. Fellowes Kraft
to Cień, wypierany z psyche „ciemny brat”, antypersona, potwór,
Minotaur w mrokach Labiryntu. Tajemniczy, z oblicza
przypominający grecką statuę Beau Brachman to Mędrzec,
pośredniczący między widzialnym a niewidzialnym szaman, mistrz
obrzędu inicjacji. Astrolożka Val, „zażywna kobieta odziana w
szeroką niczym pałatka suknię”, to Wielka Matka, przewodniczka,
orędowniczka i doradczyni.
Freud nawoływał Junga, by ten zaprzestał „żeglowania po
mętnych wodach okultyzmu”. Jung nie posłuchał. I bardzo dobrze.
Strona 16
*
Ægipt to gnoza. Rozumiana jako rozwój, indywiduacja przez
inicjację. Rozumiana jako wybawienie, katharsis, osiągalne tylko
poprzez poznanie prawd ukrytych i sekretów. Pojmowana jako skok w
ciemność, po to, by odnaleźć światło, które, lubo niewidzialne, jest
zawsze obecne. To epifania: przejawienie się ukrytego poprzez
zagadkowe. Poprzez wizję, sen, fantazję. I mit.
To penetracja historii przez mitopoeię. Przez hermetyzm.
Afirmacja istnienia historii podświadomej i niewidzialnej, biegnącej
paralelnie do naszej. To są tezy Dame Frances Yates (1899-1981),
pani profesor z University of London. Przywołanej przez Johna
Crowleya w poprzedzającej Samotnie nocie odautorskiej.
*
David Pringle, umieszczając Samotnie (obok Małe, duże) na
liście stu najlepszych powieści fantasy wszech czasów, podkreśla
walory obu książek, którymi, obok niewątpliwej oryginalności i
świeżości spojrzenia, są liryzm i piękno języka. Nic dodać, nic ująć -
tylko się zgodzić. I postawić Crowleya w jednym szeregu i na jednej
półce z innymi książkami, w których gnoza, tajemnica, hermetyzm,
moce tajemne, alternatywna historia świata - czyli to, o czym tak
lubimy czytać - łączą się zgrabnie ze spokojnym pięknem frazy, z
urodą i elegancją ważonych jak na wadze alchemika zdań. Na jednej
półce stanąć zatem winny Małe, duże, cykl powieściowy Ægipt Johna
Crowleya, Mag Johna Fowlesa, 49 idzie pod młotek Thomasa
Strona 17
Pynchona, Wahadło Foucaulta Umberta Eco, Dzieci północy Salmana
Rusdhiego i Klub Dumas Artura Pérez-Reverte. Po którąś z tych
książek warto sięgnąć, gdy dokuczy nam Weltschmerz i
egzystencjalny angst. Gdy zapragniemy fantazji i tajemnicy, czując na
policzku - że zacytuję jedną z moich ulubionych fraz z Samotnie, „a
sudden draft of hereness and nowness”. Wtedy warto poczytać o
historii.
A świat nie posiada wyłącznie jednej.
I bardzo dobrze, że tak jest.
Andrzej Sapkowski
Strona 18
NOTA ODAUTORSKA
Niniejsza książka, znacznie bardziej niż większość książek,
skonstruowana jest z innych tekstów. Przeto jej twórca pragnie
potwierdzić ów ogromny dług, jaki zaciągnął u tych autorów, których
prace splądrował w stopniu największym, a przy tym wyrazić
przeprosiny za to, do jakich celów wykorzystał ich dzieła, a byli to:
Joseph Campbell, Elizabeth L. Eisenstein, Mircea Eliade, Peter
French, Hans Jonas, Frank E. oraz Fritzie P. Manuel, Giorgio di
Santillana, Stephen Schoenbaum, Wayne Shumaker, Keith Thomas,
Lynn Thorndike, D. P. Walker, a nade wszystko świętej pamięci
Dame Frances Yates, z której bogatego dorobku naukowego niniejsza
fantazja została zaczerpnięta w stopniu najznaczniejszym.
Posłużyłem się również spekulacjami Johna Michella i Katherine
Maltwood, Roberta Gravesa, Lois Rose oraz Richarda Deacona.
Opierałem się na przekładzie Hermetica autorstwa Waltera Scotta,
opatrzonym jego przypisami, a w przypadku Soledades Luisa de
Góngory na przekładzie Gilberta F. Cunninghama.
Niemniej jednak to, co znajduje się dalej, stanowi jedynie
wytwór fikcji literackiej, zaś wymienianych, poszukiwanych,
czytanych i cytowanych w niej książek nie należy uznawać za bardziej
rzeczywiste niż ludzie i miejsca, miasta, miasteczka, drogi, postacie
historyczne, gwiazdy, kamienie oraz róże, które jakoby zawiera.
Strona 19
PROLOG
W NIEBIE
Strona 20
W zwierciadle były anioły: dwa, cztery, sześć, wiele, a każdy z nich
ustawiał się na swoim miejscu w rzędzie niczym radny miejski
podczas parady burmistrza Londynu. Żaden nie był odziany w biel;
niektóre miały na swych rozpuszczonych włosach przepaski bądź
wieńce z kwiecia i zielonego listowia. Ich spojrzenia były osobliwie
radosne. Wciskały się jeden obok drugiego, wciąż czyniąc miejsce dla
kolejnych, brały się pod ręce bądź łączyły dłonie za plecami, śmiejąc
się i kierując swe spojrzenia ku górze, ku dwóm przyglądającym im
się śmiertelnikom. Imię każdego z nich zaczynało się na literę „A”.
„Spójrz!”- wykrzyknął pierwszy z owych dwóch mężczyzn. -
„Posłuchaj!”.
„Niczego nie widzę” - stwierdził drugi, starszy, który nierzadko
spędzał samotnie bezowocne godziny nad ową kryształową kulą;
bezowocne, mimo iż poprzedzone długą modlitwą oraz wzmożonym
skupieniem. - „Niczego nie widzę. Niczego nie słyszę”.
„Annael. I Annachor. I Anilos. I Agobel” - wyrecytował
młodszy. - „Boże, strzeż nas i uchroń nas od wszelkiego
nieszczęścia”.
Zwierciadło, w które spoglądali, było kulą z kwarcu wielkości
pięści o barwie moleskinu, zaś spoglądający w nie krystalomanta
zbliżył się doń tak bardzo, iż z zezem w oczach niemal ugodził je